Τρεις μεταφορές που θα σας βοήθησουν να θυμάστε τα χαρακτηριστικά των ναρκισσιστών.
Γιατί συνεχίζεις να φροντίζεις ένα σκύλο που σε έχει δαγκώσει; Γιατί οι γάτες παίζουν αιμοβόρα παιχνίδια με μικρότερα ζώα;

Η διπολική διαταραχή χαρακτηρίζεται από ακραίες διακυμάνσεις – είτε απότομες είτε σταδιακές - ανάμεσα σε δύο συναισθηματικές διαθέσεις: α) Υπέρμετρη έξαρση (μανία) β) Κατάθλιψη.

Συχνά υποθέτουμε πως οι συναισθηματικές μας αντιδράσεις καθορίζονται από την κατάσταση, το γεγονός, το συμβάν. Όταν βιώνουμε ένα δυσάρεστο γεγονός, πιστεύουμε πως δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αντιδράσουμε σε αυτό, οποιαδήποτε άλλη αντίδραση μας φαίνεται αφύσικη, ή έστω απίθανη. Είναι όμως;

Αν η ζωή είχε ονομασία πως θα την ονόμαζες? Είναι από τις ερωτήσεις που δεν τις ακούς συχνά και η απάντηση θέλει σκέψη. Στην ερώτηση αυτή μπορεί να λάβουμε αμέτρητες απαντήσεις όπως ευχάριστη, δυσάρεστη, βάναυση, μαύρη ή άσπρη, ποδήλατο ή οτιδήποτε άλλο.

Οι γυναίκες,όταν είναι αγχωμένες, λαμβάνουν αποφάσεις με βάση το συναίσθημα: Mύθος

Ένα κλασικό ηθικό δίλλημα είναι το εξής: Θα σκοτώνατε ένα άτομο για να σώσετε πέντε; Bλέπετε ένα τραίνο να τρέχει στις ράγες κι αν τραβήξετε ένα μοχλό, μπορείτε να αλλάξετε την πορεία των βαγονιών, σώζοντας τα πέντε άτομα που στέκονται ανυποψίαστα στο δρόμο του.

Η ζωή και ο θάνατος, οι δύο δυνάμεις που κυριαρχούν στη ζωή! Η μία διαδέχεται την άλλη, ή υπάρχουν μαζί! Αυτές οι δύο αντίθετες έννοιες, σχεδόν ακατανόητες, χάνουν την έννοια τους η μία χωρίς την άλλη. Κυριέυουν τη ζωή μας κάθε στιγμή, είναι πάντα εκεί, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι.

Πολλές φορές δεν είναι καθόλου εύκολο να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά μας. Κάντε μια παύση και αναρωτηθείτε: Πως νιώθω ακριβώς αυτή τη στιγμή; Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται σε αυτή την ερώτηση και συχνά απαντάνε με «δεν ξέρω» ή με μια σκέψη όπως «Νιώθω ότι πρέπει να βρω δουλειά». Αν και αυτή η δυσκολία φαίνεται αρκετά παράδοξη -αν υποθέσουμε ότι γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα από τον καθένα- είναι τελείως κατανοητή γιατί εκ των πραγμάτων…

Το βασικό χαρακτηριστικό των διατροφικών διαταραχών είναι τα προβλήματα που συνδέονται με την πρόσληψη τροφής και διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, τη νευρική/ψυχογενή ανορεξία και την ψυχογενή βουλιμία. Πιο συγκεκριμένα τα άτομα της πρώτης κατηγορίας στοχεύουν στο να μην πάρουν επιπλέον βάρος ή να χάσουν κιλά μέσω της στέρησης τροφής.

Μαθαίνοντας να ζούμε με ένα θετικό τρόπο σκέψης κερδίζουμε σε όλο το φάσμα των επαγγελματικών, κοινωνικών και προσωπικών μας σχέσεων και απολαμβάνουμε συναισθηματική υγεία, ηρεμία του νου και ευτυχία, αποτρέποντας έτσι, σε μεγάλο βαθμό, ακόμη και τις ασθένειες του σώματος. 

Όλοι οι άνθρωποι σε αρκετές στιγμές της ζωής μας ανησυχούμε για διάφορα ζητήματα όπως έιναι οι σχέσεις, η δουλειά, τα οικονομικά και φυσικά η υγεία. Κάθε ένας από εμάς κάποια στιγμή θα νιώσει διάφορες αισθήσεις ή αλλαγές στο σώμα του, θα αναρωτηθεί εάν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και θα ακολουθήσει διάφορα βήματα για να ανακουφιστεί από τις ανησυχίες αυτές.

Όλο και πιο συχνά, παρατηρούμε άτομα να απευθύνονται στον θεραπευτή ακόμη και από την πρώτη τηλεφωνική επαφή, φέρνοντας ως αίτημα κάτι πολύ συγκεκριμένο, ακλόνητο  και αδιαπραγμάτευτο: κρίση πανικού. Ο όρος έχει φτάσει να χρησιμοποιείται πλέον συχνά στην καθομιλουμένη, ενώ είναι εντυπωσιακό το ότι με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο βρίσκει κανείς πληθώρα πληροφοριών γύρω από την φύση και αντιμετώπιση του πανικού, όπως επίσης σεμινάρια, άρθρα, βιωματικές ασκήσεις, κλπ.

Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι ο μαίανδρος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια μετονομασία της χειρώνιας λαβής. Η ιστορία μετράει αρκετούς αιώνες και είναι ερωτική! Βρισκόμαστε στην αρχαία Ελλάδα, τότε που ο Πηλέας, βασιλιάς μεν κοινός θνητός δε, ερωτεύτηκε την νηρηίδα Θέτιδα.

Πολλές φορές λέμε στα μέλη ενός ζευγαριού να φροντίζουν να διατηρούν τον προσωπικό τους «χώρο», ώστε να μην γίνονται «αυτοκόλλητοι» και χάνεται η ατομική ταυτότητα. Το ζευγάρι δεν είναι δύο μισά που γίνονται ένα ολόκληρο, αλλά δύο άνθρωποι που συνυπάρχουν και συμπορεύονται.

Κανένας μας δε γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον, ωστόσο πολλοί από εμάς χάνουν χρόνο ανησυχώντας γι' αυτό. Διαβάζουμε για την καταστροφή του περιβάλλοντος, για την αξιοθρήνητη κατάσταση των ποταμών, των δασών και της θάλασσας.

Η οριακή οργάνωση της προσωπικότητας καταλαμβάνει έναν ευρύ χώρο ανάμεσα στη νεύρωση και τη ψύχωση, που δεν είναι ούτε τυπικά νευρωτική, αλλά ούτε τυπικά ψυχωτική.

Όταν οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις μας γίνονται για εμάς καθημερινό μαρτύριο…

"Να ελέγξω τα μάτια της κουζίνας εάν είναι κλειστά, όμως αυτό χρειάζεται να το κάνω 8 φορές αλλιώς δε νοιώθω καλά"
"Να πλύνω τα χέρια μου 5 φορές, επαναλαμβάνοντας με λεπτομέρεια την κάθε διαδικασία"
"Να σφουγγαρίσω το πάτωμα 3 φορές"
"Να ελέγξω αρκετές φορές εάν κλείδωσα την εξώπορτα του σπιτιού μου"

Η επιστήμη της Ψυχολογίας είναι σχεδόν μια νέα επιστήμη. Το 19ο αιώνα η Ψυχολογία αποκτά πειραματικό χαρακτήρα καθώς όσα φαινόμενα (κοινωνικά, βιολογικά, γνωστικά κ.α.) απασχολούν τον άνθρωπο δοκιμάζονται στα «εργαστήρια» ως πειραματικές συνθήκες.

Ποιά τα κοινά θύτη και θύματος? Τι έχουν κοινό ο θύτης με το θύμα? Είναι και οι δύο υπεύθυνοι για την κατάσταση? Τι προσπαθούν και οι δύο να ελέγξουν?
Τον εαυτό τους.
Τι δεν έχουν και οι δύο? Προσωπική δύναμη, που σημαίνει έλεγχο πάνω στον εαυτό τους.

Τι είναι λοιπόν δύσκολη μητέρα; Ο καλύτερος ορισμός θα μπορούσε να είναι ο εξής: Δύσκολη μητέρα ορίζεται εκείνη που φέρνει το παιδί της να αντιμετωπίσει το εξής δίλημμα: Ή θα διατηρήσει τη σχέση μαζί της με τους δικούς της όρους ή θα απορριφθεί (το παιδί).

Ο Sigmund Freud ήταν εκείνος που έβαλε σε λέξεις και προσδιόρισε μέσα από τις παρατηρήσεις του έναν ψυχολογικό «μηχανισμό άμυνας», όπως τον ονόμασε, του ανθρώπου, την άρνηση.