Εγώ δεν κάνω σεξ, κάνω έρωτα - μήπως δεν κάνω τίποτα από τα δύο;

Ένα παιδί μεγαλώνει νιώθοντας ασφάλεια με τους γονείς του όταν εκείνοι του μιλούν με τρυφερότητα. Πολλές φορές οι γονείς μπαίνουν στη διαδικασία να κατηγορούν ή να διατάζουν το παιδί τους, χωρίς συχνά να το αντιλαμβάνονται και κυρίως χωρίς να συνειδητοποιούν οι ίδιοι τα αρνητικά συναισθήματα που προκαλούνται με αυτόν τον τρόπο στο παιδί, όπως άγχος, φόβο ή ενοχές.

Ήμουν 29 χρονών μόλις είχα παντρευτεί τον αγαπημένο μου και επιτέλους είχα και μία σταθερή εργασία. Τα όνειρά μου για το μέλλον ήταν τόσο μεγάλα, τόσο ωραία...θέλαμε δύο παιδιά με τον σύντροφό μου,  ένα αγοράκι τώρα και μετά από δύο χρόνια και ένα κοριτσάκι, θέλαμε να φτιάξουμε κι ένα σπίτι με δύο παιδικά δωμάτια και ένα σαλόνι με τζάκι…μπορούσαμε να τα κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρά μας...τα βλέπαμε να γίνονται μπροστά μας…

Η γονεϊκότητα, ανεξάρτητα από το φύλο, μέσα σε όλη την ομορφιά της έχει στοιχεία απαιτητικά και δύσκολα. Η μέλλουσα μητέρα βιώνει πρωτόγνωρα συναισθήματα και αλλαγές, που αρχικά έχουν και οργανική αιτιολογία. Η συνεχής παραγωγή ορμονών και οι σωματικές αλλαγές που απαιτούνται κατά τη διάρκεια (κι όχι μόνο) της κύησης, καλούν τη γυναίκα να ανταποκριθεί σε αυτή την τεράστια αλλαγή και ζητούν ταυτόχρονα ηρεμία και ξεκούραση για το καλό του εμβρύου.

Η έννοια της «ερωτικής επιθυμίας» δύσκολα προσδιορίζεται επακριβώς. Τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε ότι κάποιος έχει «χαμηλή ερωτική επιθυμία», «έλλειψη ερωτικής επιθυμίας», ή, αντιθέτως, «υπέρμετρη ερωτική επιθυμία»; Ο όρος ισχύει για το ίδιο άτομο σε κάθε περίσταση, σε κάθε επιλογή ερωτικού συντρόφου και σε κάθε ερωτική επαφή;

«Νιώθω» «Αισθάνθηκα» «Συγκινήθηκα». Φόβος, άγχος, αγωνία, προσμονή, εγρήγορση. Θυμός, αγανάκτηση, εκνευρισμός, οργή. Χαρά, υπερηφάνεια, αισιοδοξία, παρορμητισμός. Λύπη, απογοήτευση, πόνος, απελπισία. Ντροπή, κατωτερότητα, ενοχές. Αγάπη, πάθος, τρυφερότητα, στοργή. Συναισθήματα, χρώματα και αποχρώσεις. Χρωματίζουν τις πράξεις μας, αλλά και την καθημερινή ζωή μας. 

Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο στάθηκαν οι πρόσφατες απόψεις ότι: «προκάλεσαν το βιασμό τους ή συναίνεσαν στον βιασμό τους» που ακούστηκαν στα ΜΜΕ, σχετικά με την ευθύνη που φέρουν τα θύματα βιασμού.

Οταν εκδόθηκε το διαζύγιο του, ας τον πούμε, Νίκου, αυτος δεν ήταν ούτε έτοιμος, ούτε το ήθελε. Αποδέχθηκε όμως να δώσει τη συγκατάθεσή του σε ένα συναινετικό διαζύγιο για να μην πληγωθούν τα δυο παιδιά τους από την αντιδικία. Ειχαν περάσει 15 χρόνια μαζί με την πρώην, πλέον, συζυγό του. Και δεν ήταν δική του επιλογή να χωρίσουν.

Εάν έχεις χάσει ένα αγαπημένο κατοικίδιο, ξέρεις πως είναι ένα απίστευτα οδυνηρό βίωμα. Εξάλλου, ένα κατοικίδιο δεν είναι απλώς ένα ζώο, το θεωρείς μέλος της οικογένειας. Συνήθως, δημιουργείται μία ιδιαίτερη σχέση με το κατοικίδιο μας, και γίνεται ο καλύτερος μας φίλος, σύντροφος. Ο χαμός ενός κατοικίδιου επιφέρει μία βαθιά θλίψη.

Όλοι μας έχουμε αναφερθεί κάποιες φορές σε στιγμές της ζωής μας που μία συμπεριφορά δική μας δημιούργησε μέσα μας τύψεις ή ενοχές. Οι τύψεις συγχέονται με τις ενοχές αρκετές φορές και με λανθασμένο τρόπο. Υπάρχει όμως μία ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο αυτές λέξεις, η οποία πρέπει να ξεκαθαριστεί, ώστε να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους να απεγκλωβιστούν από τα αρνητικά τους συναισθήματα.

Ενοχές, ένα γνώριμο συναίσθημα για τον καθένα μας. Η σύγκρουση του καλού και του κακού παιδιού που συνυπάρχουν μέσα μας. Η ενοχή αναπτύσσεται κατά την περίοδο της παιδικής ηλικίας (3-5 έτη) από τα "μη" και τα "πρέπει" που επιβάλλονται από τους γονείς. Εμπλουτίζεται από τις απαιτήσεις μιας πολύ απαιτητικής μητέρας και την αυστηρότητα και τα όρια του πατέρα.  Η έννοια του "κακού" που η κάθε θρησκεία διδάσκει στα μέλη της επίσης συντελεί στην ανάπτυξη των ενοχών.

Κανείς δεν σας απορρίπτει εκτός από τον ίδιο σας τον εαυτό. Μου πήρε δεκαετίες για να συγχωρήσω τον εαυτό μου που επέζησα.

Αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο το 1969. Ήμουν σαρά­ντα δύο ετών, μητέρα τριών παιδιών και μετανάστρια. Για να μάθω αγγλικά και να επιστρέψω στα θρανία χρειάστηκε να επιστρατεύσω όλο το κουράγιο και τους πόρους μου. Αλλά αποφοίτησα με άριστα!

Η διαμόρφωση της ποιότητας των συντροφικών σχέσεων που δημιουργούμε, συνδέεται με το είδος της σχέσης που είχαμε με τους γονείς μας, αλλά και με το είδος της σχέσης των γονιών μας μεταξύ τους. 

Η κάθε μας μέρα είναι γεμάτη από επιλογές. Επιλέγουμε το ένα κι όχι το άλλο. Αποφασίζουμε να διαβούμε ένα μονοπάτι εγκαταλείποντας κάθε άλλο. Η μία επιλογή μας προορίζεται να ζήσει ενώ κάθε άλλη να πεθάνει. Δεν είναι καθόλου τυχαία η χρήση των λέξεων που εμπεριέχουν την έννοια του φόνου.

Πολλές φορές δεν είναι καθόλου εύκολο να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά μας. Κάντε μια παύση και αναρωτηθείτε: Πως νιώθω ακριβώς αυτή τη στιγμή; Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται σε αυτή την ερώτηση και συχνά απαντάνε με «δεν ξέρω» ή με μια σκέψη όπως «Νιώθω ότι πρέπει να βρω δουλειά». Αν και αυτή η δυσκολία φαίνεται αρκετά παράδοξη -αν υποθέσουμε ότι γνωρίζουμε τον εαυτό μας καλύτερα από τον καθένα- είναι τελείως κατανοητή γιατί εκ των πραγμάτων…

Τα Χριστούγεννα, συνήθως φέρνουν μαζί τους και μια γλυκιά μελαγχολία. Μια μελαγχολία που ίσως να σχετίζεται με τον χρόνο που φεύγει, με τις οικογενειακές στιγμές, με το κλίμα, με τον στολισμό...

Οι ευχές για χαρά και ευτυχία είναι από τις πιο συνηθισμένες που δεχόμαστε ή κάνουμε σε γιορτές, επετείους ή σε στιγμές της ζωής μας που βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα και στενόχωρες καταστάσεις. Φράσεις όπως «πόσο θα θελα να ήμουν ευτυχισμένος», «δεν αντέχω άλλο τη στενοχώρια μου», «η δυστυχία είναι ανυπόφορη» είναι φράσεις οικείες, γνωστές που είτε τις έχουμε ξεστομίσει είτε τις έχουμε ακούσει και τις αφουγκραζόμαστε καθημερινά από τον περίγυρό μας.

Γεμάτο ενσυναίσθηση, σοφία και χιούμορ, το «Η ελευθερία είναι επιλογή» καταγράφει πόσο ευάλωτοι είμαστε στους αυτοπεριοεριμούς μας και, ταυτόχρονα, μας δίνει την κατάλληλη ενθάρρυνση για να βρούμε γιατρειά και να απολαύσουμε την πραγματική ελευθερία που μας αξίζει.

Η απόρριψη, κοινώς η αδιαφορία για τα προβλήματα και τις ανάγκες μας από άτομα σημαντικά για εμάς, αλλά και γενικότερα από τον κοινώνικό μας περίγυρο, είναι μία από τις πιο επώδυνες καταστάσεις της ανθρώπινης ζωής.

Σας παρουσιάζουμε το εντατικό σεμινάριο για τη διαχείριση των ενοχών που περιλαμβάνει On demand video και ασκήσεις αυτοβοήθειας. Μπορείτε να το παρακολουθήσετε μέσω της νέας πλατφόρμας Psyversity του Psychology.gr