Η γονική αποξένωση είναι πολλές φορές δύσκολο να κατανοηθεί από κάποιον που δεν την βιώνει προσωπικά ή μέσω του κοντινού περιβάλλοντός του.  Στην αρχή μοιάζει με μια δυσδιάκριτη απειλή. Ο στοχευμένος γονέας βρίσκεται να παλεύει ενάντια σε μια ισχυρή δύναμη που τον απομακρύνει όλο και περισσότερο από  το παιδί του.

Το διαζύγιο είναι ένα βαθιά επώδυνο γεγονός, η θέση του οποίου στην κλίμακα των στρεσογόνων καταστάσεων κατατάσσεται αμέσως μετά την απώλεια, δηλαδή τον θάνατο κάποιου αγαπημένου προσώπου και οι επιπτώσεις του επηρεάζουν όλα τα μέλη αλλά και το κοινωνικό περιβάλλον της οικογένειας.

Ο όρος γονική αποξένωση σε καμία περίπτωση αναφέρεται στις περιπτώσεις της επιβεβλημένης απομάκρυνσης ενός παιδιού από έναν γονέα, που με την συμπεριφορά του θέτει σε κίνδυνο την ψυχική ή σωματική υγεία του παιδιού.

Από καταβολής του πολιτισμού το ζήτημα του προσδιορισμού της έννοιας του εαυτού, αποτέλεσε σημείο φιλοσοφικής προβληματικής. Σε πολλές σύγχρονες φιλοσοφικές σκέψεις ταυτίζεται με την έννοια της αυτοαντίληψης και αναφέρεται στην αντικειμενική γνώση του ατόμου που περιλαμβάνει κάθε όψη του: σωματική, συναισθηματική, ψυχολογική κ.ο.κ.

Στη σύγχρονη κοινωνία απαντά ολοένα και συχνότερα η σωματική και συναισθηματική απομάκρυνση ενήλικων παιδιών από τους γονείς ή γενικότερα από ένα ή περισσότερα μέλη της οικογένειάς τους. Το φαινόμενο αυτό κτύπησε ήδη τις πόρτες και της ελληνικής κοινωνίας, οφείλεται σε πολλούς παράγοντες και δεν ταυτίζεται με τη «γονική αποξένωση».

Η γονική αποξένωσηείναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια διαδικασία, με την οποία ένας γονιός προσπαθεί να κάνει το παιδί να απορρίψει, να φοβάται ή να αποφύγει την επαφή με τον άλλο γονιό.