Κάποτε, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τάγματος των Ροδόσταυρων μου είπε μια μεταφορά για να κατανοήσω τα επίπεδα Συνείδησης και Επίγνωσης. Την ονόμασε «το βουνό της συνείδησης».

Εάν βρίσκεστε στους πρόποδες του βουνού, δεν μπορείτε να δείτε πολύ μακριά. Η οπτική σας είναι περιορισμένη, και δεν μπορείτε να δείτε τι είναι μπροστά σας ή πίσω από οποιαδήποτε γωνία. Και για αυτό υπάρχει μεγάλος φόβος για το άγνωστο.

Θα σου επισημάνω τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής σου και θα σβήσω οτιδήποτε αρνητικό δεν χρειάζεσαι. Με αγάπη, το Υποσυνείδητό σου. Είτε το ξέρετε είτε όχι, χρησιμοποιείτε ήδη συνεχώς το υποσυνείδητό σας.

Ίσως ανέλαβε το τιμόνι του αυτοκινήτου σας για μια ημίωρη διαδρομή από το γραφείο ως το σπίτι, ενώ το συνειδητό σας ήταν αφιερωμένο σε ένα πρόβλημα που σας απασχολούσε.

«Είναι αυτή η ανάμνηση που με κρατάει ζωντανό, και είναι και η άλλη που μοιάζει με πρόωρο θάνατο της ευτυχίας μου» Αναμνήσεις... Ένα κεφάλαιο που στις πρώτες σελίδες καταγράφει στιγμές και τελειώνει με ολόκληρα βιώματα, και όλα αυτά υπογραμμισμένα με συναισθήματα και ανθρώπινες σχέσεις. 

Κάθε ανάμνηση, ευχάριστη ή δυσάρεστη, φέρει το αποτύπωμά της στη συνείδησή μας και κουβαλάει το άρωμά της πάνω στην ύπαρξή μας, τη διάθεσή μας και τη σκέψη μας.

Ο φόβος της απόρριψης είναι ένας φόβος παράλογος και ανυπόστατος. Αφορά την ιδέα ότι οι άλλοι άνθρωποι δεν θα σας αποδεχτούν, δεν θα σας εγκρίνουν ή δεν θα τους είστε αρεστοί. Ότι δεν θα τους αρέσουν οι απόψεις σας, η εμφάνισή σας, η προσωπικότητά σας, οι αξίες σας, οι πεποιθήσεις σας ή η συμπεριφορά σας.  

Στο άκουσμα της λέξης γονείς και οικογένεια, τα συναισθήματα που γεννιούνται μόνο θετικά μπορούν να είναι. Οι γονείς είναι ενας σημαντικός σταθμός στην ζωή όλων των ανθρώπων, με την απουσία τους, να στιγματίζει την πορεία αυτών που στερούνται γονέων. Δεν είναι όμως πάντα ρόδινες όλες οι καταστάσεις.