Ένας από τους επιδραστικούς ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές του 20ού αιώνα, ο Αμερικανός δρ Άαρον Μπεκ, «πατέρας» της γνωστικής-συμπεριφορικής θεραπείας, που αποτέλεσε το αντίπαλο δέος στη φροϋδική ψυχανάλυση, πέθανε σε ηλικία 100 ετών στο σπίτι του στη Φιλαδέλφεια.

Στο πλαίσιο της ανάπτυξης του συστήματος της ατομικής ψυχολογίας, ο Άλφρεντ Άντλερ, Αυστριακός ψυχίατρος και μαθητής του Φρόυντ που σταδιακά αποστασιοποιήθηκε από τις θεωρίες του δάσκαλού του, έκανε λόγο για συμπλέγματα κατωτερότητας και υπεροχής.

Προβλήματα και δυσάρεστες καταστάσεις είναι αναπόφευκτα μέρη της ζωής. Η διαχείρισή τους διαφέρει από άτομο σε άτομο και από κατάσταση σε κατάσταση. Η αίσθηση της «απειλής» σε ψυχικό ή σωματικό επίπεδο,πολλές φορές, θέτει σε λειτουργία εσωτερικούς μηχανισμούς που στόχο έχουν την προστασία από οτιδήποτε φαινομενικά ή πραγματικό βλαβερό και αυτό μπορεί να γίνεται συνειδητά ή ασυνείδητα.

Ο όρος αισιοδοξία ή οπτιμισμός προέρχεται από τη λατινική λέξη optimum, που σημαίνει «καλύτερο». Ένα άτομο χαρακτηρίζεται ως αισιόδοξο, καθόσον παρουσιάζει προσδοκίες για θετικά αποτελέσματα σε ποικίλες καταστάσεις (Bruininks & Malle, 2005), ενώ ένα απαισιόδοξο άτομο προβάλλει ως επί το πλείστον αρνητικές προσδοκίες.

Ακόμη και σήμερα τα συναισθήματα αντιμετωπίζονται συχνά ως εμπόδια στην εξέλιξη και στην πειθάρχηση του ανθρώπου, λες και είναι κάτι από το οποίο χρειάζεται να απαλλαγούμε ή κάτι το οποίο πρέπει να καταπιέσουμε. Ωστόσο θα ήθελα να στρέψουμε την προσοχή μας και σε μια άλλη παράμετρο που νομιμοποιεί και συνδιαμορφώνει τη στάση μας απέναντι στα συναισθήματα και στις έννοιες που είναι έντονα φορτισμένα με αυτά.

«Για εκείνον που κατανόησε πραγματικά ότι δεν υπάρχει τίποτε το φρικτό στο να μη ζει, δεν υπάρχει τίποτε το φριχτό στο να ζει. Επομένως, είναι ανόητος όποιος λέει ότι φοβάται το θάνατο, όχι επειδή θα υποφέρει όταν έρθει ο θάνατος, αλλά επειδή υποφέρει στη σκέψη ότι θα έρθει.»  Πλάτων

Οι ιδέες του Sigmund Freud σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου κυριάρχησαν κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.Η βασική του άποψη ήταν ότι τα κίνητρα της συμπεριφοράς (motivations) παραμένουν σε μεγάλο βαθμό κρυμμένα στο ασυνείδητο (unconscious), αποκλείονται αποτελεσματικά από την συνείδηση (consciousness), μέσω της απώθησης (repression).

Ιστορικά η έννοια του τραύματος αναδεικνύεται αρχικά στη ψυχαναλυτική θεωρία, όταν ο Freud τοποθετούσε το τραύμα στη βάση των νευρώσεων. Αυτό που διακρίνει το τραύμα είναι η ύπαρξη μιας καθηλωτικής εμπειρίας, η επίδραση της οποίας εντοπίζεται κυρίως εκ των υστέρων.

Αν η Γαλλία συνέβαλε στην ψυχολογία το μισό απ' ό,τι συνέβαλε η Γερμανία, αυτό οφείλεται ίσως στο ότι τα αισθήματα καταλάμβαναν υπερβολικά εξέχουσα θέση στη γαλλική παράδοση, από τον Descartes ήδη. Ετσι η Γαλλία είχε τους πρωτοπόρους της στη μη φυσιολογική/παθολογική ψυχολογία, αλλά οι ψυχολόγοι της ενδιαφέρονταν κυρίως για μεμονωμένες περιπτώσεις παρά για γενικεύσεις και νόμους.

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, η πορεία του ανθρώπου καθοριζόταν από τις Μοίρες. Αυτές ήταν τρεις, η Άτροπος, η Λάχεσις και η Κλωθώ και απεικονίζονταν ως νεαρές και σοβαρές παρθένες αδερφές. Στα χέρια τους κρατούσαν μια λεπτή κλωστή, η οποία συμβόλιζε την ανθρώπινη ζωή, το πόσο εύθραυστη και αδύναμη αυτή είναι.

Τα ξημερώματα της 28 Ιουνίου 1969 έγινε εισβολή των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας στο gay bar “Stonewall” της Νέας Υόρκης, με πρόφαση την παράνομη πώληση οινοπνεύματος.

Οι συλλήψεις και η βία που ακολούθησε προκάλεσαν την αντίδραση των θαμώνων, η οποία συνεχίστηκε τις επόμενες ημέρες, οδηγώντας στον σχηματισμό του “Gay Απελευθερωτικού Μετώπου” (Gay Liberation Front).

Όλοι ονειρευόμαστε, κάποιοι ενίοτε και κάποιοι πολύ πιο συχνά. Ο καθένας από μας έχει μια δική του θεωρία για την ερμηνεία των ονείρων. Κάποιοι θεωρούν ότι τα όνειρα δείχνουν το μέλλον, άλλοι  πιστεύουν ότι αντανακλούν τον εσωτερικό τους κόσμο και τις ανεκδήλωτες επιθυμίες τους, άλλοι πάλι δεν πιστεύουν σε όποια ερμηνεία ονείρων και τα αγνοούν. Το σίγουρο πάντως είναι πως τα όνειρα και οι ερμηνεία τους έχουν διχάσει επιστήμονες και  ερευνητές.

Η έννοια των ονείρων έχει απασχολήσει τη φιλοσοφική σκέψη από την εποχή του Πλάτωνα, ο οποίος βασιζόμενος στην ονειρική διεργασία στήριζε τα επιχειρήματα του κατά της αξιοπιστίας της πραγματικότητας. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Schopenhauer, ο οποίος έχει εκφράσει τον προβληματισμό του για την ίδια την ικανότητα της διάκρισης μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας.

Είναι μάλλον απίθανο, για όσες/ους έχουν σπουδάσει Ψυχολογία να μην έχουν ακουστά Παβλόφ και Φρόιντ. Όπως επίσης, για όσους θυμούνται τον Παβλόφ να μη θυμούνται και τον σκύλο του.

Ορισμός Συμβολικού Παιχνιδιού

Συμβολικό παιχνίδι σημαίνει όταν το παιδί με μία ενέργεια υπονοεί άλλη, όταν με ένα αντικείμενο υπονοεί άλλο. Μέσα σε αυτό γεννιούνται δύο είδη οργάνων: τα σύμβολα που παρουσιάζουν κάποια ομοιότητα με αυτά που συμβολίζουν και αυτά που συμβολίζονται (Piaget-Inhelder)

Το εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο ψυχολογίας του PSYCHOLOGY.GR σας παρουσιάζει πακέτα βιβλίων με κοινή θεματική, σε μεγάλη έκπτωση. Οι συνδυασμοί βιβλίων που προτείνονται, βρίσκονται σε περιορισμένο απόθεμα στο βιβλιοπωλείο μας.

Ο εσωτερικός κόσμος ενός παιδιού σε μεγάλο βαθμό δεν διαφέρει από αυτόν των ενηλίκων. Κατοικείται και αυτός, μεταξύ άλλων και από βίαια συναισθήματα όπως εκδίκηση, φθόνο, ζήλια, χαιρεκακία κ.α.

Πώς θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τον άνθρωπο που ζητά να δουλέψει με τον εαυτό του ψυχοθεραπευτικά;
Ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση είναι το ίδιο πράγμα; Και, τι ακριβώς σημαίνει art-therapy (θεραπεία μέσω τέχνης”);

Ο Freud χαρακτήρισε το πένθος ως "την αντίδραση στην απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου, ή στην απώλεια μιας αφηρημένης έννοιας όπως της πατρίδας, της ελευθερίας ή ενός ιδανικού". Είναι μια διαδικασία επώδυνη, απόλυτα προσωπική που απορροφά όλη την ενέργεια του ατόμου και το αφήνει αδιάφορο στις προκλήσεις του εξωτερικού περιβάλλοντος και στις, μέχρι πριν, συνήθεις δραστηριότητες. Όλη η ψυχική ενέργεια κατακλύζεται από αναμνήσεις, από βαθύ πόνο και θλίψη.

Η συνείδηση μοιάζει με συντριβάνι που παιχνιδίζει στον ήλιο και ξαναβυθίζεται στη μεγάλη υπόγεια δεξαμενή του υποσυνείδητου από όπου πηγάζει. Αυτά έλεγε ο Freud όταν μιλούσε για την ψυχή. Είχε ήδη ανακαλύψει ότι οι άνθρωποι και οι κοινωνίες δεν συμπεριφέρονται μόνο με την λογική αλλά και με κάτι που έμοιαζε πηγαίο και πολλές φορές ακατονόητο.