Με τον όρο "τραύμα" ορίζεται ένα ψυχοπιεστικό γεγονός, το οποίο θα μπορούσε να είναι ένα ατύχημα, ένας βιασμός, ένα τροχαίο, ο πόλεμος, μία φυσική καταστροφή. Μία πλημμύρα, ένας σεισμός, μία πυρκαγιά. Πώς θα μπορούσε να οριστεί ένα τραύμα και με ποιους τρόπους θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε κάποιον να διαχειριστεί το μετατραυματικό στρες;

Τί μπορεί να σημαίνει η απιστία σε μία σχέση; Πως μπορεί να την επηρεάσει; Γιατί οι άνθρωποι απατούν; Αν κάνει κάποιος μία μικρή έρευνα στο διαδίκτυο για την απιστία θα δει πως υπάρχει η άποψη των ερευνητών πως η απιστία βοηθά τη σχέση. Είναι όμως αυτή η ιδέα πραγματικότητα; Πώς μπορεί μια σχέση που έχει πληγεί από μία τέτοια προδοσία της εμπιστοσύνης να ανακάμψει και μάλιστα να δημιουργήσει νέες βάσεις στη σχέση ή σε ένα γάμο; 

Η χώρα μας υπέστη τις τελευταίες ημέρες μία ανείπωτη τραγωδία, με πυρκαγιές να εξαπλώνονται σε διάφορες περιοχές της Αττικής, έχοντας ως αποτέλεσμα να χαθούν πολλές ανθρώπινες ζωές και να καταστραφούν περιουσίες. Οι ώρες φόβου, ο τραγικός θάνατος τόσων ανθρώπων, η απώλεια περιουσιών, αλλά και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, συνθέτουν μία πρωτόγνωρη εθνική τραγωδία.

Οποιδήποτε διαπροσωπική σχέση βασίζεται στην εμπιστοσύνη. Ακόμα και η σχέση με τον εαυτό σας πρέπει να βασίζεται στην αλήθεια. Όταν λέτε ψέματα στον εαυτό σας, η αυτοεκτίμηση σας μειώνεται, επηρεάζοντας τη συναισθηματική σας ισορροπία.

Το πένθος είναι συχνά μια επίπονη και δύσκολα διαχειρίσιμη διαδικασία. Ο θάνατος ενός αγαπημένου επηρεάζει πολύπλευρα τα άτομα που παραμένουν.

Η απόρριψη είναι μια εμπειρία που έχουν βιώσει όλοι οι άνθρωποι ακόμα και οι πιο πετυχημένοι. Το πρόβλημα είναι πως θα διαχειριστούμε αυτό το γεγονός αν δηλαδή θα είναι το εφαλτήριο για νέες προσπάθειες ή αν ο φόβος της απόρριψης θα μας παγιδέψει και θα μας αδρανοποιήσει.

Οι ενοχές είναι ένα συναίσθημα που όλοι έχουμε νιώσει κάποια στιγμή στην ζωή μας. Όταν μιλήσουμε άσχημα σε έναν δικό μας άνθρωπο επειδή έχουμε νεύρα, όταν ξεχάσουμε ένα σημαντικό ραντεβού, όταν δεν αφιερώνουμε αρκετό χρόνο στα παιδιά μας, όταν δεν φροντίζουμε τον εαυτό μας όπως θα έπρεπε, νιώθουμε να κατακλυζόμαστε από τέτοιες ενοχικές σκέψεις.

Όταν τα παιδιά κάνουν κακές σκέψεις νιώθουν ενοχές. Αυτές οι κακές σκέψεις μπορεί να είναι αρνητικοί χαρακτηρισμοί π.χ. Να σκεφτούν ότι ένας οικογενειακός φίλος είναι "χοντρούλης" ή "ρυτιδιασμένος." Μερικές φορές είναι σεξουαλικής φύσεως π.χ. Μπορεί να φαντάζονται ένα συμμαθητή τους γυμνό ή βίαιες π.χ. Να νομίζουν ότι θέλουν να σκοτώσουν τη μητέρα τους.

Οι πράξεις μας στην πορεία της ζωής πολλές φορές μπορεί να επιφέρουν αρνητικές επιπτώσεις στις ζωές άλλων ανθρώπων. Τότε εμφανίζεται αυτό που λέμε υγιής ενοχή, όταν αντιλαμβανόμαστε ότι συμπεριφερθήκαμε άσχημα και πληγώσαμε κάποιο συνάνθρωπό μας. Και αυτή η ενοχή όχι μόνο είναι χρήσιμη, αλλά είναι και απαραίτητη διότι μας προειδοποιεί ότι η συμπεριφορά μας είναι λανθασμένη και συντελεί στην απορρόφηση σωστών κανόνων συμπεριφοράς.

Υπάρχουν πολλές λαϊκές ρήσεις για το πόσο αποτελεσματικές είναι κάποιες πρακτικές μας που έχουν να κάνουν με την αυθόρμητη διαχείριση των συναισθημάτων («Άντε ούρλιαξε δυνατά και θα σου περάσει!»).

Όταν η σχέση με τα παιδιά σας πηγαίνει καλά, νιώθετε χαρά και πληρότητα. Όμως αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει συνέχεια. Όσο ικανοποιητική και βαθιά σχέση και αν έχετε με τα παιδιά σας, θα υπάρχουν και δύσκολες στιγμές μεταξύ σας. Μέσα στη ροή της καθημερινότητας θα υπάρχουν αναπόφευκτα στιγμές απογοήτευσης, έντασης και προσωρινής ρήξης.

«Εάν για να είμαι εγώ ευτυχισμένος, πρέπει εσύ να κάνεις αυτό και τ’ άλλο. Και για να είμαι εγώ ευτυχισμένος, πρέπει να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο. Και για να είμαι εγώ ευτυχισμένος, δεν θα πρέπει να λες αυτά και αυτά. Και δεν θα πρέπει ούτε να τα σκέφτεσαι.

Σχέση, σχετίζομαι..έννοιες που αναφέρονται στην ομοιότητα, την αναφορά καθώς επίσης και την αλληλεξάρτηση που υπάρχει σε δύο η περισσότερα άτομα. Βασική αρχή, όπως όλοι γνωρίζουμε, οποιασδήποτε βιολογικής, ψυχολογικής ή κοινωνιολογικής μελέτης και έρευνας, θεωρείται η αλληλεπίδραση του ατόμου με το περιβάλλον. Το άτομο δεν μπορεί να μεγαλώσει και να επιβιώσει χωρίς αυτό.

Οι ενοχές είναι το βασικό εργαλείο εκείνων που χειραγωγούν. Το μόνο που έχει να κάνει κάποιος είναι να μας δημιουργήσει ενοχές και αμέσως αισθανόμαστε την ανάγκη να γίνουμε και πάλι αρεστοί όσο το δυνατόν συντομότερα. Μάλιστα, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορεί να φτάσουν σε σημείο να κάνουν σχεδόν τα πάντα, αν μέσω της χειραγώγησης οι άλλοι τους κάνουν να αισθανθούν αρκετά ένοχοι.

Τα ανέκφραστα συναισθήματα δεν πεθαίνουν. Θάβονται ζωντανά και είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθούν, με τρόπο δυσάρεστο. - Sigmund Freud

«Μην κλαις», «Μη στεναχωριέσαι», «Να είσαι δυνατός», «Μην αγχώνεσαι»… 
Είναι μερικές από τις εκφράσεις των κοντινών μας ανθρώπων που σπεύδουν να μας παρηγορήσουν αν δεν μας δουν χαρούμενους.

Αυτό που κάνει τους ανθρώπους ξεχωριστά και μοναδικά πλάσματα, είναι η ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε και να αναλύουμε διάφορες σωματικές αισθήσεις και βιολογικές αλλαγές που συμβαίνουν ανάλογα με το περιβάλλον και τις σκέψεις μας, τις οποίες ονομάζουμε συναισθήματα.

Τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς κάνουμε στις σημαντικές σχέσεις μας. Γλιστράμε αργά στο κενό και σιγά σιγά βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε ολέθριες καταστάσεις από τις οποίες είναι δύσκολο να ξεφύγουμε.

Είναι αργά το απόγευμα και μόλις γύρισα σπίτι. Είχα μια πολύ κουραστική μέρα στη δουλειά. Διαφώνησα με συναδέλφους, δέχτηκα επίπληξη από τον ανώτερο μου και κουράστηκα ετοιμάζοντας ένα project που μου ανέθεσαν. Το μόνο που ήθελα γυρίζοντας σπίτι είναι να φάω το κυρίως γεύμα μου που δεν είχα φάει στην εργασία (διότι δεν νιώθω άνετα να τρώω εκεί πέρα και να νιώθω τα βλέμματα των συναδέλφων μου πάνω μου).

Με τον όρο αναβλητικότητα εννοούμε τη διαδικασία κατά την οποία δημιουργούμε λόγους για τους οποίους μπορούμε να αφήσουμε σημαντικά πράγματα για αργότερα και να δώσουμε προτεραιότητα σε άλλα πράγματα, λιγότερο σημαντικά και πιο ευχάριστα για μας. 

Τόσα έχουν ειπωθεί και ειπώνονται καθημερινά για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Οι περισσότεροι από μας, έχουμε συγκεκριμένη εικόνα για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Οι γυναίκες κουβαλάμε πάρα πολλή εξωτερική πληροφορία για το πώς πρέπει να είμαστε, πώς να φαινόμαστε, πώς να καθόμαστε, πώς να φερόμαστε, πώς να μιλάμε, τι πρέπει να κάνουμε, κ.ο.κ.