Η παρούσα έρευνα του κύριου Μεϊμέτη Νεκτάριου με επότρια την κυρία Ρουμάνη Δάφνη αφορά την μελέτη για την Πολυπραγμοσύνη-Multitasking. H συγκεκριμένη μελέτη έχει ως στόχο την διερεύνηση της σχέσης μεταξύ του μορφωτικού επιπέδου και της απόδοσης σε έργο πολυπραγμοσύνης. Η μελέτη διαρκεί περίπου 10-15 λεπτά και μπορούν να συμμετέχουν άτομα 18-30 ετών και 50+ ετών.

Έχουμε συναντήσει φιλόδοξους ανθρώπους που θέτουν υψηλούς στόχους, αγωνίζονται σκληρά για να τους πετύχουν και αφιερώνουν χρόνο και χρήμα σε μια προσπάθεια να φτάσουν όσο γίνεται πιο κοντά στην πραγματοποίηση τους.

Όμως, όταν τελικά έρχεται η πολυπόθητη στιγμή της ολοκλήρωσης όχι μόνο δεν νιώθουν υπερήφανοι για όλη την προσπάθεια που κατέβαλλαν, απεναντίας βιώνουν μια ανυποχώρητη αίσθηση κενού και μια διαρκή αίσθηση απουσίας νοήματος για τη ζωή.

Οι δύο έννοιες που απασχολούν το παρόν άρθρο δεν είναι ούτε καθαρά φιλοσοφικές, αλλά ούτε και ψυχολογικές. Απαντούν στο καθημερινό λεξιλόγιο όλων των ανθρώπων και η σημασία τους θεωρείται αυτονόητη.

Όλοι οι άνθρωποι, κάποιοι σε μεγαλύτερο και κάποιοι σε μικρότερο βαθμό, αναγνωρίζουν τί είναι αυτό που τους λείπει, είτε σε πρακτικό είτε σε συναισθηματικό επίπεδο.

Τα τελευταία χρόνια, η έννοια του Mindfulness ή αλλιώς της Ενσυνειδητότητας, συγκεντρώνει όλο και περισσότερη προσοχή. Η πλειοψηφία των ερευνών έχει επικεντρωθεί σε κλινικές μελέτες με σκοπό την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας αυτής της μεθόδου πάνω στη βελτίωση της ψυχικής υγείας.

Στον μικρόκοσμο, τα πάντα κινούνται αργά. Υπάρχουν εμπόδια, όρια και προτεραιότητες που πρέπει να σεβαστείς... Είναι το βασίλειο του Χρόνου... εκεί όπου οι άνθρωποι προχωρούν σε μια γραμμά, και είναι αδύνατον να απελευθερωθείς, να πας πιο πέρα... Όμως, να αφιερώσεις τον εαυτό σου στο είναι σου...

Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω μα δεν έχεις κάποιο χάρισμα, ούτε ιδιαίτερες ικανότητες σε αυτή την περίπτωση. Ούτε ξέρεις από πριν. Προσδοκίες έχεις και φροντίζεις εσύ να βγουν αληθινές. Πρόκειται για «προβλέψεις» που «εξαναγκάζονται» από εσένα τον ίδιο να γίνουν πραγματικότητα.

Είναι γεγονός πως τον τελευταίο χρόνο ο εγκλεισμός έχει επιτείνει το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας. Όταν θύτης και θύμα ζουν κάτω από την ίδια στέγη σε περίοδο απαγόρευσης κυκλοφορίας, γίνεται πιο δύσκολο για το θύμα να απευθύνει έκκληση για βοήθεια.

Επιχειρώντας να κατανοήσει τις ρίζες των διακρίσεων και του εθνοκεντρισμού, ο Henri Tajfel θεώρησε ότι η ένταξη σε μια κοινωνική ομάδα και η αντίληψη του εαυτού ως μέλους της ομάδας είναι τα ελάχιστα στοιχεία που απαιτούνται προκειμένου να λάβουν χώρα τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του «Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης» αναλύει και προτείνει ένα δρόμο γνωριμίας με τον εαυτό μας. Στο δρόμο αυτό η αυτοεξάρτηση αποτελεί βασική προϋπόθεση για να μπορέσω στη συνέχεια να σχετιστώ ενήλικα με τους άλλους.

Τα τελευταία χρόνια οι περιπτώσεις στις οποίες κοινωνικοί επιστήμονες και ειδικά κοινωνικοί ψυχολόγοι αναλαμβάνουν να προσεγγίσουν οικουμενικά ζητήματα όπως η τρομοκρατία, αυξάνονται διαρκώς, παρουσιάζοντας μια μεγάλη ποικιλία στις θεωρητικές και τις μεθοδολογικές τους προσεγγίσεις.

Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε πρόκειται να αλλάξει από στιγμή σε στιγμή. Θα είναι πολύ διαφορετικό όταν θα είστε υγιείς και όταν θα είστε άρρωστοι. Κάτω από όποια περίσταση, απλά κάντε το καλύτερο που μπορείτε και θα αποφύγετε την αυτοκριτική, την αυτοκακοποίηση και τις ενοχές.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα