Είμαι «ψυχωτικός», «καταθλιπτικός», «ψυχαναγκαστικός»; Είμαι «νευρωτικός», πάσχω από «διπολική διαταραχή της ταυτότητας», είμαι «υστερικός»; Μου είπαν, πάσχω από «σχιζοσυναισθηματική διαταραχή». Με αυτές τις κρίσεις πανικού που παθαίνω, σημαίνει ότι έχω πρόβλημα, ε;  Είμαι «ανορεξική», μου δώσαν Ι4, Ι3, Ι5 , τι έχω; Είμαι προβληματικός ε;

Το Τμήμα Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο πλαίσιο υλοποίησης της Πράξης με τίτλο: «Απόκτηση Ακαδημαϊκής Διδακτικής Εμπειρίας σε Νέους Επιστήμονες Κατόχους Διδακτορικού 2023-2024 στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών» προσκαλεί Νέους Επιστήμονες, κατόχους Διδακτορικού Διπλώματος, να υποβάλουν αίτηση υποψηφιότητας για 3 θέσεις Εντεταλμένων Διδασκόντων σε ένα (1 ) μόνο από τα Επιστημονικά Πεδία που έχουν οριστεί από το Τμήμα Ψυχολογίας, Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, αντανακλώντας την επικαιρότητα και την ανάγκη για έναν υγιέστερο ψυχικά κόσμο, δίνουμε χώρο ώστε να ειπωθούν και να ακουστούν τα μεγάλα, ατομικά και συλλογικά Θέλω της Ψυχικής Υγείας σε όλους τους τομείς της ζωής.

Άνθιση! Μια λέξη που στο μυαλό συνδέεται άμεσα με την βιολογία σηματοδοτώντας την περίοδο του ανοίγματος των «οφθαλμών» του φυτού, επεκτεινόμενη μέχρι την καρποφορία. Πόσo σημαντικά στάδια περιλαμβάνει αυτή η περίοδος, δίνοντας σε όλους εμάς την δυνατότητα παρατηρώντας την φύση να μπορούμε να παρατηρήσουμε την ίδια την εξέλιξη!

Μία ταινία που απασχόλησε τους ειδικούς αφού απέδωσε κινηματογραφικά με αρκετά μεγάλη ακρίβεια το προφίλ ενός ανθρώπου με ψυχική ασθένεια, που ζει σε μια πόλη στα όρια της φτώχειας.

Οι κινηματογραφικές παραγωγές τείνουν να χρησιμοποιούν υπέρ της τηλεθέασης την ψυχική ασθένεια. Όπως ζητήθηκε να συζητηθεί, ‘Το νησί των καταραμένων’ πρόκειται για μια πολυβραβευμένη ταινία με μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές σεναρίου στον κινηματογράφο.

Νέα έρευνα που διεξήχθη από ερευνητές του Lancaster University School Management αποκαλύπτει σοβαρές συνέπειες μία δεκαετία μετά, σε μαθητές που υφίστανται εκφοβισμό. Οι μαθητές που είναι θύματα συνεχιζόμενου ή βίαιου εκφοβισμού υποφέρουν από τις χειρότερες συνέπειες.

Το bullying (σ.σ. σχολικός εκφοβισμός) είναι ευρέως διαδεδομένο στα σχολεία και αποτελεί ένα μείζον ζήτημα που απαιτεί λύση.

Το άγχος είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα που ο καθένας βιώνει κατά καιρούς. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ανήσυχοι ή νευρικοί, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα στο χώρο εργασίας, ή πριν από ένα τεστ/εξέταση ικανοτήτων, ή όταν καλούνται να πάρουν μια σημαντική απόφαση.

Με αφορμή τη δημοσιότητα που έλαβε τις τελευταίες μέρες η περίπτωση του ψυχιατρικού ασθενή στο Ρέθυμνο της Κρήτης, η Ελληνική Ψυχιατροδικαστική Εταιρία δηλώνει τη λύπη της για την αντιμετώπιση της υπόθεσης από την πλειονότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης κι επιθυμεί να τονίσει ότι:

Αν έχετε ποτέ κοιτάξει ένα παιδικό σχέδιο, αναρωτηθήκατε ποιες σκέψεις και ποια συναισθήματα του παιδιού αντανακλά; Οι ζωγραφιές των παιδιών αντανακλούν τον εσωτερικό τους κόσµο και απεικονίζουν στοιχεία που αφορούν την ψυχολογική τους κατάσταση και το διαπροσωπικό τους ύφος.Παρατηρώντας λοιπόν τι ζωγραφίζει το παιδί σας, μπορείτε να το γνωρίσετε καλύτερα. 

Η επώδυνη και σκληρή οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας, έχει επιφέρει αλλαγές τόσο στις διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά και σε ότι αφορά την παραγωγικότητα και την απασχόληση των ανθρώπων. Το σημαντικό ζήτημα της ανεργίας που έχει εξελιχθεί, δυστυχώς, σε τεράστιο πρόβλημα για τους νέους αλλά και τους μεγαλύτερους ηλικιακά ανθρώπους, είναι η αιτία για την ύπαρξη τρομερής ανασφάλειας, άγχους σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων και συντελεί στην αύξηση των εντάσεων σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις του ατόμου.

Οι άνθρωποι που πεθαίνουν λόγω κάποιας ψυχικής νόσου έχουν αυξηθεί σε σχέση με τους συνολικούς θανάτους τα τελευταία χρόνια, ενώ η εκδήλωση ψυχικών ασθενειών αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες αναπηρίας στο γενικό πληθυσμό.

Η αυτοκτονία στέκεται με αύξηση και δύναμη, απέναντι σε μία κοινωνία, σε μία πολιτική εξουσία που έκανε τα πάντα για να μειώσει την ικανοποίηση από το βιοτικό επίπεδο της ζωής των περισσότερων ανθρώπων. Είναι εκείνη η απελπισία, το αίσθημα της ανημπόριας που ωθεί έναν άνθρωπο να παρατήσει κάθε ελπίδα και διάθεση για ζωή.

''Μια μέρα έπιασε ένα κοράκι και του έβαψε κόκκινα τα φτερά, πράσινο το στήθος και μπλε την ουρά. Όταν φάνηκε πάνω απ' το καλύβι μας ένα κοπάδι από κοράκια, ο Lekhάφησε ελεύθερο το χρωματισμένο πουλί. Μόλις όμως αυτό ενώθηκε με το κοπάδι, άρχισε μια απελπισμένη μάχη. Το κοράκι που ξεχώριζε, δέχθηκε επίθεση απ' όλες τις πλευρές.

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν ψυχικό και συναισθηματικό πόνο. Κατά καιρούς είμαστε λυπημένοι ή ανήσυχοι ή νιώθουμε απομονωμένοι από τους άλλους. Ίσως πάψουμε να βρίσκουμε ευχαρίστηση σε πράγματα που κάποτε απολαμβάναμε ή βρισκόμαστε σε δουλειές, περιβάλλοντα ή σχέσεις που δεν λειτουργούν για εμάς.

Είτε από τη θέση του θεατή είτε από τη θέση του δημιουργού η τέχνη ήταν ανέκαθεν όχι μόνον το μέσον αποτύπωσης και έκφρασης των βαθύτερων σκέψεων και επιθυμιών αλλά και ένα όχημα φαντασίας που έδινε πρόσβαση σε άλλες πραγματικότητες και απόκρυφα συναισθήματα.

Η ψυχική ασθένεια αποτελεί ένα μοτίβο σκέψης ή συμπεριφοράς, η οποία προκαλεί πόνο ή και δυσλειτουργία και καθορίζεται γενικά από τον τρόπο με τον οποίο ένα άτομο σκέφτεται, αισθάνεται, συμπεριφέρεται. Σχετίζεται τόσο με συγκεκριμένες περιοχές ή λειτουργίες του εγκεφάλου και του υπόλοιπου νευρικού συστήματος, όσο και με το κοινωνικό-πολιτισμικό πλαίσιο που αυτή εκδηλώνεται.

H Εταιρία Κοινωνικής Ψυχιατρικής Π. Σακελλαρόπουλος, σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, συνδιοργανώνουν το 5ο Forum Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος - Διάλογοι Κοινωνικής Ψυχιατρικής & Ψυχικής Υγείας.

Oι Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος – ΔΑΦ, εντάσσονται στις Διαταραχές της Ανάπτυξης. Τα άτομα με ΔΑΦ εμφανίζουν, διαφορετικού βαθμού, δυσκολίες στην κοινωνική συναλλαγή, στη λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές.

Συνήθως οι άνθρωποι εγκληματούν όταν η ευχαρίστηση που ακολουθεί την πράξη τους είναι μεγαλύτερη από τη δυσαρέσκεια.

Έχουν, όμως, όλοι οι άνθρωποι ίσες πιθανότητες να εγκληματήσουν ή υπάρχουν κάποιοι προγνωστικοί παράγοντες που διαμορφώνουν συνδυαστικά το προφίλ ενός εγκληματία;