Είναι επιθυμία πολλών ανθρώπων που είναι μοναχοπαίδια να είχαν και έναν αδελφό ή μία αδελφή, να μπορούσαν να μοιραστούν χαρές και στεναχώριες με έναν τόσο δικό τους άνθρωπο και να ζήσουν τις χαρούμενες στιγμές που όσοι άνθρωποι έχουν αδέρφια βιώνουν. Τα αδέλφια είναι οι πρώτοι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε σκέψεις, παιχνίδια, φαντασιώσεις.

Από πολύ νωρίς γαλουχούμαστε με την πεποίθηση ότι η προσωπική μας αξία είναι στενά συνδεδεμένη με την ικανότητα μας να βρούμε ένα σύντροφο, ότι ο γάμος είναι η πιο σπουδαία σχέση στη ζωή μας και επομένως δεν θα ήμαστε πλήρεις αν δεν βρούμε το άλλο μας μισό.

Όλοι μας έχουμε αναφερθεί κάποιες φορές σε στιγμές της ζωής μας που μία συμπεριφορά δική μας δημιούργησε μέσα μας τύψεις ή ενοχές. Οι τύψεις συγχέονται με τις ενοχές αρκετές φορές και με λανθασμένο τρόπο. Υπάρχει όμως μία ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές λέξεις, η οποία πρέπει να ξεκαθαριστεί, ώστε να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους να απεγκλωβιστούν από τα αρνητικά τους συναισθήματα.

Ποιά τα κοινά θύτη και θύματος? Τι έχουν κοινό ο θύτης με το θύμα? Είναι και οι δύο υπεύθυνοι για την κατάσταση? Τι προσπαθούν και οι δύο να ελέγξουν?
Τον εαυτό τους.
Τι δεν έχουν και οι δύο? Προσωπική δύναμη, που σημαίνει έλεγχο πάνω στον εαυτό τους.

Σήμερα ήταν η δεύτερη του επίσκεψη στο γραφείο μου.
Στην πρώτη είχε έρθει σε απόγνωση. Μου περιέγραψε μια τραυματική και έντονα κακοποιητική σχέση με την πρώην σύζυγο του που και σήμερα τον κάνει να μετράει τις πληγές του.

Ήταν πανικόβλητος, φοβισμένος για το μέλλον. Δεν ήξερε πώς να χειριστεί την εσωτερική του ακαταστασία.

Ζούμε σε μια εποχή και σε μια χώρα, όπου το παράλογο επικρατεί και διευρύνεται, δίχως αντίπαλο. Μέχρι στιγμής ήξερα ότι υπήρχαν οι δογματικοί άνθρωποι που πιστεύουν τη τάδε ή δείνα θεωρία, χωρίς να θέλουν αντίλογο. Όσο περνάει ο καιρός ανακαλύπτω ότι υπάρχουν άνθρωποι - επαγγέλματα που έχουν περάσει στη σφαίρα του ιερού, που οποιαδήποτε αναφορά σε αυτούς, πρέπει να συνοδεύεται με  θαυμασμό και έπαινο.

Και έρχεται και εκείνη η στιγμή που απευχόμαστε: η στιγμή που μας πληγώνουν, μας απορρίπτουν, μας απογοητεύουν, μας εγκαταλείπουν. Ο πόνος που νοιώθουμε και είναι απόλυτα φυσιολογικός περιλαμβάνει συναισθήματα όπως η ενοχή, η απογοήτευση και αργότερα το αίσθημα της αδικίας που οδηγεί ενίοτε και σε μίσος.

Αν είναι κάτι που στα σίγουρα διαπίστωσα πως μια ζωή με κυνηγάει είναι ο φόβος μου. Κι εγώ τρέχω συνεχώς να του ξεφύγω. Τον φοβάμαι λες και ξέρω πως μόλις με φτάσει θα με καταβροχθίσει.
Αυτά πίστευα μέχρι που μπήκα ως θεραπευόμενος μέσα στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Τότε άρχισα να συνειδητοποιώ πως κάθε, μικρός και μεγάλος μου, φόβος είναι μια ευκαιρία να με γνωρίσω καλύτερα.

Stress είναι η κατάσταση της απειλούμενης ή διαταραγμένης ομοιόστασης του οργανισμού, η διατάραξη της ισορροπίας του οργανισμού στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει ένα στρεσογόνο ερέθισμα. Όταν το άτομο εκτίθεται σε στρεσογόνα ερεθίσματα διεγείρεται το συμπαθητικό νευρικό σύστημα με αποτέλεσμα να εκκρίνονται κατεχολαμίνες οι οποίες διεγείρουν το ΚΝΣ οπότε ο οργανισμός βρίσκεται σε εγρήγορση.

Οι ενοχές είναι ένα συναίσθημα που όλοι έχουμε νιώσει κάποια στιγμή στην ζωή μας. Όταν μιλήσουμε άσχημα σε έναν δικό μας άνθρωπο επειδή έχουμε νεύρα, όταν ξεχάσουμε ένα σημαντικό ραντεβού, όταν δεν αφιερώνουμε αρκετό χρόνο στα παιδιά μας, όταν δεν φροντίζουμε τον εαυτό μας όπως θα έπρεπε, νιώθουμε να κατακλυζόμαστε από τέτοιες ενοχικές σκέψεις.

Στα πλαίσια της νέας ενότητας "Στο ντιβάνι του Psychology", ρωτήσαμε συνεργάτες του Psychology, θεραπευτές, θεραπευόμενους, μέλη του φόρουμ αυτοβοήθειας και γενικότερα "φίλους" της ιστοσελίδας, το παρακάτω ερώτημα:

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα