Όλοι ονειρευόμαστε, κάποιοι ενίοτε και κάποιοι πολύ πιο συχνά. Ο καθένας από μας έχει μια δική του θεωρία για την ερμηνεία των ονείρων. Κάποιοι θεωρούν ότι τα όνειρα δείχνουν το μέλλον, άλλοι  πιστεύουν ότι αντανακλούν τον εσωτερικό τους κόσμο και τις ανεκδήλωτες επιθυμίες τους, άλλοι πάλι δεν πιστεύουν σε όποια ερμηνεία ονείρων και τα αγνοούν. Το σίγουρο πάντως είναι πως τα όνειρα και οι ερμηνεία τους έχουν διχάσει επιστήμονες και  ερευνητές.

Δεν  είναι  λίγες  οι φορές που στην καθημερινότητά μας αισθανόμαστε πιεσμένοι. Γρήγοροι ρυθμοί ζωής, διαπροσωπικές επαφές είτε στο επίπεδο της εργασίας είτε σε φιλικό-οικογενειακό πλαίσιο, είναι δυνατό να μας επηρεάσουν συναισθηματικά.

Η ραγδαία ανάπτυξη των Νέων Τεχνολογιών τις τελευταίες δεκαετίες όχι μόνο άλλαξε τον τρόπο συσχέτισης των κοινωνιών, αλλά αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία σημαντικών κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων.

Μήπως καταναλώνετε μεγάλες ποσότητες φαγητού, όταν είστε αγχωμένος/η προκειμένου να αισθανθείτε καλύτερα; Επιβραβεύετε συχνά τον εαυτό σας με γλυκά; Τρώτε συνήθως μέχρι ν’ αναρωτηθείτε: «Τί το ’θελα κι έφαγα τόσο;» Το φαγητό σας κάνει να νιώθετε ασφαλείς; Μειώνει το άγχος σας; Όταν παρατρώτε, αισθάνεστε πιο ευχάριστα ή ανακουφισμένοι; Δεν κρατιέστε, όταν βλέπετε φαγητό που σας αρέσει;

Με βάση την παιδαγωγική την οποία κάποτε μας επέβαλλαν, η απεριόριστη εξουσία του ενηλίκου πάνω στο παιδί θεωρείται ακόμη αυτονόητη. Οι περισσότεροι άνθρωποι εξάλλου δεν έχουν γνωρίσει κάτι διαφορετικό. Ίσως από ένα παιδί που δεν το πλήγωσαν, μπορούμε να μάθουμε μια εντελώς νέα, ειλικρινή και πραγματικά ανθρώπινη συμπεριφορά. Ένα τέτοιο παιδί δεν δέχεται ανεπιφύλακτα τα παιδαγωγικά επιχειρήματα που εμάς ακόμη μας έκαναν κάποια εντύπωση.

Το ερωτηματολόγιο αυτό έχει συνταχθεί από την Μαγδαληνή Ζουμπουρλή με επόπτρια την κ. Μαρία Κεφαλοπούλου. Σκοπό έχει να διερευνήσει παράγοντες που σχετίζονται με την κακοποίηση των γυναικών από τους συντρόφους τους.

Η καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων στηρίζεται στο πως εκφράζεται ο καθένας μας, μέσα στον χώρο που ζει και  βιώνει την δική του πραγματικότητα και αν εξωτερικεύει με τον καταλληλότερο και ιδανικότερο τρόπο τα συναισθήματά του απέναντι στον εαυτό του πρωτίστως και μετά στους άλλους, δημιουργώντας εκείνες τις προϋποθέσεις όπου τα συναισθήματα αλληλεγγύης και αλληλεκτίμησης θα είναι αμοιβαία για μια αρμονική συνύπαρξη.

Πόσο εύκολα κανείς παίρνει ρίσκα στην ζωή του; Πόσο εύκολα κανείς εκτίθεται; Πόσο διατεθειμένοι είμαστε και πόσο ανασταλτικοί μπορούμε να γίνουμε σε ότι αφορά την πορεία της ζωής μας;  Ερωτήματα που προβληματίζουν τον σημερινό άνθρωπο καθώς οι σχέσεις του, έχουν γίνει αφόρητα πιεστικές απ’ όλες τις απόψεις και σε όλα τα επίπεδα της διαβίωσης του.

Άραγε ο γονιός οφείλει να είναι τέλειος στα παιδιά του, προκειμένου αυτά να μεγαλώσουν με τον καλύτερο τρόπο και να έχουν σωστά πρότυπα;
Ή μήπως δεν υπάρχει τέλειος γονιός;

Έχετε ποτε σκεφτει πως αυτό που σκέφτεστε η λέτε στην πραγματικότητα κρύβει κατι άλλο? 

Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε μια δυσκολία ή ένα εμπόδιο που μας κρατάει πίσω, κάθε άτομο έχει διαφορετικούς τρόπους να το αντιμετωπίσει, σωστά; Μερικοί από εμάς μπορεί να το αντιμετωπίσουν κατά μέτωπο, και να «πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα»!

Άλλοι καταρρέουν ή προσπαθούν να αποφύγουν την κατάσταση, με το να φύγουν.

Η παραπάνω φράση σε αρκετά άτομα αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση, καθώς θυμίζει στόχους που επετεύχθησαν με πολύ κόπο, ενώ σε άλλα φέρνει στο νου ανεκπλήρωτα όνειρα και δυσάρεστα συναισθήματα. 

Οι απόγονοι του ανθρώπου έχουν τη δυνατότητα να επιβιώνουν και να ενηλικιώνονται μόνο όταν γεννιούνται και διανύουν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους μέσα σε κάποιας μορφής προστατευμένο οικογενειακό περιβάλλον.

Η φιλία είναι ένα πολύ σημαντικό για τη ζωή του ανθρώπου κομμάτι. Ο φίλος, αποτελεί ελεύθερη επιλογή του ατόμου, επιλογή που γίνεται με βάση κοινά τους χαρακτηριστικά. Όμως, ένας φίλος, δεν είναι απλά μια μονάδα που προσφέρει χαρά και ευχαρίστηση μέσα από εξόδους. Οι ιδιότητές του, είναι πολλές περισσότερες, γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, υπάρχει ο διαχωρισμός, ανάμεσα σε έναν καλό κι έναν κακό φίλο. 

Γίνεσαι συχνά αποδοκιμαστικός κι επικριτικός με τον εαυτό σου; Νιώθεις φόβο κι ανησυχία για την ζωή σου και πώς αυτή εξελίσσεται; Γυρίζουν στο μυαλό σου σκέψεις που αφορούν προβλήματα, αποτυχίες, εμπόδια ή αρρώστιες; Νιώθεις απογοητευμένος, αναστατωμένος; Τότε σίγουρα έχεις επιτρέψει στις αρνητικές σκέψεις να εισβάλλουν στο μυαλό σου και να καθορίζουν την ζωή σου και τις κινήσεις σου. Ας δούμε πώς αυτές μας επηρεάζουν.

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής είναι η ανησυχία. Τα άτομα με ΓΑΔ ανησυχούν συνεχώς και πολύ συχνά για ασήμαντα πράγματα.

Η ανησυχία του ατόμου αναφέρεται στην γνωστική του τάση να αναμασά ένα πρόβλημα και να μην μπορεί να ησυχάσει από αυτό και συνήθως αυτή η ανησυχία συνεχίζεται γιατί το άτομο δεν μπορεί να καταλήξει σε μία λύση του προβλήματος.

Τα παιδιά θέλουν να μάθουν για τον θάνατο. Εμείς είμαστε αυτοί που τους στερούμε τις απαραίτητες πληροφορίες ή που προσφέρουμε πληροφορίες που δημιουργούν περισσότερες απορίες, φόβο και σύγχυση.
Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι τα παιδιά μπορούν να το διαισθάνθούν όταν δεν τους αποκαλύπτεται ολόκληρη η αλήθεια.

Aπό την γέννηση  μας ερχόμαστε σε έναν κόσμο όπου μεγαλώνουμε με το «μην» και το «δεν». Ακούμε συχνά από  τους γονείς μας και το σχολικό μας περιβάλλον αργότερα, να μας λένε με έντονο ύφος «μην κάνεις αυτό» ή «δεν πρέπει να κάνεις αυτό».

Η χώρα μας υπέστη τις τελευταίες ημέρες μία ανείπωτη τραγωδία, με πυρκαγιές να εξαπλώνονται σε διάφορες περιοχές της Αττικής, έχοντας ως αποτέλεσμα να χαθούν πολλές ανθρώπινες ζωές και να καταστραφούν περιουσίες. Οι ώρες φόβου, ο τραγικός θάνατος τόσων ανθρώπων, η απώλεια περιουσιών, αλλά και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, συνθέτουν μία πρωτόγνωρη εθνική τραγωδία.

Έχει εκτιμηθεί πως περίπου το ένα πέμπτο των ενηλίκων και σχεδόν οι μισοί από τους μαθητές και σπουδαστές αναβάλλουν να διεκπεραιώσουν τις υποχρεώσεις τους.