H ψυχολογία του αθλητισμού μελετά και αναλύει τη συμπεριφορά των ατόμων που ασχολούνται με αυτόν. Έχει παρατηρηθεί από έρευνες πως οι αθλητές/τριες τον περισσότερο χρόνο τους τον αφιερώνουν στην προπόνηση.  

Είναι πολλές φορές δύσκολο να καταλάβουμε τί μας συμβαίνει και γιατί τα πράγματα πάνε λάθος με τη ζωή μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει αναπτύξει μια μακρά ιστορία και έχει διανύσει ένα μεγάλο ταξίδι από τις πρωτόγονες φυλές μέχρι σήμερα.

Η ανάπτυξη των αγχωδών διαταραχών και των κρίσεων άγχους και πανικού όχι μόνο στους αθλητές αλλά σε όλους τους ανθρώπους σχετίζεται με στοιχεία της προσωπικότητας, με τις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι και την επίδρασή τους στον ψυχισμό του ατόμου.

Η Langer (2000) ορίζει την ενσυνειδητότητα «ως μία ευέλικτη κατάσταση του νου, στην οποία βρισκόμαστε ενεργά συνδεδεμένοι με το παρόν, παρατηρώντας νέα πράγματα με ευαισθησία και διαθεσιμότητα στο περιεχόμενο του πλαισίου στο οποίο βρισκόμαστε».

Η ζωή μας τις τελευταίες μέρες, υπό την σκιά μιας πρωτοφανούς και παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης, δε χωρά αμφιβολία πως άλλαξε δραματικά. Η επιβολή μέτρων εγκλεισμού στο σπίτι, απαγόρευσης της ελεύθερης μετακίνησης και περιορισμού των κοινωνικών και επαγγελματικών δραστηριοτήτων έφεραν αλλαγές σε κάθε πλευρά της καθημερινότητας μας.

Το άγχος είναι ένα έμφυτο όπλο του οργανισμού μας, το οποίο όσο και αν ακούγεται περίεργο, έχει σκοπό το να μας προστατεύει από κινδύνους που μας απειλούν. Έτσι, για παράδειγμα, όταν ένας άνθρωπος βρεθεί αντιμέτωπος με μια τίγρη που απειλεί την ζωή του, ο εγκέφαλος μας φιλτράρει το εξωτερικό ερέθισμα (την τίγρη) ως κίνδυνο και δίνει ένα «σήμα συναγερμού», το Άγχος.

Σύμφωνα με την τελευταία μελέτη των Xiang και συν. (2020), μέχρι στιγμής η φροντίδα της ψυχικής υγείας για τους ασθενείς αλλά και τους επαγγελματίες του τομέα της υγείας που επηρεάστηκαν άμεσα από την επιδημία του κορωνοιού (2019 - nCoV) έχει μελετηθεί ανεπαρκώς, αν και η Εθνική Επιτροπή Υγείας της Κίνας κοινοποίησε τις βασικές αρχές για επεμβάσεις ψυχολογικής κρίσης έκτακτης ανάγκης για τη πνευμονία 2019-nCoV στις 26 Ιανουαρίου του 2020. (NHCC, 2020)

Στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση επαναπροσδιορίζεται ο ρόλος του ανθρώπινου παράγοντα, ως παραγωγικός συντελεστής, καθώς διαμορφώνονται νέα μοντέλα εργασίας και μορφές απασχόλησης, ενώ ταυτόχρονα αυτοματοποιείται διαρκώς η παραγωγική διαδικασία.

Όλες οι εποχές του χρόνου μπορούν να δώσουν το έναυσμα για την εκδήλωση καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Η Εποχιακή Συναισθηματική Διαταραχή (Seasonal Affective Disorder – SAD), είναι μια διαταραχή που αφορά την κατ’επανάληψη εκδήλωση καταθλιπτικών επεισοδίων σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους του έτους. Η συγκεκριμένη διαταραχή εκδηλώνεται σε μεγαλύτερο βαθμό τους χειμερινούς μήνες.

Η καραντίνα φαίνεται πως έχει αφήσει βαθύ αποτύπωμα στον ψυχισμό των ανθρώπων και παράλληλα έχει δημιουργήσει νέες κοινωνικές συνθήκες, που για άλλους έχουν θετική και για άλλους αρνητική ανάγνωση.

Η κοινωνική αγχώδης διαταραχή ή αλλιώς κοινωνική φοβία αφορά σε ένα έντονο και επίμονο άγχος ταπείνωσης ή αμηχανίας κατά τη διάρκεια κοινωνικών καταστάσεων ή επιτέλεσης ενός έργου ενώπιον τρίτων ενώ ταυτόχρονα, συνυπάρχει η επίγνωση από το άτομο που βιώνει τα συμπτώματα πως ο φόβος του είναι υπερβολικός ή παράλογος.

Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που τα πράγματα δεν εξελίσσονται με φυσιολογικό τρόπο, γιατί η κανονικότητα έχει πληγεί από έναν ιό ο οποίος επηρεάζει τον άνθρωπο και τον κόσμο στην ολότητα του. Βρισκόμαστε στην εποχή του Κορωναϊου. Τι ακριβώς, αλήθεια, σημαίνει αυτό; Σίγουρα ο ιός, αυτός, στο άκουσμά του, δημιουργεί διάφορες εικόνες, διάφορα συναισθήματα φόβου και άγχους που οδηγούν σε κάποιες συμπεριφορές από την μεριά του ατόμου.

Είναι γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων αναφέρει ότι υποφέρει από κούραση. Συνήθως εκείνοι που φτάνουν να επισκεφτούν έναν ψυχολόγο είναι αυτοί που υποφέρουν από έντονο στρες και εμφανή «σκαμπανεβάσματα» στη διάθεσή τους. Τι είναι όμως η ψυχική κούραση ή εξουθένωση;

Είναι άξιο αναφοράς να ειπωθούν σε αυτό το σημείο, πριν ακόμα μπούμε σε λεπτομέρειες, ορισμένες γενικότερες πληροφορίες, οι οποίες σχετίζονται με το θέμα του παρόντος άρθρου και συγκεκριμένα με τη λέξη «πανικός».

Η συγκεκριμένη λέξη προέρχεται από το όνομα ενός αρχαίου Θεού, του Πάνα, ο οποίος ήταν μεταξύ των γνωστών θεοτήτων της αρχαίας Ελλάδας.

Βλέπω σχεδόν παντού, στα πάρκα, στα καφενεία, στις πλατείες, στο μετρό και στο δρόμο πρόσωπα αγέλαστα, σιωπηλά και πένθιμα.Μια σιωπή που περισσότερο βρυχάται υπόγεια, αρθρώνει βουβά, θέλει να μαρτυρήσει ένα ασαφές παράπονο του οποίου η οξύτητα χαρακώνει τις ψυχές: τα χρόνια της "ανεμελιάς" παρήλθαν, λένε οι πολλοί. Ποιάς όμως ανεμελιάς, αναρωτιέμαι;

Στις επιπτώσεις της πανδημίας στην ψυχική υγεία του νοσηλευτικού προσωπικού αναφέρθηκε εκτενώς η υφυπουργός Υγείας Ζωή Ράπτη, κατά την ομιλία της, ως εκπρόσωπος του πρωθυπουργού, στην τελετή έναρξης του 15ου Πανελλήνιου Επιστημονικού και Επαγγελματικού Νοσηλευτικού Συνεδρίου της Ένωσης Νοσηλευτών Ελλάδος, που πραγματοποιείται στα Χανιά.

«Η πανδημία Covid-19 έχει καταστήσει την ψυχική υγεία ένα θέμα παγκόσμιας ανησυχίας. Δεν υπάρχει υγεία χωρίς ψυχική υγεία». Με τη διαπίστωση αυτή ο Περιφερειακός Διευθυντής Ευρώπης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Δρ. Χανς Κλούγκε (Hans Kluge) αποδέχθηκε το Χρυσό Μετάλλιο, που του απένειμε σήμερα το πρωί το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), για την «εξέχουσα συμβολή του στην ψυχική υγεία».

Ελάχιστοι από εμάς περνούμε έστω και μια εβδομάδα της ζωής μας, χωρίς να βιώσουμε το συναίσθημα του άγχους ή του φόβου. Στις αγχώδεις διαταραχές, τόσο το άγχος όσο και ο φόβος παίζουν σημαντικό ρόλο. Το άγχος ορίζεται ως η ανησυχία γύρω από ένα πρόβλημα που το άτομο προσδοκά ότι θα προκύψει, ενώ αντίθετα, ο φόβος ορίζεται ως η αντίδραση σε ένα άμεσο κίνδυνο.

Κρίσεις πανικού.. Συχνά αποτελούν αντικείμενο άρθρων από μένα και από πολλούς συναδέλφους. Συχνά αποτελούν τον απόλυτο φόβο πολλών ανθρώπων.
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια οι κρίσεις πανικού γίνονται αντικείμενο πολυπαραγοντικής μελέτης, καθώς εξετάζονται όχι μόνο τα κλινικά συμπτώματα, αλλά οι σκέψεις που προηγούνται, τα συναισθήματα που προκαλούν.

Αν και ο ύπνος αποτελεί έναν “φυσικό” ανθρώπινο μηχανισμό ανάπαυσης, δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που δυσκολεύονται αρκετά να κοιμηθούν ή έχουν αναπτύξει κάποια διαταραχή ύπνου, όπως είναι η αϋπνία.