Καλώς ήρθατε στις «Προσωποκεντρικές Ρίζες», στο πρόγραμμα που σχεδιάστηκε από τους πατέρες της Προσωποκεντρικής Προσέγγισης Carl Rogers, Charles Devonshire και Alberto Zucconi!

Ο Carl Rogers θεωρείται ο ιδρυτής της Προσωποκεντρικής Προσέγγισης. Η συνεισφορά του στον χώρο της ψυχολογίας θεωρείται πολύ σημαντική αφού καθιέρωσε αρχές που άλλαξαν τον τρόπο σκέψης των ψυχολόγων, όπως την θεραπευτική δύναμη της σχέσης του πελάτη με τον θεραπευτή. Ο Rogers το 1947 διετέλεσε πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας. Τιμήθηκε το 1956 από την Αμερικανική Ψυχολογική Εταιρία, για την πρωτοποριακή έρευνά του, με το Βραβείο Διακεκριμένης Επιστημονικής Συνεισφοράς. Το 1987 ήταν υποψήφιος για το βραβείο nobel ειρήνης.

Ο Rogers, όπως και άλλοι θεωρητικοί της ψυχοθεραπείας, ενδιαφέρονταν συνολικά για την ανάπτυξη της εσωτερικής αξιολόγησης και ελέγχου του ατόμου-με άλλα λόγια, για την αυτονομία. Για μένα, η έννοια του ανεξάρτητου, του αυτόνομου ανθρώπου αποτελεί οξύμωρο. Το ανθρώπινο είδος ορίζεται από αμοιβαία αλληλεξάρτηση, και παράδειγμα αυτής της αμοιβαιότητας είναι η οικογένεια. 

Όλη η θεωρία προσωπικότητας και το θεραπευτικό οικοδόμημα που έκτισε ο Κάρλ Ρότζερς στηρίζεται πάνω στις τάσεις των ανθρώπινων οργανισμών για μέγιστη ανάπτυξη. Οι ανάγκες για δράση ,εξερεύνηση, επικοινωνία, συγχώνευση ,αναγνώριση και αυτονόμηση είναι εκφράσεις της τάσης πραγμάτωσης, ή ακόμη μια εξέλιξη της συνείδησης και της ωριμότητας του ώστε το άτομο να γίνει αυτό που πραγματικά είναι.

Η ακουστική ψευδαίσθηση έχει αντιμετωπιστεί με διαφορετικούς τρόπους μέσα απ΄την ιστορία και τους διάφορους πολιτισμούς. Για παράδειγμα, τον 5ο .π.Χ. αιώνα στην Ελλάδα, ο Σωκράτης θεωρούνταν ενάρετος άνθρωπος, άξιος να επικοινωνούν μαζί του οι Θεοί.

Αιώνες αργότερα, ωστόσο, οι πρώτοι Γάλλοι Ψυχίατροι του 19ου αιώνα, διέγνωσαν ότι ήταν παράφρων, γιατί θεωρούσαν οι το να ακούει κάποιος φωνές είναι παραίσθηση, άρθα ένδειξη παραφροσύνης! (Leudar και Tomas, 2000).

Οι βασικές αρχές της Προσωποκεντρικής προσέγγισης στη ψυχοθεραπεία παιδιών και εφήβων παραμένουν ίδιες. Δίνουν έμφαση για άλλη μία φορά στην ενσυναίσθηση, την ανευ όρων αποδοχή και την τάση πραγμάτωσης των ατόμων. Το παιχνίδι, μπορεί να εισαχθεί στις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες δίνοντας την δυνατότητα στο θεραπευτή να σχετιστεί με το παιδί και να φανερώσει την ενσυναισθητική του στάση.

Η ομάδα του βιβλιοπωλείου ψυχολογίας του PSYCHOLOGY.GR, σας προτείνει 7 βιβλία για τις υπαρξιακές ψυχοθεραπείες και ακόμη πιο στοχευμένα, για την προσωποκεντρική προσέγγιση στη συμβουλευτική και την ψυχοθεραπεία.

Κατά τον Branden, «η αυτοεκτίμηση έχει δύο αλληλένδετες πτυχές: συνεπάγεται μια αίσθηση προσωπικής αποτελεσματικότητας και μια αίσθηση προσωπικής αξίας. Είναι το ενιαίο άθροισμα της αυτοπεποίθησης και του αυτοσεβασμού. Είναι η πεποίθηση του ατόμου ότι είναι ικανό να ζήσει και ότι συγχρόνως είναι άξιο να ζήσει».

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα γύρω από τον άνθρωπο είναι ότι, αν και έχουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά (αρκετά για να μας κάνουν όλους αναγνωρίσιμα μέλη του (ίδιου είδους), ούτε δύο από εμάς δεν είμαστε ακριβώς ίδιοι.

Ενώ στην ιατρική και στις περισσότερο ιατρικόμορφες μορφές θεραπείας (ψυχανάλυση, cbt κτλ), η παρουσία μη "φυσιολογικής" συμπεριφοράς και αντίδρασης ενός ατόμου, ορίζεται με τον βαρύγδουπο όρο ψυχοπαθολογία, δηλαδή παθολογική κατάσταση της ψυχής, στην προσωποκεντρική προσέγγιση του Carl Rogers, μιλάμε για ψυχική δυσπροσαρμοστικότητα.

Αυστριακός ψυχαναλυτής, συγγραφέας και καθηγητής, στενός συνεργάτης του Φρόυντ, έγινε ιδιαίτερα γνωστός για την επιρροή του στη διαμόρφωση της πελατοκεντρικής θεραπευτικής προσέγγισης. Οι μεταφροϋδικές διαλέξεις του επηρέασαν το έργο αρκετών ψυχολόγων της εποχής του, όπως για παράδειγμα του Καρλ Ρότζερς και του Ρόλλο Μέι.

Αμερικανός ψυχολόγος, ένας από τους πρώτους εισηγητές της προσωπoκεντρικής θεραπευτικής προσέγγισης. Θεωρείται ένας από τους ιδρυτές της ουμανιστικής ψυχολογίας και ένας από τους επιφανέστερους στοχαστές του κλάδου.

Ο όρος συμβουλευτική υποδηλώνει ότι «κάποιος δέχεται ή δίνει συμβουλή». Στην πραγματικότητα όμως η συμβουλευτική δε χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο και δεν έχει ως στόχο την  παροχή συμβουλών σε κάποιον.

Για την ψυχική υγεία, το κοινωνικό στίγμα και την ανάγκη ευαισθητοποίησης απέναντι στις ψυχικές διαταραχές, μας μίλησε ο Νίκος Δοϊρανλής, Ψυχοθεραπευτής και Επιστημονικός Υπεύθυνος της Πύλης Ψυχολογίας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ψυχικής υγείας.

Η θεραπευτική παρουσία ορίζεται εν μέρει ως η διαδικασία πρόσκλησης ολόκληρου του εαυτού στη συνάντηση με έναν πελάτη, να είμαστε ολοκληρωτικά στη στιγμή σε πολλαπλά επίπεδα, σωματικά, συναισθηματικά, γνωστικά, πνευματικά και σχεσιακά.

[ Η σχετικά πρόσφατη θεωρία των χορδών και πως αυτή προσεγγίζει τον στοχασμό του Παρμενίδη περί του Είναι, -ως θεωρία των Πάντων. ] 

Με την ραγδαία πρόοδο της επιστήμης των τελευταίων δεκαετιών, ανατέλλει μια θεωρία που βάσιμα περιγράφει και αποδεικνύει τον φαινόμενο κόσμο επαρκώς: ως ένα αδιάσπαστο και ενιαίου πεδίο.

Στη σύγχρονη εποχή, κάθε σκηνικό πολιτικό, οικονομικό, τεχνολογικό, θεσμικό, πολιτισμικό, κοινωνικό, εργασιακό χαρακτηρίζεται από αλλεπάλληλες αλλαγές και όπως είναι φυσικό μεγάλη πολυπλοκότητα. Σε αυτό το σκηνικό, η γνώση είναι δυναμικά εξελισσόμενη και εμπλουτιζόμενη και η δια βίου μάθηση θεωρείται απαραίτητη και αμετάκλητη. Επίσης, θεωρείται βασικό εφόδιο του σημερινού επαγγελματία. 

Μήπως έτυχε να δείτε ή να ακούσετε το παιδί σας να μιλάει και να παίζει με ένα αόρατο φίλο; Μήπως επίσης έτυχε να χρησιμοποιεί ένα αρκουδάκι ή μια κούκλα ή ένα αυτοκινητάκι όταν παίζει δίνοντας του ανθρώπινη υπόσταση; Ηρεμήστε, δεν είναι καθόλου ανησυχητικό. Αντιθέτως. Οι φανταστικοί φίλοι είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο κατά την ανάπτυξη των παιδιών. Συνήθως τα 2/3 των παιδιών έχουν αναφέρει την ύπαρξη φανταστικών φίλων σε κάποια φάση της παιδικής τους ηλικίας.

Στα πλαίσια της μαθητοκεντρικής εκπαίδευσης, που δίνει ιδιαίτερη προσοχή στις προσωπικές μαθησιακές προτιμήσεις του καθενός, οι  τύποι μάθησης μπορούν να προσφέρουν ένα καλό εργαλείο για την αναγνώριση των ατομικών διαφορών στον τρόπο μάθησης.

…θέλω να παρουσιάσω δύο ιδέες:
(1) Θέλω να διατυπώσω ποιός πιστεύω ότι είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που παρεμποδίζει την επικοινωνία και έπειτα (2) θα ήθελα να παρουσιάσω ποιός από την εμπειρία μας έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας πολύ σημαντικός τρόπος βελτίωσης ή διευκόλυνσης της επικοινωνίας.