Η αυθεντικότητα χαρακτηρίζει τον πρίγκιπα… Αξιοπρέπεια, σεβασμός και ενσυναίσθηση, τα βασικά χαρακτηριστικά. Κι όμως υπάρχουν! Κυκλοφορούν ανάμεσά μας, συναναστρέφονται μαζί μας. Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, αυτό που συχνά λέμε «της διπλανής πόρτας». Έχουν μια γοητεία μυστηριακή και συγχρόνως διάφανη. Δεν κραυγάζουν! Δεν κομπάζουν! Δεν προβάλλουν τις χάρες τους. Μας αφήνουν απαλά να τις ανακαλύψουμε μόνοι μας, μέσα από την συναναστροφή μαζί τους, μέσα από τις συζητήσεις και τις συμπεριφορές.

Η προσωποκεντρική κοινότητα συχνά αναλώνεται σε διαφωνίες σχετικά με το τι σημαίνει να είναι κανείς προσωποκεντρικός. Η διαφωνία επικεντρώνεται στο τι πρέπει να κάνουν ή να αποφεύγουν οι προσωποκεντρικοί θεραπευτές. Πρέπει να περιορίζονται αποκλειστικά σε ενσυναισθητικές αποκρίσεις;

Η σχέση μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου είναι πολύτιμη κι ιδιαίτερη. Είναι μια σύνδεση που αποτελεί τον απαραίτητο και ανεκτίμητο μοχλό της θεραπευτικής αλλαγής.

Το Τμήμα Επιμέλειας και Σύνταξης του Psychology.gr επικοινώνησε με συνεργάτες-ειδικούς ψυχικής υγείας θέτοντας το ερώτημα αν η ηλικία αποτελεί κριτήριο επιλογής για ένα θεραπευόμενο που ενδιαφέρεται να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία.

Μέσα στο ρεπερτόριο των παρεμβάσεων ενός ψυχοθεραπευτή βρίσκεται μια από τις πιο παράδοξες, υποτιμημένες αλλά και παρεξηγημένες έννοιες. Η σιωπή. Μάλιστα μερικές από τις πιο ισχυρές στιγμές σε μια «ομιλούμενη θεραπεία» μπορεί να μην περιλαμβάνουν καν την ομιλία. Η έννοια της σιωπής έχει αναπτυχθεί και αλλάξει με το χρόνο.

Μια αποτελεσματική σχέση θεραπευτή-πελάτη είναι σημαντική για τη θεραπεία, γεγονός που τεκμηριώνεται ερμηνευτικά με συσχετίσεις της ποιότητας της σχέσης με το θεραπευτικό αποτέλεσμα (Orlinsky et al., 1994). Ωστόσο, στη ΓΝΘ η θεραπευτική σχέση θεωρείται απαραίτητο αλλά όχι επαρκές στοιχείο για ένα καλό θεραπευτικό αποτέλεσμα. Σύμφωνα με έρευνες που δημοσιεύτηκαν, η αποτελεσματικότητα της ΓΝΘ δεν φάνηκε να εξαρτάται από την ύπαρξη μιας καλής θεραπευτικής σχεσης (Roth & Fonagy, 2005).

Τι είναι οι μηχανισμοί άμυνας; Ως άνθρωπος χρησιμοποιώ μια πληθώρα από τεχνικές ή μηχανισμούς για να χειριστώ το περιβάλλον μου, να μειώσω την εσωτερική ένταση που δημιουργεί η σύγκρουση μαζί του και να προστατεύσω τελικά τον εαυτό μου από τις δυσάρεστες εμπειρίες. Οι ψυχικοί αυτοί μηχανισμοί άμυνας, που είναι τις περισσότερες φορές ασυνείδητοι, λειτουργούν για να ανακουφιστεί το άγχος μου και να ελέγξω τις συγκρούσεις που βιώνω εξαιτίας των αντιθέσεων που δημιουργούνται ανάμεσα στις κοινωνικές επιταγές και τις ατομικές μου ανάγκες.

Ο άνθρωπος διακατέχεται  από τα πιστεύω του, τα οποία ορίζουν και την πορεία της ζωής του. Πολλά από αυτά όμως μένουν σταθερά, αλλά δε, αλλάζουν. Tροποποιούνται και προσαρμόζονται μέσα από τις εκάστοτε συνθήκες.

Ο έρωτας είναι το ομορφότερο και το πιο δυνατό συναίσθημα. Είναι πηγή δύναμης και δημιουργίας. Πόσοι μεγάλοι ποιητές και καλλιτέχνες έχουν εμπνευστεί τα σπουδαία έργα και τις συνθέσεις τους χάρη στον έρωτα που ξυπνούσε και συνάμα μάγευε την ψυχή τους. 

Ερχόμαστε στην ζωή για να μαθητεύσουμε σε αυτήν. Να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τον αυθεντικό εαυτό μας. Έτσι ώστε, μέσα από τις δυνατότητες αλλά και τους περιορισμούς που η ζωή μας προσφέρει,  επάξια να εκπληρώσουμε την αποστολή μας.

Υπάρχουν περίοδοι όπου όλα λειτουργούν εξωτερικά με ακρίβεια. Οι ρυθμοί συνεχίζονται, οι ρόλοι υπηρετούνται, οι σχέσεις διατηρούν μια επιφανειακή ισορροπία.

Είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στο PSYCHOLOGY.GR την Δρ. Μαρία Κεφαλοπούλου, Κοινωνική Ψυχολόγο, Προσωποκεντρική Ψυχοθεραπεύτρια και Επόπτρια και Διευθύντρια Σπουδών Ψυχοθεραπείας στο Κολλέγιο Ανθρωπιστικών Επιστημών – ICPS σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη για την Προσωποκεντρική προσέγγιση, την εξέλιξή της στην Ελλάδα καθώς και τα μεταπτυχιακά προγράμματα Προσωποκεντρικής που προσφέρει το Κολλέγιο Ανθρωπιστικών Επιστημών – ICPS.

Η ζωή μέσα από την ασίγαστη ροή της, συχνά μας καλεί να την ακολουθήσουμε. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να μας προτρέψει να αλλάξουμε. Αυτό καλείται εξέλιξη (=εξ-έλξεως).

Η εποχή μας μοιάζει με ένα ατέρμονο πάτημα πλήκτρων. Πίσω από την τεχνολογική άνεση, πίσω από την άμεση πρόσβαση στην πληροφορία και την αδιάκοπη σύνδεση, κρύβεται ένας κόσμος επιτήρησης, ημιμάθειας, θορύβου και αποπροσανατολισμού.

Έχετε νοιώσει θαυμασμό για κάποιους ανθρώπους, γιατί παρόλο που αντιμετώπιζαν σοβαρές δυσκολίες, βγήκαν νικητές;

Χαρακτηριστικά Θεραπευτή.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του θεραπευτή είναι οι ρεαλιστικές προσδοκίες για τους στόχους της θεραπείας. Μέσω της θεραπευτικής του εμπειρίας ο ειδικός είναι σε θέση να αντιληφθεί τα μέγιστα όρια και τις δυνατότητες του θεραπευόμενου τα οποία τροποποιούνται με το πέρασμα του χρόνου.

Η συνάντηση με το περιβάλλον, μεταξύ του ''εγώ' και του ''όχι εγώ'', δεν είναι μια διαδικασία παθητική. Παίρνουμε και διαλέγουμε και, συγχρόνως, και το περιβάλλον παίρνει και διαλέγει. Αυτή η διάδραση ως βίωμα από μόνο του είναι πολύπλοκο, ενίοτε δύσκολο και συγχρόνως έχει ρoή. Βέβαια, πολλές φορές οι άνθρωποι - θεωρώντας το έξυπνο τρόπο επιβίωσης - μεταβάλλουμε το βίωμα αυτό, χειριζόμενοι το όριο επαφής του, ώστε να αντέξουμε αυτό που μας ζητείται από τη διάδραση.

[ Η σχετικά πρόσφατη θεωρία των χορδών και πως αυτή προσεγγίζει τον στοχασμό του Παρμενίδη περί του Είναι, -ως θεωρία των Πάντων. ] 

Με την ραγδαία πρόοδο της επιστήμης των τελευταίων δεκαετιών, ανατέλλει μια θεωρία που βάσιμα περιγράφει και αποδεικνύει τον φαινόμενο κόσμο επαρκώς: ως ένα αδιάσπαστο και ενιαίου πεδίο.

Μήπως αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι σε ένα σκοτεινό τούνελ, μέσα σε ένα πηγάδι; Μήπως νιώθεις ένα βάρος να σε διαπερνά σαν να σε τραβάει κάτι προς τα κάτω, σαν να είσαι δεμένος με αόρατες αλυσίδες, σαν να έχεις μπει σε ένα φαύλο κύκλο απόγνωσης και απελπισίας;

Συνηθίζουμε να λέμε ότι πρέπει "να είμαστε ο εαυτός μας". Και το λέμε με υπερηφάνεια, εν μέρει σωστά, γιατί είναι όντως καλύτερα να είσαι ο εαυτός σου απο το να επιχειρείς να γίνεις κακέκτυπο κάποιου άλλου. Θα φανεί εξάλλου, αργά η γρήγορα αν είσαι αυθεντικός.