Ο ψυχίατρος Sigmund Freud το 1894 πρωτοδημοσίευσε το κείμενο με τίτλο "Οι νευρο-ψυχώσεις της άμυνας" μελετώντας ασθενείς με υστερία και προβλήματα των νευρώσεων. Ο όρος μηχανισμός άμυνας χρησιμοποιήθηκε για να εξηγήσει όλες τις ασυνείδητες διεργασίες που κάνει ένας άνθρωπος ώστε να επιτρέψει στο μυαλό του να βρει επαρκείς λύσεις για ενδοψυχικές συγκρούσεις ή άγχος.

«Μεγάλο μέρος του συναισθηματικού βάρους που κουβαλάτε τώρα ξεκίνησε ως ένα συναίσθημα που κάποια στιγμή απωθήσατε. Από την εποχή που ήμασταν παιδιά, έχουμε ασυναίσθητα καταστείλει αμέτρητα άσχημα συναισθήματα, που είναι πλέον αποθηκευμένα στο υποσυνείδητό μας. Αυτά παραμένουν θαμμένα στο υποσυνείδητο, μειώνοντας την ενέργεια και τη ζωή μας. Όλη αυτή η ενέργεια είναι παγιδευμένη στο σώμα και είναι καταστροφή για την υγεία του σώματος και τις συνθήκες της ζωής μας.

Ο Freud θεωρούσε ότι ως επί το πλείστον η απώλεια μνήμης στην καθημερινή ζωή προκύπτει εξαιτίας της απώθησης. Η απώθηση είναι ένας μηχανισμός άμυνας ο οποίος προστατεύει τα άτομα και τα βοηθά να μην έρθουν αντιμέτωπα με μνήμες που θα ήτα συναισθηματικά ενοχλητικές ή τραυματικές.

Στο παρόν άρθρο θα διαπραγματευτούμε τις έννοιες της αγάπης και της απόλαυσης μέσα από την περίπλοκη αλλά άκρως ενδιαφέρουσα λακανική διδασκαλία.

Ανά τους αιώνες, πολλά μοντέλα προτάθηκαν για να εξηγήσουν και να σχηματοποιήσουν  τις ψυχικές δυνάμεις και τα κίνητρα που επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά και να προσεγγίσουν τη φύση της ψυχικής λειτουργίας του ανθρώπου.

Η ομάδα δεν είναι απλώς κάποιες μονάδες που βρέθηκαν μαζί σε έναν κύκλο. Η ομάδα είναι η διαδικασία. Κάθε μέλος φέρνει έναν πλούτο: εμπειρίες, συναισθήματα, σκέψεις, δράσεις.

Αν προσπαθήσετε να μη νιώσετε θυμωμένοι, θα καταπιέσετε τον θυμό. Εάν προσπαθήσετε να υπερβείτε τον θυμό, δεν θα τον καταπιέσετε: αντιθέτως, θα πρέπει να κατανοήσετε το συναίσθημα, να το παρατηρήσετε. Η υπέρβαση βρίσκεται στην παρατήρηση.

Ορισμένα συνηθισμένα στερεότυπα γύρω από το ζήτημα των κακοποιητικών σχέσεων είναι πως αφορούν μόνο σε ζητήματα σωματικής βίας και πως τα θύματα παραμένουν στις σχέσεις αυτές από επιλογή.

Οι ιδέες του Sigmund Freud σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου κυριάρχησαν κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.Η βασική του άποψη ήταν ότι τα κίνητρα της συμπεριφοράς (motivations) παραμένουν σε μεγάλο βαθμό κρυμμένα στο ασυνείδητο (unconscious), αποκλείονται αποτελεσματικά από την συνείδηση (consciousness), μέσω της απώθησης (repression).

Θα διαπραγματευτούμε μια φράση η οποία για πολλούς μπορεί να μην ακούγεται οικεία και σίγουρα δεν θα είναι πάντα κατανοητή ή καταπραϋντικη, ειδικά όταν κάποιος βρίσκεται σε μια δύσκολη ψυχική κατάσταση.

Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί ένα ανησυχητικά διαδεδομένο πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Καθώς πρόκειται για μία περίπτωση αφανούς εγκληματικότητας, εύκολα γίνεται κατανοητό ότι οι τρομακτικοί αριθμοί και τα υψηλά στατιστικά νούμερα (όπως αυτά αποτυπώνονται σε ερευνητικά αποτελέσματα), καταδεικνύουν μέρος μόνο του φαινομένου. Σύμφωνα με έρευνες το 30-80% των κακοποιημένων παιδιών αρνείται να αποκαλύψει τη θυματοποίησή του μέχρι την ενηλικίωσή του.

Η σεξουαλική δραστηριότητα και ειδικά η σεξουαλική διεισδυτική επαφή, μπορεί να ενέχει πόνο άλλοτε μικρότερης και άλλοτε μεγαλύτερης έντασης. Και τα δύο φύλα μπορεί να νιώσουν κάποιο πόνο στα γεννητικά τους όργανα, ή και σε άλλα όργανα κυρίως η γυναίκα και συνήθως η πρώτη σκέψη που γεννιέται είναι κάποιο οργανικό αίτιο που προκαλεί αυτή την αίσθηση.

Υπάρχουν πολλές λαϊκές ρήσεις για το πόσο αποτελεσματικές είναι κάποιες πρακτικές μας που έχουν να κάνουν με την αυθόρμητη διαχείριση των συναισθημάτων («Άντε ούρλιαξε δυνατά και θα σου περάσει!»).

Ένα απο τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων ανθρώπων που ζουν στο δυτικό κόσμο, είναι πως προσανατολίζονται στο να αντιλαμβάνονται τη ζωή νοητικά και αναπτυγμένοι κυρίως στη διανοητική τους δυνατότητα.

Από την εποχή του Καρτέσιου, ελάχιστα ζητήματα έχουν απασχολήσει τους φιλοσόφους τόσο έντονα όσο ο γρίφος της συνείδησης. Το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» που ο Καρτέσιος χρησιμοποίησε ως θεμέλιο της φιλοσοφίας του, αποτελούσε άμεση αναγνώριση του κεντρικού ρόλου της συνείδησης που αφορά τόσο την οντολογία (αυτό που υπάρχει) όσο και την επιστημολογία (τι γνωρίζουμε και πώς το γνωρίζουμε).

«Θα το ξεπεράσεις», «Μην είσαι τόσο αρνητικός-ή», «Θετικές σκέψεις μόνο». Είναι πολύ πιθανό οι περισσότεροι από εμάς να έχουμε ακούσει από τους άλλους κάποια στιγμή στη ζωή μας αυτές τις φράσεις και πολλές παρόμοιες, ή ακόμα να τις έχουμε πει εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Αυστριακός νευρολόγος και ψυχίατρος, ιδρυτής της ψυχανάλυσης. Προσδιόρισε και καθιέρωσε τις έννοιες «ασυνείδητο» και «παιδικής σεξουαλικότητα». Παρά το γεγονός ότι οι επαναστατικές του αντιλήψεις προκάλεσαν έντονες διαμάχες, το έργο του θεωρείται σήμερα κλασικό και η συνολική επιστημονική του προσφορά περιγράφεται συχνά ως ένα από τα σπουδαιότερα γεγονότα που έχει καταγράψει η ιστορία των επιστημών του πνεύματος.