Τι μπορεί άραγε να μας κάνει να αντέξουμε την ισοπέδωση μέσα σε μια τέτοια αβεβαιότητα; Η κινητοποίηση προς τα έξω είναι ακόμα περιορισμένη! Τι δύναμη μπορεί να αντλήσει κάποιος μέσα σε τέτοια ανασφάλεια; Υπάρχει κάτι που μας κρατάει ακόμα ενεργούς, λειτουργικούς;

«Δεν θέλω να πάω στη δουλειά» – μία σκέψη που όλοι έχουμε κάνει κάποια στιγμή (ή εποχή) της ζωής μας.

Όταν η πίεση στο χώρο εργασίας φτάνει σε υπερβολικά επίπεδα και διαρκεί για πολύ χρόνο, οι άνθρωποι διαπιστώνουν την ύπαρξη μιας απειλής για την ευημερία ή τα συμφέροντά τους και στη συνέχεια, βιώνουν συναισθήματα όπως φόβο, θυμό ή άγχος.  

Η ψυχική υγεία και η ευεξία (wellbeing) των εργαζόμενων στην Ελλάδα βρέθηκαν στο επίκεντρο δεύτερης έρευνας που πραγματοποιήθηκε από την ΕΥ Ελλάδος, την Hellas EAP και το Εργαστήριο Πειραματικής Ψυχολογίας του Τμήματος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μπορεί το φαινόμενο της εργασιακής εξουθένωσης (burnout) ή ακόμη και των «άστεγων με τα κοστούμια» -στελεχών επιχειρήσεων που δουλεύουν μέχρι πολύ αργά το βράδυ και καταρρέουν από την κούραση στον δρόμο της επιστροφής στο σπίτι- να έχει ταυτιστεί περισσότερο με οικονομίες όπως αυτή της Ιαπωνίας, αλλά φαίνεται ότι η διαχείριση του εργασιακού άγχους, το οποίο δεν αποκλείεται να αποτελεί και πρόδρομο του burnout, βρίσκεται πολύ ψηλά στα ζητήματα, που απασχολούν και τους Ελληνες εργαζόμενους.

Οι γυναίκες,όταν είναι αγχωμένες, λαμβάνουν αποφάσεις με βάση το συναίσθημα: Mύθος

Ένα κλασικό ηθικό δίλλημα είναι το εξής: Θα σκοτώνατε ένα άτομο για να σώσετε πέντε; Bλέπετε ένα τραίνο να τρέχει στις ράγες κι αν τραβήξετε ένα μοχλό, μπορείτε να αλλάξετε την πορεία των βαγονιών, σώζοντας τα πέντε άτομα που στέκονται ανυποψίαστα στο δρόμο του.

Κάθε νέα χρονιά οι περισσότεροι από εμάς ξεκινάμε με τα νέα resolutions: να αθλούμαι περισσότερο, να διαβάζω περισσότερο, να κάνω περισσότερα πράγματα για εμένα… Κι όμως κάπως ξαφνικά φτάνει ο Απρίλης και εσύ βρίσκεσαι στο ίδιο σημείο: μέσα στη ρουτίνα και το άγχος.

Η ευτυχία δεν είναι αυτό που μας συμβαίνει, αλλά ο τρόπος που ερμηνεύουμε αυτό που μας συμβαίνει. Εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, και η ικανότητά μας να επικεντρωθούμε σε αυτή την ερμηνεία είναι ζωτικής σημασίας για να μπορέσουμε να είμαστε ευτυχείς. Είναι σημαντική η ικανότητά σου να διαλέγεις. Να διαλέγεις την ευτυχία αντί τη δυστυχία.

Ο Σύλλογος Μερίμνας Ανηλίκων και Νέων προκηρύσσει θέσεις εργασίας στο πλαίσιο
υλοποίησης του έργου «Σταθμός Ασυνόδευτων Εφήβων 2018» του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης

Οι ηλικιωμένοι που είναι αισιόδοξοι άνθρωποι και τείνουν να βλέπουν τη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων ζουν -συνήθως- περισσότερο, σύμφωνα με μία νέα ισραηλινή επιστημονική έρευνα, που έρχεται να επιβεβαιώσει ευρήματα προηγούμενων μελετών ότι η αισιοδοξία συνδέεται με καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία και, κατ' επέκταση, όπως δείχνουν τα νέα ευρήματα, με μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.

Βασισμένη στα πιο πρόσφατα επιστημονικά στοιχεία και στην κλινική εμπειρία της Dr Vora, η Ανατομία του άγχους προσφέρει μια φρέσκια ματιά που έλειπε από τον χώρο της ψυχικής υγείας, μαζί με εφαρμόσιμες στρατηγικές βελτίωσης της διάθεσης.

Δεν είναι ασυνήθιστο, όταν όλα πάνε καλά να βιώνουμε μία διάχυτη και απροσδιόριστη ανησυχία πως αυτό θα είναι μόνο προσωρινό. Κάποιες φορές, αισθανόμαστε ότι όσο καλά κι αν είναι τα πράγματα στο παρόν, μία επικείμενη καταστροφή ή δυσάρεστη κατάσταση παραμονεύει.

«Νιώθω» «Αισθάνθηκα» «Συγκινήθηκα». Φόβος, άγχος, αγωνία, προσμονή, εγρήγορση. Θυμός, αγανάκτηση, εκνευρισμός, οργή. Χαρά, υπερηφάνεια, αισιοδοξία, παρορμητισμός. Λύπη, απογοήτευση, πόνος, απελπισία. Ντροπή, κατωτερότητα, ενοχές. Αγάπη, πάθος, τρυφερότητα, στοργή. Συναισθήματα, χρώματα και αποχρώσεις. Χρωματίζουν τις πράξεις μας, αλλά και την καθημερινή ζωή μας. 

Η Μικροβιακή Πανδημία συνοδεύεται πάντα από μία σιωπηλή ψυχολογική πανδημία. Μάλιστα η δεύτερη διαρκεί περισσότερο καιρό αλλά μπορούμε να κάνουμε πολλά για να την αναχαιτίσουμε. Ο πόλεμος αυτός ξεκίνα πάντα απροσδόκητα ,τις περισσότερες φορές μας βρίσκει απροετοίμαστους ως κοινωνίες και ως άτομα.

«Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνομωτεί για να το αποκτήσεις» (Πάολο Κοέλιο)!
«Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει.  Όταν τα πράγματα πάνε καλά...κάτι θα πάει στραβά». (Νόμος του Μέρφυ)
«Οι άνθρωποι λένε ότι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι.

Οι σκέψεις μας ξεσπάνε στο έντερο μας πολύ πιο συχνά από όσο νομίζουμε. Αυτή τους η επιρροή γίνεται εμφανής από την παιδική μας ηλικία με την ύπαρξη του πονόκοιλου. Πόσες φορές δεν θέλαμε να πάμε στο σχολείο επειδή πονούσε η κοιλιά μας; Επειδή ίσως δεν είχαμε κάνει τα μαθήματά μας, ή φοβόμασταν να έρθουμε αντιμέτωποι με κάποιο αυστηρό καθηγητή, ή δύστροπο συμμαθητή.

Σύμφωνα με τη βασική γνωσιακή αρχή, στις αγχώδεις διαταραχές δεν είναι τα ερεθίσματα (η απειλή) άμεσα υπεύθυνα για την εκδήλωση της διαταραχής (απάντηση), αλλά ο τρόπος με τον οποίο το γνωσιακό όργανο επεξεργάζεται αυτά τα ερεθίσματα.

Αυτοί που υποφέρουν από αϋπνία μπορούν να ωφεληθούν από τη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία – ΓΣΘ (Cognitive Behavioral Therapy – CBT), σύμφωνα με νέα έρευνα την οποία επικαλείται η Guardian.

Πριν από μερικά χρόνια, πριν καν ξεκινήσω τις σπουδές μου στην Ψυχολογία, θέλησα να κάνω προσωπική θεραπεία για να βελτιώσω κάποιους τομείς της ζωής μου. Κατά τη διάρκεια αυτής της θεραπείας, αντιμετωπίζοντας ένα «απλό» πρόβλημα με μία κοπέλα που ήθελα να της πω να βγούμε, συζητώντας το με τον θεραπευτή μου, τον ρωτάω «Και πώς θα το κάνω αυτό;». Εκείνος γνωρίζοντας καλά τον τρόπο σκέψης μου και τα προβλήματα που μου δημιουργούσε μου απαντάει: «Με τον πιο απλό τρόπο. Χωρίς στρατηγικές.»

Στις μέρες μας παρατηρούμε στις τάξεις μεικτών ικανοτήτων την ένταξη των μαθητών με δυσκολίες στο γραπτό και προφορικό λόγο, την κατάκτηση της αναγνωστικής ικανότητας, την ανάκληση πληροφοριών από ένα κείμενο. Μαθητές με διασπαστική συμπεριφορά, παρορμητικότητα ή υπερκινητικότητα αδυνατούν ν'ανταποκριθούν στον κυκαιώνα των πληροφοριών που τους επιβάλλει το εκπαιδευτικό σύστημα.