Ghost sickness: μία επίμονη ενασχόληση με το θάνατο και όσους έχουν πεθάνει, που συχνά παρατηρείται σε μέλη πολλών Αμερικάνικων φυλών Ινδιάνων. Διάφορα συμπτώματα μπορούν να αποδοθούν σε αυτή την κατάσταση, συμπεριλαμβανομένων των εφιαλτών, της αδυναμίας, του αισθήματος κινδύνου, της απώλειας της όρεξης, της λιποθυμίας, της ζάλης, του φόβου, του άγχους, των ψευδαισθήσεων και της απώλειας της συνείδησης.

Στη σημερινή εποχή υπάρχουν πολλοί παράγοντες που «φυλακίζουν» το πνεύμα μας, το άγχος της καθημερινότητας, η επικαιρότητα, οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, η τόσο έντονη σύγκριση με τους άλλους…

Η ακουστική ψευδαίσθηση έχει αντιμετωπιστεί με διαφορετικούς τρόπους μέσα απ΄την ιστορία και τους διάφορους πολιτισμούς. Για παράδειγμα, τον 5ο .π.Χ. αιώνα στην Ελλάδα, ο Σωκράτης θεωρούνταν ενάρετος άνθρωπος, άξιος να επικοινωνούν μαζί του οι Θεοί.

Αιώνες αργότερα, ωστόσο, οι πρώτοι Γάλλοι Ψυχίατροι του 19ου αιώνα, διέγνωσαν ότι ήταν παράφρων, γιατί θεωρούσαν οι το να ακούει κάποιος φωνές είναι παραίσθηση, άρθα ένδειξη παραφροσύνης! (Leudar και Tomas, 2000).

Ο Harvey (1973) ανέφερε ότι οι βιωμένοι χώροι είναι συνυφασμένοι με ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που επέφεραν αλλαγές και ανατροπές στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι ανθρώπινες εμπειρίες, σε συνδυασμό με την κοινωνικοϊστορική πορεία του χώρου, τον διαφοροποιούν από τους τυπικούς χώρους.

Ενδεχομένως κανένα Γνωστικό Σφάλμα δεν απαντάται τόσο κοινά όσο η καταστροφολογία. Η καταστροφολογία, ως μοτίβο σκέψης, είναι η διαρκής αναμονή του χειρότερου δυνατού σεναρίου. Όταν καταστροφολογούμε, περιμένουμε στην ουσία την πιο αρνητική εξέλιξη να μας χτυπήσει την πόρτα.

Για να μπορέσεις να αγαπήσεις τους άλλους είναι απαραίτητο πρώτα να αγαπήσεις εσένα. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπήσεις άνευ όρων κανέναν. Όταν αρχίζουμε να αγαπάμε πραγματικά, αυτό που κάνουμε είναι να θαυμάζουμε. Ο θαυμασμός είναι μόνο ένα συσταστικό του έρωτα.

Tα σύνδρομα παραληρητικής παραγνώρισης αφορούν σημεία και συμπτώματα ασθενών, τα οποία έχουν άμεση σχέση με τη μη αναγνώριση οικείων προσώπων του περιβάλλοντος τους, αλλά και του εαυτού τους, είτε ως όλον, είτε εν μέρει, καθώς επίσης υφίσταται μία σύγχυση ή συγκερασμός της ταυτότητας του εαυτού τους, των οικείων τους αλλά και ξένων προσώπων μεταξύ τους.

Η σχιζοφρένεια αποτελεί μια διαταραχή η οποία επηρεάζει την καθημερινότητα ενός ατόμου ως προς τον τρόπο που σκέφτεται, τον τρόπο που ζει και τον τρόπο που βιώνει συναισθήματα.

“Ο κόσμος φαίνεται διαφορετικός ή ακόμη και μη πραγματικός”.. Η σχιζοφρένεια είναι μία πολύ παρεξηγημένη διαταραχή, καθώς επικρατούν ακόμη στην κοινωνία μας πολλοί μύθοι και εσφαλμένες πεποιθήσεις σχετικά με αυτήν.

Τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς κάνουμε στις σημαντικές σχέσεις μας. Γλιστράμε αργά στο κενό και σιγά σιγά βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε ολέθριες καταστάσεις από τις οποίες είναι δύσκολο να ξεφύγουμε.

Οι αποσυνδετικές διαταραχές (dissociative disorders) είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη μεταστροφή των καλά απαρτιωμένων λειτουργιών της προσωπικότητας όπως είναι η συνείδηση, η μνήμη και η ταυτότητα του εαυτού.

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ότι ο θεός μπορεί και να προσπαθεί; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ότι ο θεός μπορεί να φοβάται; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ότι ο θεός μπορεί να πονάει; Να δακρύζει; Να συγκινείται; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ ότι ο θεός μπορεί να περιμένει να πάρει κουράγιο από σένα; Να υπάρχει γιατί ελπίζεις εσύ; Να αντρώνεται από τη δύναμή σου;

Η ύπαρξη έρχεται να σε βρει όπου κι αν κρύβεσαι, και φορά την πιο τρομακτική μάσκα της, για να σου αποκαλύψει την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι εσύ ο ίδιος. Ποιο είναι αυτό που φοβάσαι περισσότερο; Να είσαι φτωχός; Να σε έχουν εγκαταλείψει; Να αρρωστήσεις και να χάσεις κάποιο σπίτι, κάποια δουλειά; Όλες αυτές, και ακόμα περισσότερες, είναι οι μάσκες του τρόμου που φορά η ύπαρξη για να σε φοβίσει.

Αντί να προσπαθούν να προσδιορίσουν τους παράγοντες που πυροδοτούν τα επεισόδια της σχιζοφρένειας, τα ψυχολογικά μοντέλα επιδιώκουν κατά κανόνα να ερμηνεύσουν τις διεργασίες οι οποίες βρίσκονται στη βάση των διαφορετικών εμπειριών που αναφέρουν οι πάσχοντες.

Οι διαταραχές στην πρόσληψη των αισθητήριων πληροφοριών συνήθως λαμβάνουν τη μορφή ψευδαισθήσεων ή παραισθήσεων. Συχνά, γίνεται κάποια σύγχυση μεταξύ των δύο αυτών όρων.

«Παρανοϊκός είναι εκείνος που αρχίζει να καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του» είχε πει κάποτε ο Αμερικάνος συγγραφέας William Burroughs. Πράγματι, η «παράνοια» ορίζεται ως η αντίληψη που έχει το άτομο συνοδευόμενη από αισθήματα δυσπιστίας, καχυποψίας, έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στους άλλους καθώς και υπερευαισθησίας και υπερεκτίμησης για τον εαυτό του.