Κατά την διάρκεια της πανδημίας μια ακόμα δυσκολία που κλήθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουν ήταν η προσαρμογή σε συνθήκες νέες, οι οποίες απαιτούσαν ταχεία προσαρμογή και εξέλιξη.

Ένας σκαντζόχοιρος μας μιλά για το άγχος, τη μοναξιά και για όλα τα «αν» που μας εμποδίζουν να είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας.

Έχει παρατηρηθεί ότι πολλοί άνθρωποι αντιδρούν με μεγάλη συναισθηματική ένταση στο ενδεχόμενο μιας πραγματικής ή φανταστικής εγκατάλειψης. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που στη σκέψη πως κάποιος σημαντικός άλλος θα τους εγκαταλείψει καταλαμβάνονται από έντονο άγχος, απόγνωση ή αντίθετα αποστασιοποιούνται με στόχο να παραμείνουν ασφαλείς.

Ο φόβος είναι η συναισθηματική αντίδραση που ενεργεί σαν προειδοποιητικό σημάδι σε περιπτώσεις που γίνονται αντιληπτές ως επικίνδυνες. Και ως εδώ καλά, αρκεί η κατάσταση να είναι πράγματι επικίνδυνη και να απειλεί τη ζωή ή τη σωματική μας ακεραιότητα.

Η εμπειρία του ατόμου που πάσχει από κρίσεις πανικού είναι, αναμφισβήτητα, πολύ δύσκολη.Πολλές φορές βιώνεται σαν ένα τσουνάμι που παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του, αφήνοντάς τον ανήμπορο να αντιδράσει και να έχει τον έλεγχο της κατάστασης. Όμως δεν πρέπει να αγνοούμε το βάρος εκείνων που συντροφεύουν ένα άτομο με κρίσεις πανικού.

Διαβάζοντας ένα βιβλίο τις τελευταίες μέρες στους γιους μου σκεφτόμουν πολύ την έννοια της αυτό εκτίμησης, της αυτοπεποίθησης, του άγχους, της θλίψης, των δύσκολων στιγμών που συχνά βιώνουμε, αλλά και των συμμάχων που έχουμε δίπλα μας σε αυτές τις στιγμές.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν πως σχεδόν όλοι κάνουμε σκέψεις εμμονικού χαρακτήρα. Σκέψεις με συνήθως παράνομο ή απαγορευμένο περιεχόμενο τις οποίες προσπαθούμε να αποτινάξουμε είτε αποφεύγοντάς τις είτε αναπτύσσοντας μηχανισμούς για την απώθησή τους.

Οι καταστάσεις άγχους είναι γεγονότα που διαταράσσουν την κατάσταση ισορροπίας του οργανισμού μας. Το άγχος αποτελεί μια μορφή αντίδρασης του οργανισμού μας σε θετικά κι αρνητικά γεγονότα. Τα γεγονότα που διαταράσσουν την καθημερινή μας ρουτίνα και προσαρμογή ονομάζονται αγχογόνες καταστάσεις.

Είναι γνωστές οι συνέπειες της συναναστροφής με ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από ένα συνεχή αρνητισμό, που γκρινιάζουν για το παραμικρό γύρω τους, που παραμένουν οργισμένοι για μεγάλα διαστήματα και, κυρίως, που δεν έχουν σχεδόν ποτέ να πουν μια καλή κουβέντα για τον κόσμο γύρω τους.

Από τα καλύτερα βιβλία Αυτοβελτίωσης, οι Τρεις Αποτυχίες, είναι ένα βιβλίο που μπορείς να διαβάσεις ξανά και ξανά και κάθε φορά παίρνεις και από κάτι καινούργιο.

Η απολύτως επιβεβλημένη απομόνωση στο σπίτι, η αποφυγή των κοινωνικών επαφών και η τακτική τήρηση μέτρων υγιεινής και αυτοπροστασίας λόγω της εξάπλωσης του κορονοϊού έχουν αναπόφευκτες ψυχολογικές παρενέργειες σε ορισμένους ανθρώπους. Η ένταση της μοναξιάς και των ψυχαναγκαστικών συμπεριφορών, όπως το αδιάκοπο πλύσιμο των χεριών, είναι δύο από αυτές τις επιπτώσεις.

Μία από τις πιο σημαντικές και μοναδικές συνεισφορές του Βίλχελμ Ράιχ είναι η αντιμετώπιση των συγκινησιακών διαταραχών την οποία ονόμασε ψυχιατρική οργονοθεραπεία. Δεν στηρίζεται στη χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων και άτομα τα οποία προηγουμένως λάμβαναν τέτοιου είδους φάρμακα και επέλεξαν αυτή τη μέθοδο θεραπείας, κατάφεραν σχεδόν πάντα να τα σταματήσουν — ακόμα και μετά από μακρόχρονη και εκτεταμένη χρήση τέτοιων σκευασμάτων.

Οι γιατροί συχνά συμβουλεύουν τους ασθενείς τους να μην ψάχνουν στο διαδίκτυο για να κάνουν διάγνωση των συμπτωμάτων τους, επειδή μπορεί να μπερδευτούν ή να τρομοκρατηθούν χωρίς λόγο.

Μετράμε πλέον αρκετές ημέρες κοινωνικής απομάκρυνσης - κι ας έχουμε την ψευδαίσθηση πως τα κοινωνικά δίκτυα και η τεχνολογία μας κρατούν κοντά. Και όλο αυτόν τον καιρό βομβαρδιζόμαστε από ειδήσεις και πληροφορίες που μας προτρέπουν να απομονωθούμε χάριν των ηλικιωμένων και των ατόμων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Τι σημαίνει, όμως, αυτό για τους ανθρώπους που απομακρύνουμε από κοντά μας; Τι σημαίνει για τα άτομα της τρίτης ηλικίας;

Όταν οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις μας γίνονται για εμάς καθημερινό μαρτύριο…

"Να ελέγξω τα μάτια της κουζίνας εάν είναι κλειστά, όμως αυτό χρειάζεται να το κάνω 8 φορές αλλιώς δε νοιώθω καλά"
"Να πλύνω τα χέρια μου 5 φορές, επαναλαμβάνοντας με λεπτομέρεια την κάθε διαδικασία"
"Να σφουγγαρίσω το πάτωμα 3 φορές"
"Να ελέγξω αρκετές φορές εάν κλείδωσα την εξώπορτα του σπιτιού μου"

Εάν το είχαμε μπροστά μας πιθανόν θα μας έλεγε: "Ξέρετε πόσο δύσκολο για μένα είναι να είμαι σε μια κοινωνική εκδήλωση; Καταρχάς, αισθάνομαι ότι είμαι το επίκεντρο της προσοχής και ότι οι γύρω με παρατηρούν συνέχεια. Είμαι σε ετοιμότητα στο εάν σχολιάσουν αρνητικά κάθε μου κίνηση, κάθε τι που θα πω". 

Ο COVID –19 φονικός ιός ή μια ευκαιρία για πιο ουσιαστική ζωή; Με αφορμή ένα νυχτερινό τηλεφώνημα αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο. Ένα τηλεφώνημα που με κεραυνοβολούσε με ερωτήσεις ξαφνιάζοντας με. Eρωτήσεις όπως: O ιός θα μας σκοτώσει όλους; Και εγώ τι θα μπορούσα να απαντήσω; Μήπως κρατάω τις αποφάσεις στα χέρια μου; Σίγουρα ο ιός έχει πανικοβάλλει κάθε νηφάλια σκέψη και έχει επηρεάσει κάθε οξυδερκή νου… αλλά ας μην φτάνουμε στα άκρα.

Είχα ένα τεράστιο, ανεξήγητο άγχος. Προσπαθούσα για χρόνια να γίνω μητέρα, και τώρα, μετά από πολλές προσπάθειες επιτέλους τα κατάφερα να μείνω έγκυος! Αλλά αντί να χαρώ, πλημμύρισε ξαφνικά η ζωή μου από άγχος! Η ζωή μου και ο ύπνος μου έγινε ένα μαρτύριο… Υπέφερα γιατί ανησυχούσα συνεχώς μήπως πάει κάτι στραβά με την εγκυμοσύνη μου.

Το άγχος μπορεί γενικά να οριστεί ως ένα δυσάρεστο αίσθημα αορίστου κινδύνου που επίκειται και εκφράζεται γενικά και απροσδιόριστα. Όπως γνωρίζουμε, το άγχος εκδηλώνεται με ένα ευρύ φάσμα έντασης και σοβαρότητας. Εχει βρεθεί ότι μέτρια επίπεδα άγχους αυξάνουν την απόδοση.

Αγαπημένε μαθητή,

Είσαι ένας ήρωας της σύγχρονης πραγματικότητας κι οφείλω να σου πω πολλά συγχαρητήρια που βρίσκεσαι σε αυτό το σκαλοπάτι της πορείας σου. Η εμπειρία του Λυκείου ήταν μοναδική για σένα και σίγουρα σημάδεψε τα εφηβικά σου χρόνια.