Εντύπωση προκαλούν στις μέρες μας τα προοδευτικά βήματα στο τομέα της ατομικής και κοινωνικής ψυχολογίας που είχαν κάνει οι διανοούμενοι συγγραφείς και φιλόσοφοι της Νέας Στοάς. Πρόκειται για το πνευματικό κίνημα των πρώτων τριών μεταχριστιανικών αιώνων ή αυτοκρατορικών χρόνων, δηλαδή του ρωμαϊκού αυτοκρατορικού πολιτικού συστήματος (imperium romanum) που επικράτησε στον αρχαιοελληνικό κόσμο των 1ου 2ου και 3ου μ.Χ. αιώνων.

Ακούμε μόνο τις ερωτήσεις στις οποίες μπορούμε να απαντήσουμε - Φρίντριχ Νίτσε.

Η παραπάνω πρόταση είναι πράγματι μια πρόκληση, για την ψυχοθεραπεία ειδικότερα αλλά και γενικά, για τις ανθρώπινες σχέσεις. Υπάρχει άραγε τρόπος να υπερβούμε το απλοϊκό μοντέλο δράσης - αντίδρασης, όπου η πράξη ενός ατόμου έχει επίδραση πάνω σε ένα άλλο άτομο, και έτσι δημιουργείται ένας κύκλος ανάδρασης, που συνεχίζεται με μια πράξη που προκαλεί κάτι άλλο, και πάλι από την αρχή; 

Εισαγωγή - σύνδεση με το 1ο Μέρος αυτής της μελέτης

Στο 1ο από τα δύο αυτά άρθρα, αρχικά τονίστηκε η τεράστια σημασία της εικόνας του κόσμου στην οποία στηρίζεται οποιαδήποτε υπεύθυνα δομημένη ψυχοθεραπευτική πράξη. Κι αυτό, γιατί όλες οι συγκροτημένες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις βασίζονται σε κάποια επιλεγμένα μοντέλα της φύσης και του ανθρώπου, σύμφωνα με τα οποία ορίζουν στην ψυχοθεραπευτική πράξη στόχους, δομές και μεθοδολογία.

Η σημασία της εικόνας του κόσμου στην οποία στηρίζεται η ψυχοθεραπευτική πράξη

Οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε τόσο τον κόσμο όσο και εμάς τους ίδιους. Δημιουργούμε μοντέλα του κόσμου, σύμφωνα με τα οποία βλέπουμε τα πράγματα και ενεργούμε. Οπότε, τα πρίσματα μέσα από τα οποία βλέπουμε τον κόσμο, μοιραία καθορίζουν και το πώς βλέπουμε εμάς τους ίδιους, τον Άλλον και τη σχέση μας μαζί του (Spinelli, 2005).

Ζούμε σε μια εποχή όπου όλα κυρίως εξαρτώνται από του οικονομικούς παράγοντες για να ευημερήσουμε. Η οικονομία και το κέρδος έχει εισχωρήσει σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας όλα εξαρτώνται από αυτήν. Έχουμε πειστεί ως κοινωνία πως αν δεν υπάρχει μια άνεση οικονομική δεν θα οδηγηθούμε στην ευτυχία μας.

Σύμφωνα με τον Σταγειρίτη φιλόσοφο οι άνθρωποι όταν γεννιούνται δεν φέρουν κάποια ηθική ποιότητα βάση της οποίας να χαρακτηρίζονται ως καλοί ή κακοί.
Διαθέτουν όμως άπειρες «δυνατότητες», η «ενεργοποίηση» των οποίων κατά ελεύθερη επιλογή να καθορίζει τελικά την ηθική τους συμπεριφορά και υπόσταση. Για παράδειγμα, όλοι οι άνθρωποι «έχουν τη δυνατότητα» να οργίζονται.

Είναι κοινός τόπος ότι ο τρόπος με τον οποίο τακτοποιούμε τα δεδομένα της καθημερινότητας στο νου μας επηρεάζει τη συμπεριφορά και τη στάση μας τόσο απέναντι στον εαυτό μας όσο και στους συνανθρώπους μας. Έχουμε παρατηρήσει ότι άνθρωποι με χαμηλή αυτοπεποίθηση ή με μια εξάρτηση σε αρνητικές και περιοριστικές κρίσεις δοκιμάζονται διαρκώς από ατυχή περιστατικά, τα οποία επαληθεύουν τη φρούδη αντίληψή τους περί μιας «συνομωσίας» που κάνει τη ζωή τους αφόρητη και δυστυχισμένη. 

google news iconΤο Psychology.gr είναι εγκεκριμένος εκδότης στην υπηρεσία Google News. Ακολουθήστε μας για να έχετε πρόσβαση στην αρθρογραφία και άμεση ενημέρωση για έρευνες ψυχολογίας και θέματα ψυχικής υγείας: Psychology.gr - Google News

Ακολουθήστε το PSYCHOLOGY.GR στο Youtube για δωρεάν σεμινάρια και στο Facebook για να ενημερώνεστε άμεσα για όλα τα νέα άρθρα ψυχολογίας & αυτοβελτίωσης.

Φιλοσοφική Ψυχολογία: Βασικά Άρθρα

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα