Ο όρος «ψυχογενής βουλιμία» διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον καθηγητή Gerald Russell (1979), ο οποίος παρατήρησε μια διατροφική διαταραχή, η οποία είχε τα εξής βασικά χαρακτηριστικά:

  1. Ακατανίκητη ανάγκη για υπερβολική κατανάλωση τροφής (κατά πολύ μεγαλύτερη ποσότητα τροφής που θα κατανάλωνε ένα άτομο σε ένα μόνο γεύμα).
  2. Ανάγκη αποβολής της τροφής με εμετό ή καθαρτικά ή και τα 2.
  3. Παθολογικό φόβο του ατόμου μήπως πάρει βάρος.

Στο πλαίσιο της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας μού είχε ζητηθεί να αποχωριστώ τη ζυγαριά μου. Φαινόταν απλό, αλλά στην πράξη ήταν αδιανόητο. Δεν ξέρω αν μόνο εγώ δεν μπορώ να αποχωριστώ μια συσκευή που δεν δείχνει τίποτα περισσότερο παρά μονάχα ένα νούμερο, ενώ κάποιος άλλος θα μπορούσε να το κάνει αβίαστα.

Η οποιαδήποτε διατροφική διαταραχή εξ ορισμού είναι ασθένεια της ψυχής που σωματοποιείται με μόνο σκοπό να συνειδητοποιήσουμε ότι νοσούμε και να βρούμε τη λύση.

Μήπως είσαι και εσύ υπέρφαγος; Μήπως δεν έχεις κανένα έλεγχο των τροφών που καταναλώνεις; Μήπως καταναλώνεις σε μικρά χρονικά διαστήματα πολύ μεγάλες ποσότητες τροφών χωρίς απαραίτητα να πεινάς;

Μία αναγκαία συνθήκη από τη στιγμή της γέννησης ενός ανθρώπου είναι η πρόσληψη τροφής. Η συνθήκη, αυτή, αφενός εξασφαλίζει την επιβίωση, αφετέρου δημιουργεί ένα «παιχνίδι διαντίδρασης» ανάμεσα στη μητέρα και το βρέφος, βοηθώντας το δεύτερο να διαμορφώσει ψυχικές αναπαραστάσεις και να καλύψει συναισθηματικές ανάγκες.

O Απρίλιος είναι ο δεύτερος μήνας της άνοιξης, ο μήνας που γιορτάζουμε το Πάσχα, ο μήνας που ζεσταίνει ο καιρός και οι τολμηροί κάνουν τις πρώτες βουτιές στα παγωμένα νερά!  Είναι όμως και ο μήνας που αρκετοί άνθρωποι ξεκινούν δίαιτα!

Η κριτική στην εξωτερική εμφάνιση παρατηρείται έντονα στην καθημερινότητα καλλιεργώντας ένα κλίμα που ευνοεί την εκδήλωση διατροφικών διαταραχών, όπως η συναισθηματική υπερφαγία, η οποία σχετίζεται με το body shaming.

Είναι αργά το απόγευμα και μόλις γύρισα σπίτι. Είχα μια πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά. Διαφώνησα με συναδέλφους, δέχτηκα επίπληξη από τον ανώτερο μου και κουράστηκα ετοιμάζοντας ένα project που μου ανέθεσαν. Το μόνο που ήθελα γυρίζοντας σπίτι είναι να φάω το κυρίως γεύμα μου που δεν είχα φάει στην εργασία (διότι δεν νιώθω άνετα να τρώω εκεί πέρα και να νιώθω τα βλέμματα των συναδέλφων μου πάνω μου).

Είναι γεγονός πως η ικανότητα των αντρών να αποδεχτούν τις παθολογικές τους διατροφικές συμπεριφορές και να αναζητήσουν θεραπεία περιορίζεται, καθώς αυτές θεωρούνται από πολλούς ως κατεξοχήν γυναικείο θέμα. Αν και η σχέση υπερφαγίας στους άντρες φαίνεται να διαφοροποιείται από τις γυναίκες (προστίθεται ο ρόλος των θετικών και όχι μόνο των αρνητικών βιωμάτων), οι απόψεις στον ερευνητικό χώρο φαίνεται διίστανται λόγω της υποεκπροσόπησης του αντρικού πληθυσμού σε τέτοιες έρευνες.

Δεν τρώμε πάντοτε για να ικανοποιήσουμε τη βιολογική μας ανάγκη. Πολλοί καταφεύγουν στο φαγητό γιατί έτσι θεωρούν ότι θα διαχειριστούν το άγχος τους ή ότι θα αντιμετωπίσουν τυχόν αρνητικά τους συναισθήματα όπως θλίψη, μοναξιά ή πλήξη. Όμως, μετά το φαγητό δε νιώθουν καλύτερα γιατί και η άσχημη ψυχολογική τους κατάσταση παραμένει, αλλά συγχρόνως νιώθουν και ενοχές για τα υπερφαγικά επεισόδια.

google news iconΤο Psychology.gr είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε πρόσβαση στην αρθρογραφία και άμεση ενημέρωση για έρευνες ψυχολογίας και θέματα ψυχικής υγείας: Psychology.gr - Google News

Ακολουθήστε το PSYCHOLOGY.GR στο Youtube για δωρεάν σεμινάρια και στο Facebook για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα άρθρα ψυχολογίας & αυτοβελτίωσης.

Ψυχ.Διατροφής: Βασικά Άρθρα

Εξειδικευμένοι Συνεργάτες

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα