Ορισμένες εμπειρίες ζωής δεν εμφανίζονται με σαφή όρια. Δεν προβάλλονται ούτε διεκδικούν χώρο στη δημόσια ή ακόμη και στην προσωπική αναγνώριση.

Οι ρίζες της συμβουλευτικής και της ψυχοθεραπείας βρίσκονται στις αρχές του 18ου αιώνα. H διαχείριση των προβλημάτων μέχρι αυτή την περίοδο αυτή γίνεται μέσω μιας θρησκευτικής οπτικής.

Ο Πλάτωνας έχει κατηγοριοποιηθεί στην ιστορία, σαν ένας «ιδεαλιστής» φιλόσοφος, με τους μελετητές να επικεντρώνονται περισσότερο σε συγκεκριμένες πτυχές του έργου του, παραβλέποντας μέρη που άπτονται της ψυχολογίας και της εμπειρικής παρατήρησης.

Η δημιουργικότητα δεν παραπέμπει αποκλειστικά στη δημιουργία ενός έργου τέχνης. Ο Άγγλος παιδίατρος και ψυχαναλυτής Donald Winnicott διαχώριζε το «να ζει δημιουργικά» κάποιος από το να είναι «καλλιτεχνικά δημιουργικός». Όπως λέει ο ίδιος «Πρόκειται πρωτίστως για έναν δημιουργικό τρόπο, που δίνει στο άτομο την αίσθηση ότι η ζωή αξίζει τον κόπο να την ζεις».

Η δοκιμασία για μιας πρώτης τάξεως ευφυΐα είναι η ικανότητα να συγκρατείς δύο αντίθετες ιδέες στο μυαλό, ταυτόχρονα (F.Fitzgerald)
Η διπολική σκέψη αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με βάση τη διχοτόμηση. Η διευθέτηση του εσωτερικού μας κόσμου στηρίζεται στη διχοτόμηση. Η αποτελεσματική λειτουργία της επομένως, αποτελεί προαπαιτούμενο της μεταγενέστερης απαρτίωσης και θεμέλιο της κριτικής λειτουργίας της νόησης.

Ανά τους αιώνες, πολλά μοντέλα προτάθηκαν για να εξηγήσουν και να σχηματοποιήσουν  τις ψυχικές δυνάμεις και τα κίνητρα που επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά και να προσεγγίσουν τη φύση της ψυχικής λειτουργίας του ανθρώπου.

Ένα σύνηθες ερώτημα στη διαδικασία της ψυχοθεραπείας αλλά και στη ζωή γενικότερα είναι αν ο άνθρωπος και η προσωπικότητά του μπορούν να αλλάξουν. Υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με το αν η προσωπικότητα του ανθρώπου σταματά να αναπτύσσεται κάποια στιγμή στη ζωή ή αν συνεχίζει να διαμορφώνεται και να αλλάζει με βάση τα βιώματα αλλά και τις επιθυμίες του ατόμου.

Το ερώτημα για την ηθική φαίνεται πως είχε τεθεί από τα αρχαία χρόνια. Ο Πρωταγόρας, ο Σωκράτης ,ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων αλλά κι αρκετοί ακόμη φιλόσοφοι προσπάθησαν μέσα από τους κανόνες και από τους ορισμούς να διατυπώσουν την έννοια της «ηθικής». Η ηθική είναι συνδεδεμένη με την φιλοσοφία, την θρησκεία και τα αρχαία χρόνια. Μάλιστα βάση της ετυμολογίας της προέρχεται από τις λέξεις «χαρακτήρας» και «ήθος».

Ο Φρόιντ αν και είχε υιοθετήσει μια αθεϊστική στάση στην ζωή του και δεν ήλπιζε σε κάποια μορφή αθανασίας, το ενδιαφέρον του επικεντρώθηκε αρκετά στο θέμα της θρησκείας και οι μελέτες του αφορούσαν τον λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι έχουν τόση ανάγκη να πιστεύουν στον Θεό.

Η θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων ξεκίνησε αρχικά να ορίζεται από τον S. Freud μέσα από την θεωρία των ενορμήσεων (1995). Πιο συγκεκριμένα ο Freud πρώτός μελέτησε την σημασία των σχέσεων που αναπτύσσει το βρέφος με το περιβάλλον του δηλαδή αρχικά της σχέσης του με την μητέρα και με τον πατέρα.

Η ψυχολογία της θρησκείας, είναι κλάδος της επιστήμης την ψυχολογίας που μελετά το θρησκευτικό φαινόμενο, αν και δεν υπάρχει σαφής ορισμός, θα προσπαθήσουμε να την προσεγγίσουμε μέσα από τα μέχρι τώρα γνωστά στοιχεία.

Τι είναι τα ναρκωτικά; Ως ναρκωτικά ορίζονται οι φυσικές, συνθετικές ή ημισυνθετικές ουσίες, που όταν εισαχθούν στον οργανισμό με οποιονδήποτε τρόπο προσβάλλουν το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και μεταβάλλουν τη σωματική ή ψυχική κατάσταση του ατόμου, επιβραδύνοντας, επιταχύνοντας ή διαστρεβλώνοντας την αντίληψη. Πολλοί χρήστες ουσιών τονίζουν τη γοητεία αυτών ακριβώς των επιδράσεων.

Ο σύγχρονος άνθρωπος οραματίζεται ένα μέλλον που αγγίζει την τελειότητα. Ένα αύριο απαλλαγμένο απο κάθε είδους προβληματική με συνοδοιπόρο την τεχνολογία και την επιστήμη. Τα αισθήματα του για τις σημερινές εξελίξεις θα μπορούσαν εύκολα να χαρακτηριστούν «αμφιθυμικά».

Λέγεται ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο «αιώνας της κατάθλιψης», μετά τον 20ο που ήταν ο «αιώνας του άγχους». Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοίνωσε ότι η κατάθλιψη αποτελεί πλέον την πρώτη αιτία πρόκλησης αναπηρίας παγκοσμίως. Δημιουργείται εύκολα λοιπόν η εντύπωση ότι κάποιου είδους «επιδημία» εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, όπως στο παρελθόν η πανούκλα και η χολέρα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Το ενδιαφέρον της ψυχαναλυτικής σκέψης αρχικά επικεντρώθηκε στο θέμα της κατανόησης της σημασίας των ενορμήσεων, στην ανάπτυξη του Ψυχικού οργάνου και των ψυχοπαθολογικών εκδηλώσεων.

Καταρχήν, ο όρος «επώδυνος» εκλαμβάνεται εδώ με τη μεταφορική του σημασία, δηλαδή αυτού που «επηρεάζει σοβαρά την ουσία του πράγματος στο οποίο επενεργεί».

Η παρατηρητική συμπεριφορά που συχνά εμφανίζεται σε γειτονικά περιβάλλοντα, ιδιαίτερα σε μικρές κοινότητες και πολυκατοικίες, αποτελεί φαινόμενο με κοινωνικές, ψυχολογικές και πολιτισμικές ρίζες.

Στη σημερινή επιστήμη της Ψυχολογίας και Ψυχοθεραπείας δίνεται έμφαση στη χρονική περίοδο μετά την γέννηση και ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια της ζωής που θεωρούνται καθοριστικά για την ψυχική εξέλιξη και ανάπτυξη του ατόμου.

Η ποίηση είναι συχνά συμπυκνωμένη ψυχολογία. Διαβάζεις ας πούμε τον Τάσο Λειβαδίτη: “ Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων”.
Κι έχεις αμέσως βρει ένα μονοπάτι για την κατανόηση της δικής σου ζωής: θα αρχίσει από τη στιγμή που βρεις μια θέση σε ζωές άλλων. Νάτοι πάλι οι “άλλοι”.

Σας έχει συμβεί να έχετε αποφασίσει να αλλάξετε μια συμπεριφορά που σας ενοχλεί, είτε αυτό είναι να σταματήσετε το κάπνισμα,είτε να χάσετε βάρος αλλά να μην το κατορθώνετε;
Και βεβαίως αναρωτιέστε ποιος είναι ο λόγος που δεν μπορείτε.