Ακρόαση άρθρου......

Γερμανός ψυχολόγος, ψυχαναλυτής και ουμανιστής φιλόσοφος. Εστίασε το ενδιαφέρον του στη μελέτη των κοινωνικών παραγόντων που επιδρούν στην ανάπτυξη του ατόμου και γενικά στην εκδήλωση και την εξέλιξη της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Προσωπική ζωή
Γεννήθηκε στην Φρανκφούρτη το 1900 από ορθόδοξους εβραίους γονείς.

Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή του πορεία από τη νομική σχολή του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης και μετά από δύο εξάμηνα άλλαξε το αντικείμενο των σπουδών του και ασχολήθηκε με την κοινωνιολογία, ξεκινώντας τη φοίτησή του στο πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού του στην κοινωνιολογία το 1922, ξεκίνησε να σπουδάζει ψυχολογία και ψυχιατρική στο πανεπιστήμιο του Μονάχου και συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο του Βερολίνου.

Οι εβραϊκές του ρίζες είναι παρούσες σε κάθε ένα από τα βιβλία του. Έγραψε, μάλιστα, αρκετές κοσμικές ερμηνείες της Αγίας Γραφής. Η ουμανιστική φιλοσοφία του βασίζεται κατά κύριο λόγο στην κατανόηση του για την βιβλική ιστορία του Αδάμ και της Εύας. Θεωρούσε ότι ο Αδάμ και η Εύα έκαναν τη σωστή κίνηση όταν έφαγαν το μήλο από το δέντρο της γνώσης, τονίζοντας ότι οι ηθικές αρχές θα πρέπει να προέρχονται από προσεκτική διερεύνηση των ιδεωδών και όχι από αυταρχικές εντολές του Θεού ή άλλων μορφών.
Πέθανε στις 18 Μαρτίου του 1980.

Επαγγελματική διαδρομή του Erich Fromm

Στο Βερολίνο ασχολήθηκε με την ψυχανάλυση και ίδρυσε το Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο της Φρανκφούρτης. Από το 1929 έως και το 1932 διετέλεσε καθηγητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης. Το συγκεκριμένο ινστιτούτο έγινε αργότερα γνωστό ως η Σχολή της Κριτικής Θεωρίας της Φρανκφούρτης και είναι, ένα από τα πιο ευρέως γνωστά κέντρα, αφιερωμένο στη μαρξιστική διεπιστημονική κοινωνική ψυχολογία
.
Το 1933, μετά την άνοδο των ναζιστών, ο Φρομ έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εργάστηκε στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης μέχρι το 1941. Εκεί, ήρθε σε επαφή με μία νέα σχολή κοινωνιολόγων και αναλυτών, ανάμεσα στους οποίους ήταν και η Κάρεν Χόρνευ, μία ψυχαναλύτρια γερμανικής καταγωγής, η οποία ήταν ιδιαίτερα γνωστή για την αμφισβήτηση και την αναθεώρηση αρκετών φροϋδικών θεωριών. Σταδιακά απέρριψε την φροϋδική θεωρία και βοήθησε στην προώθηση του νέο-φροϋδικού κινήματος, ιδρύοντας παράλληλα το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής, Ψυχανάλυσης και Ψυχολογίας William Alanson White.

Δίδαξε επίσης στο πανεπιστήμιο Γέιλ, στη Νέα Σχολή Κοινωνικών Ερευνών και στο Αμερικανικό Ινστιτούτο Ψυχανάλυσης. Από το 1941 έως και το 1950 ήταν μέλος ΔΕΠ στο κολλέγιο Μπένινγκτον. Το 1951 μετακόμισε στο Μεξικό αναλαμβάνοντας χρέη καθηγητή στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού στην Φροντέρα και από το 1955 έως και το 1965 ήταν επικεφαλής του τμήματος ψυχανάλυσης του συγκεκριμένου πανεπιστημίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δίδαξε στο πανεπιστήμιο Μίσιγκαν, στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και αργότερα στην Ψυχαναλυτική Μεξικανική Εταιρία. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Ελβετία, όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.

Δύο από τα πιο σημαντικά βιβλία του, «Escape from Freedom» και «Man for Himself», συνδυάζουν στοιχεία της φιλοσοφίας και της ψυχολογίας, θέτοντας τα θεμέλια για την πολιτική ψυχολογία. Το βιβλίο του «The Art of Loving» ήταν το πιο επιτυχημένο εμπορικά.

Συμβολή του Erich Fromm στην ψυχολογία

Υποστήριξε ότι η κατανόηση των βασικών ανθρώπινων αναγκών παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην κατανόηση της κοινωνίας και της ανθρωπότητας.
Διατύπωσε την ύπαρξη οκτώ βασικών αναγκών:
1. Ανάγκη σύναψης σχέσεων και η εκδήλωση της φροντίδας και του σεβασμού που συνεπάγονται.
2. Ανάγκη υπέρβασης της ανθρώπινης φύσης.
3. Ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργεί ρίζες και να αισθάνεται τον κόσμο σαν τον σπίτι του.
4. Ανάγκη αίσθησης της ταυτότητας.
5. Ανάγκη κατανόησης του πλαισίου προσανατολισμού. Το άτομο προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο και τη θέση του σε αυτόν.
6. Ανάγκη διέγερσης. Το άτομο αποζητά να αγωνίζεται ενεργά για την επίτευξη κάποιου συγκεκριμένου στόχου.
7. Ανάγκη ενότητας.
8. Ανάγκη αποτελεσματικότητας.

Ο Fromm και η πολιτική φιλοσοφία

Ο Φρομ ασκούσε έντονη κοινωνική κριτική και έγραφε εκτενώς για την πολιτική φιλοσοφία. Είναι επίσης γνωστός για την κριτική του σχετικά με το έργο του Σίγκμουντ Φρόυντ, καθώς θεωρούσε ότι το πρώιμο έργο του ερχόταν συχνά σε σύγκρουση με το μεταγενέστερο και δεν δίστασε, μάλιστα, να τον επιπλήξει για τον μισογυνισμό του.

Άστο γι’ αύριο! Ξεπερνώντας την αναβλητικότητα στο χώρο εργασίας
Το διαδικτυακό σεμινάριο διοργανώνεται από το PSYCHOLOGY.GR, με εισηγήτρια την ψυχολόγο – ψυχοθεραπεύτρια, Άρτεμις Αντωνίου.

Σε πολλά από τα γραπτά του εξυμνούσε τις αρετές της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Θεωρούσε ότι ο εναγκαλισμός της ελευθερίας αποτελεί σημάδι ψυχικής υγείας και ότι ορισμένα ψυχολογικά προβλήματα πηγάζουν από τις προσπάθειες του ατόμου να ξεφύγει από την ελευθερία και να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της κοινωνίας. Ασπάστηκε την έννοια της βιοφιλίας, την αγάπη δηλαδή για την ανθρωπότητα και τη φύση, υποστηρίζοντας ότι αποτελεί σημάδι της καλής ψυχικής υγείας.

Είπε: «Η αγάπη είναι η μόνη υγιής και ικανοποιητική απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης

Παρραγγείλτε από το εξειδικευμένο βιβλιοπωλείο Ψυχολογίας της Πύλης μας τα bestsellers βιβλία του Erich Fromm: 1.Η καρδιά του ανθρώπου, Διόπτρα, 2017 2. Η τέχνη της αγάπης, Διόπτρα, 2015 3. Να έχεις ή να είσαι, Διόπτρα, 2016.

 

Συγγραφικό Έργο του Erich Fromm

  • Escape from Freedom (1941)
  • Man for Himself (1947)
  • The Art of Loving (1956)
  • Sigmund Freud's Mission; an Analysis of his Personality and Influence(1959)
  • Zen Buddhism and Psychoanalysis (1960)
  • May Man Prevail? An Inquiry into the Facts and Fictions of Foreign Policy (1961)
  • Marx's Concept of Man (1961)
  • Beyond the Chains of Illusion: My Encounter with Marx and Freud(1962)
  • Socialist Humanism (1965)
  • The Nature of Man (1968)
  • The Crisis of Psychoanalysis (1970)
  • The Anatomy of Human Destructiveness (1973)
  • To Have or to Be? (1976)
  • Greatness and Limitation of Freud's Thought (1979)
  • The Art of Being (1993)
  • The Art of Listening (1994)
  • On Being Human (1997)