Έρευνα ΑΠΘ για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών
Έρευνα πραγματοποίησε η Σχολή Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ για τη...
Ποιά τα κοινά θύτη και θύματος? Τι έχουν κοινό ο θύτης με το θύμα? Είναι και οι δύο υπεύθυνοι για την κατάσταση? Τι προσπαθούν και οι δύο να ελέγξουν?
Τον εαυτό τους.
Τι δεν έχουν και οι δύο? Προσωπική δύναμη, που σημαίνει έλεγχο πάνω στον εαυτό τους.
Μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχει κακοποίηση αν δεν υπάρχει ένα θύμα. Το θύμα προκειμένου να πάρει πράγματα από τον άλλο, επιτρέπει να του φέρονται άσχημα. Κανένας δεν το εξανάγκασε να το δεχτεί αυτό. Η δύναμή του είναι το γεγονός ότι αναγνωρίζει ότι του φέρονται άσχημα. Η δύναμή του είναι η αναγνώριση και η αποδοχή του γεγονότος αυτού, καθώς και η ελευθερία που έχει να λειτουργήσει διαφορετικά αν το επιθυμεί. Καταλαβαίνει την ζημιά που επιτρέπει να συμβαίνει πάνω στην αυτοπεποίθησή του και την εσωτερική του γαλήνη. Καταλαβαίνει ότι αυτός είναι ο φρουρός και ο προστάτης αυτών των παραμέτρων του εαυτού του. Σε αυτό λοιπόν εναπόκειται το κατά πόσο θα ξεκαθαρίσει τα όριά του και θα επιτρέψει να του τα καταπατάνε.
Όταν κάποιος αρχίζει να αναλαμβάνει την ευθύνη της ζωής του μπορεί να νιώσει τεράστια μοναξιά στην αρχή, όμως δεν πρέπει να ξεχνάει ότι αυτό είναι το πιο ωραίο και φυσιολογικό πράγμα: να ζει κανείς.
Θύτης και θύμα δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη του εαυτού τους. Το θύμα δίνει τα πάντα προκειμένου να πάρει αγάπη και αποδοχή. Ο θύτης περιμένει από το θύμα να του δώσει αγάπη, αλλιώς… Αυτή η δοσοληψία φροντίδας δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αυτοπεποίθηση, την αυτό-αναγνώριση και την αγάπη προς τον εαυτό. Όλα αυτά μπορούν να αναδυθούν μόνο μέσα από το ίδιο το άτομο. Πρέπει κάποιος να τα κερδίσει και οποιοσδήποτε άλλος τρόπος δεν έχει αποτέλεσμα. Χωρίς αυτό-έλεγχο και αυτό-πειθαρχία δεν μπορεί να υπάρχει αυτό-πεποίθηση. Πως μπορεί κάποιος να νιώθει καλά με τον εαυτό του αν δεν νιώθει καλά με τον τρόπο που φέρεται.
Η αυτοπεποίθηση είναι το αποτέλεσμα της προσωπικής δύναμης: έλεγχος και πειθαρχία πάνω στον εαυτό. Το κάθε άτομο πρέπει να εμπιστεύεται τον εαυτό του αρκετά ώστε να ξέρει πώς να αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε κατάσταση. Η εμπιστοσύνη στον εαυτό επιτυγχάνεται όταν κάποιος μάθει να ασκεί τις γνωστικές, συναισθηματικές και συμπεριφορικές ικανότητες που χρειάζονται προκειμένου να συμπεριφερθεί με έξυπνο και αποτελεσματικό τρόπο.
Ο θύτης και το θύμα δεν κοιτάνε να ελέγξουν τον εαυτό τους, το μοναδικό πάνω στον οποίο μπορούν να έχουν πραγματική δύναμη. Προσπαθούν ο ένας να ελέγξει τον άλλο, άλλους ανθρώπους και καταστάσεις.
Το θύμα έχει κάποιο σεβασμό μέσα από την προσπάθειά του να ευχαριστήσει το θύτη ή οποιονδήποτε άλλο, ελπίζοντας να πάρει αποδοχή. Ο θύτης έχει κάποιο σεβασμό πείθοντας του άλλους για την αξία του.
Τόση προσπάθεια όμως για τόσο μικρά ανταλλάγματα…..
Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια, εξειδικευμένη στη Γνωσιακή – Συμπεριφοριστική θεραπεία.
Επιστημονικός συνεργάτης της Α' Ψυχιατρικής Κλινικής Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο.
Επικοινωνία: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Όλα τα περιεχόμενα της Πύλης Ψυχολογίας - Psychology.gr προστατεύονται από την DMCA. Η αναδημοσίευση περιεχομένου είναι αποδεκτή, μόνο εφόσον τηρούνται όλοι ανεξαιρέτως οι παρακάτω κανόνες. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η Πύλη Ψυχολογίας θα προχωράει σε καταγγελία DMCA, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση. Διαβάστε προσεκτικά το σχετικό πλαίσιο: ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ | ![]() |
Αναζητήστε ειδικούς σε θέματα κακοποίησης
Τα άτομα που κάνουν εξαρτητικές σχέσεις σχεδόν ποτέ δεν λένε όχι. Καταλαβαίνουν τους άλλους και έχουν την ικανότητα να κάνουν τους άλλους να νιώθουν όμορφα. Το πρόβλημα είναι ότι το «δόσιμο» είναι μονόπλευρο και τόσο έντονο που ταλαιπωρεί αυτόν που δίνει.
Πολύ συχνά δεν τρώμε μόνο για να ικανοποιήσουμε την βιολογική μας πείνα. Στρεφόμαστε στο φαγητό για παρηγοριά, ανακούφιση, επιβράβευση, παρέα. Δυστυχώς, το συναισθηματικό φαγητό δεν λύνει τα όποια συναισθηματικά μας προβλήματα. Αντιθέτως, μας κάνει να νιώθουμε χειρότερα. Δεν είναι μόνο ότι παραμένει το όποιο συναισθηματικό πρόβλημα έχουμε, αλλά νιώθουμε και ενοχές που φάγαμε πιο πολύ.
Ήταν μία φορά ένα μικρό παιδί… ένα παιδί με μεγάλα μάτια γεμάτα αθωότητα και σιγουριά. Ένα παιδί που του άρεσε να παίζει και να γελάει, που μπορούσε να κλαίει και να παρηγοριέται. Ένα παιδί που μπορούσε να κάνει αστείες γκριμάτσες και να χαίρεται με το παραμικρό.
Αν αναρωτιέσαι μήπως σε κακοποιεί συναισθηματικά ο σύντροφός σου κοίτα τις παρακάτω ερωτήσεις. Αν στις περισσότερες απαντήσεις θετικά, θα πρέπει να κοιτάξεις τη σχέση σου λίγο πιο προσεκτικά.