Η ινομυαλγία είναι ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από χρόνιο διάχυτο μυοσκελετικό πόνο. Ως χρόνιος θεωρείται ο πόνος που διαρκεί πάνω από τρεις μήνες και ως διάχυτος ο πόνος που εντοπίζεται και στα δύο ημιμόρια του σώματος (αριστερό και δεξί), καθώς και πάνω και κάτω από τη μέση, συμπεριλαμβανομένης της σπονδυλικής στήλης και εναλλάσσεται ως προς την κύρια εντόπισή του.

Μιλώντας για την αποδοχή του εαυτού, ο Ψυχολόγος Carl Rogers είχε πει: «Το παράδοξο είναι ότι, όταν αποδεχτώ τον εαυτό μου γι’ αυτό που είμαι, τότε ακριβώς μπορώ να αλλάξω».

Όλοι μας λίγο έως πολύ έχουμε την τάση να προσπαθούμε να αποδίδουμε όσο καλύτερα μπορούμε σε έναν ή περισσότερους τομείς της ζωής μας. Είναι φυσιολογικό και θεμιτό να επιδιώκουμε την επιτυχία στη δουλειά, στις σπουδές, στις σχέσεις ή σε άλλες παραμέτρους της καθημερινότητάς μας, όπως και το να διατηρούμε ενισχυμένα κίνητρα για προσωπική πρόοδο.

Ο όρος «ναρκισσιστής» αναφέρεται στα άτομα, τα οποία χρειάζονται την επιβεβαίωση του περιβάλλοντος, για να διατηρήσουν την αυτοεκτίμησή τους. Όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν νάρκισσο, υπό την έννοια ότι συχνά ισορροπούμε ψυχικά με την εξωτερική επιβράβευση και τον θαυμασμό.

Η αυτοπειθαρχία και ο αυτοέλεγχος είναι ακριβώς δυο αντιθετικοί πόλοι. Ο αυτοέλεγχος απορρέει το εγώ, η αυτοπειθαρχία από το μη-εγώ. Το να ελέγχεις σημαίνει να χειρίζεσαι τον εαυτό σου. Το να πειθαρχείς σημαίνει να χειρίζεσαι τον εαυτό σου. Το να πειθαρχείς σημαίνει να καταλαβαίνεις τον εαυτό σου.

Γιατί δεν ικανοποιούμαι με τίποτα και θέλω συνεχώς κάτι παραπάνω; Γιατί δεν μου αρκεί το μέτριο και κοπιάζω μονίμως για το τέλειο;' είναι κάποια από τα ερωτήματα που συχνά βασανίζουν έναν τελειομανή.

Τι είναι όμως η τελειομανία ή αλλιώς perfectionism και ποιες ακριβώς είναι οι ρίζες της; Πώς δημιουργείται, πώς γίνεται στοιχείο της προσωπικότητάς μας και πώς διαιωνίζεται.

Όταν πιστεύουμε ακράδαντα στα βιώματα που είναι χαραγμένα στην ψυχή μας, όταν δηλαδή ταυτιζόμαστε ασυναίσθητα -και ως εκ τούτου πλήρως- με το σκοτεινό - πληγωμένο παιδί μας, τότε προσπαθούμε να το απωθήσουμε ή να συμπεριφερόμαστε κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μην αντιλαμβανόμαστε τις αρνητικές πεποιθήσεις του.

Όταν οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις μας γίνονται για εμάς καθημερινό μαρτύριο…

"Να ελέγξω τα μάτια της κουζίνας εάν είναι κλειστά, όμως αυτό χρειάζεται να το κάνω 8 φορές αλλιώς δε νοιώθω καλά"
"Να πλύνω τα χέρια μου 5 φορές, επαναλαμβάνοντας με λεπτομέρεια την κάθε διαδικασία"
"Να σφουγγαρίσω το πάτωμα 3 φορές"
"Να ελέγξω αρκετές φορές εάν κλείδωσα την εξώπορτα του σπιτιού μου"

Ακούμε συχνά πολλούς ανθρώπους να αμφισβητούν τον εαυτό τους, να υποτιμούν τις επιτυχίες τους και να επικεντρώνονται στο να ικανοποιούν μόνο τους άλλους, χωρίς να σκέφτονται τα δικά τους όνειρα και φιλοδοξίες. Ακόμα συχνότερα, παρατηρούμε ανθρώπους που, ενώ είναι επιτυχημένοι στην δουλειά τους και έχουν πληθώρα ταλέντων και δεξιοτήτων, αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ανεπαρκή και ανάξιο τείνοντας να υποτιμούν τα θετικά σχόλια των γύρω τους και να αποδίδουν τις επιτυχίες τους μόνο στην τύχη ή σε εξωγενείς παράγοντες πέρα από τον εαυτό τους.

Είναι άραγε η ψυχική ασθένεια του μέλλοντος; Είναι μια ασθένεια που εμφανίζεται όσο συχνά λέγεται; Είναι κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό; μπορεί να συμβεί στο καθένα;

Η κατάθλιψη, η πιο ίσως συχνά χρησιμοποιούμενη λέξη στη κλινική ψυχοπαθολογία είναι μια νόσος σαν όλες τις άλλες, σοβαρή ανάλογα με το τρόπο και την ένταση εκδήλωσης των συμπτωμάτων της, αντιμετωπίσιμη σε μεγάλο ποσοστό, με πιθανούς ασθενείς τον καθένα από εμάς αν βρεθούμε στις κατάλληλες ψυχικές συνιστώσες για να την αναπτύξουμε.

Οι αναποδιές, τα προβλήματα και οι κρίσεις είναι καθημερινά ζητήματα για όλους μας. Πάντα θα πέφτετε σε κάποιον τοίχο. Πώς αντιδρά ο καθένας μας σε αυτές τις αναποδιές;

Διαχρονικά η τελειομανία έγκειται στα άτομα που αγωνίζονται για την άψογη συμπεριφορά, θέτουν συνεχώς υψηλά πρότυπα και επιδιώκουν συνεχώς τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μάλιστα βιώνουν έντονη δυσαρέσκεια όταν κάτι υπολείπεται της τελειότητας. Στην επιστημονική κοινότητα οι γνώμες διίστανται, καθώς μερικοί υποστηρίζουν πως η τελειομανία είναι ένα θετικό χαρακτηριστικό της προσωπικότητας που είναι αναγκαίο για την υγιή ανάπτυξη των ατόμων, ενώ άλλοι ισχυρίζονται πως μπορεί να περικλείεται από μια υγιή και φυσιολογική έως μια ανθυγιεινή και νευρωτική σκέψη και συμπεριφορά.

Ψυχαναγκασμοί: Τα ανυπόφορα "πρέπει" που εισβάλλουν στη σκέψη, οι εσωτερικοί "εκβιασμοί" του μυαλού, «εάν δεν ελέγχω το σώμα μου κάθε μέρα, δεν θα προλάβω την ασθένεια», «πρέπει να κάνω πολύωρα μπάνια, αλλιώς τα μικρόβια θα με μολύνουν», και η αστείρευτη ανάγκη για έλεγχο, αφορούν σοβαρές δυσλειτουργίες της σκέψης που έχουν την ρίζα τους στην αποφυγή ενός επικείμενου κινδύνου ή αγχογόνου παράγοντα.

Έχει εκτιμηθεί πως περίπου το ένα πέμπτο των ενηλίκων και σχεδόν οι μισοί από τους μαθητές και σπουδαστές αναβάλλουν να διεκπεραιώσουν τις υποχρεώσεις τους. 

Όλα τα παιδιά και ειδικά τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά αναπτύσσουν κάποιους φόβους. Οι φόβοι αυτοί χαρακτηρίζονται από μικρή ή από μεγάλη ένταση. Τα πράγματα ή οι καταστάσεις που συνήθως φοβούνται τα παιδιά είναι κάποιοι θόρυβοι, όταν φεύγουν οι γονείς, το σκοτάδι, κάποια ζώα, το γιατρό και αργότερα κατά τη σχολική ηλικία εκδηλώνουν φόβους για το σχολείο, τις φυσικές καταστροφές και τους τραυματισμούς.

Γιατί δεν είμαι καλά; Τι είναι αυτό που έχω; Μήπως σπάει το φράγμα του φυσιολογικού; Πώς μου προέκυψε; Γιατί να το παθαίνω; Θα μπορέσω να το διαχειριστώ; Η αλήθεια είναι ότι ο πόνος στη ζωή είναι ένα μέρος της ψυχής από τον οποίο γινόμαστε σοφότεροι.

Ξεκινώντας, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε πως η έντονη φοβία για την φαινομενικά ατελή εξωτερική εμφάνιση, έχει όνομα και αποκαλείται δυσμορφοφοβία. Πίσω από αυτήν, κρύβεται μια γενικευμένη αρνητική εικόνα εαυτού η οποία αποτυπώνεται στις συνεχείς επισκέψεις σε πλαστικούς χειρουργούς για διόρθωση εξωτερικών ελαττωμάτων για καθαρά αισθητικούς λόγους.

Πρόσκληση συμμετοχής σε έρευνα με θέμα: Η σχέση της Τελειομανίας και των Στρατηγικών Αντιμετώπισης με την Ψυχολογική Ευελιξία/Ακαμψία και τα Συμπτώματα Άγχους, Κατάθλιψης, Στρες

Η τελειομανία είναι ένας πολυδιάστατος τύπος προσωπικότητας που σχετίζεται με έναν αριθμό από ψυχολογικές, διαπροσωπικές και συσχετιζόμενες με την επίδοση δυσκολίες. Δεν είναι πρωτογενής διαταραχή από μόνη της, αλλά μπορεί να είναι ένδειξη διαταραχής και πιο συγκεκριμένα της Ψυχαναγκαστικής Διαταραχής.

Είναι γεγονός ότι η τελειότητα είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την εξέλιξη του ατόμου. Πόσο όμως ευκρινής είναι η διαχωριστική γραμμή που καθορίζει τα όρια ανάμεσα στη τελειότητα και τη τελειομανία;