Το συναίσθημα προερχόμενο από την αρχαία ελληνική λέξη «συγκίνησης» (συν + κινώ) όπως αυτή αποδίδεται αποτελεί προτροπή για δράση στην αντιμετώπιση μιας κατάστασης.

Είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στο Psychology, τον Κλινικό Ψυχολόγο και Καθηγητή ψυχολογίας Ηλία Κουρκούτα, με τον οποίο συζητήσαμε για το διαζύγιο, τον καθοριστικό ρόλο του γονεϊκού προτύπου για τις ενήλικες σχέσεις των παιδιών, τον τρόπο ανακοίνωσης ενός διαζυγίου στα παιδιά, τις συγκρουσιακές οικογενειακές σχέσεις και την εμπλοκή των παιδιών σε αυτές καθώς και πολλά άλλα σε μια εξαίσια και αναλυτική συνέντευξη!

Το κάπνισμα  αποτελεί μια συνήθεια η οποία μπορεί να γίνει εξαιρετικά εθιστική καθώς προκαλεί σωματική και ψυχολογική εξάρτηση. Γενικά η σωματική εξάρτηση σχετίζεται με την επίδραση των εθιστικών ουσιών στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (εγκέφαλο & νωτιαίο μυελό).

Καραντίνα και ένας κατακλυσμός σκέψεων και συναισθημάτων υπάρχει ξανά.

Οι αυτόματες σκέψεις των περισσότερων ανθρώπων στο άκουσμα της λέξης καραντίνας ήταν «όχι πάλι..» και αναπτύχθηκαν διάφορα συναισθήματα όπως θυμός, αγανάκτηση, απελπισία, εκνευρισμός, αλλά και άγχος, ανασφάλεια για το αύριο, φόβος για την υγεία, ταυτόχρονα ελπίδα στο άκουσμα ενός εμβολίου, αλλά και απογοήτευση στο άκουσμα αρνητικών ειδήσεων…

Πολλές συνήθειες, συμπεριφορές, ιδιοσυγκρασίες και ιδιοτροπίες μας είναι ορατές. Ας εξετάσουμε τις συνήθειες που δεν σας αφήνουν να εξελιχθείτε. Κατά πάσα πιθανότητα θα σας έρθουν αμέσως κάποιες στο μυαλό.

Αλήθεια, πόσες φορές έχετε πιάσει τον εαυτό σας να λέει «φέτος είναι η χρονιά μου» ή «από την νέα χρονιά αλλάζουν όλα»; Με το δωρεάν σεμινάριο του Believe in You, μπορείτε να το κάνετε πράξη! New Year, New Me!

Η εβδομάδα δράσεων Ευεξίας και Δημιουργικής Έκφρασης πραγματοποιήθηκε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ευτυχίας, ενώ η ανταπόκριση φοιτητών και προσωπικού ήταν εντυπωσιακή.

Λέει ο Χόρχε Μπουκάι (2012, p.36-37): «Μπαμπά … μπαμπά… Ήμουν πριν με τον Ουγίτο, που μάλωσε με τον μπαμπά του…»
«Και γιατί μάλωσε με τον μπαμπά του;»

Ο αδυσώπητος χτύπος του ρολογιού δίνει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει αρκετός χρόνος να κάνουμε αυτά που θέλουμε. Για παράδειγμα, υπάρχουν πράγματα που επιθυμούμε να κάνουμε εδώ και χρόνια: να μάθουμε μια ξένη γλώσσα, να επισκεφθούμε κάποιο μέρος, να γράψουμε ένα σημαντικό γράμμα, να παρακολουθήσουμε κάποιο μάθημα, να τελειώσουμε κάποιο βιβλίο, να...

Ας αφήσουμε τα παιδιά να ονειρεύονται. Κι ας απογοητευτούν. Ε, και λοιπόν; Όλοι οι ονειροπόλοι, ακόμα κι εκείνοι που κατάφεραν τα σπουδαία, απογοητεύτηκαν κάποτε. Είναι πολύ μικρός, πολύ στενός, και δεν μας χωράει ο κόσμος χωρίς τους οραματιστές, τους ονειροπόλους, τους λάτρεις της ουτοπίας.

Νιώθετε στάσιμοι; Σας έχει καταβάλει η κατάσταση και βιώνετε αρνητικά συναισθήματα; Μήπως ο χρόνος σας σας ελέγχει, αντί να τον ελέγχετε εσείς;

Αν απαντήσατε ναι σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω ερωτήσεις, η λύση βρίσκεται στην εκπαίδευση σε δεξιότητες ζωής!

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί να είστε μόλις ένα βήμα μακριά από τις αλλαγές που θέλετε να δείτε στη ζωή σας; Μπορεί, με την κατάλληλη εκπαίδευση, η ζωή σας να αλλάξει μόλις σε 23 μέρες;

Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς θα ήταν ο κόσμος και η κοινωνία, αν γνωρίζαμε πώς δημιουργείται η περιέργεια, το χιούμορ, η ευγνωμοσύνη, ή η καλοσύνη; Ποιο θα ήταν το όφελος, αν ξέραμε πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα ταλέντα μας για να γίνουν δυνατά σημεία και να τα χρησιμοποιήσουν καθημερινά στη ζωή μας;

Η ψυχική ανθεκτικότητα επιτρέπει στο παιδί να ανακάμψει ύστερα από αντίξοα γεγονότα, αγχωτικές καταστάσεις και να συνεχίζει με την εξέλιξή του. «Η ψυχική ανθεκτικότητα αναφέρεται σε μια δυναμική διαδικασία η οποία ενέχει τη θετική προσαρμογή στο πλαίσιο σημαντικών αντιξοοτήτων».

Ιδέες για την ενίσχυση της ψυχικής ανθεκτικότητας έχουν προταθεί σε διάφορους τομείς της ζωής και έχει αποδειχθεί ότι η ψυχική ανθεκτικότητα μπορεί να βελτιωθεί αργότερα στη ζωή.

Η πανδημία μας δίδαξε ότι η ζωή κρύβει εκπλήξεις και ο χρόνος μας είναι πολύτιμος για να ξοδεύεται στις οθόνες του κινητού και την εικονική πραγματικότητα των «μέσων κοινωνικής δικτύωσης», που μάλλον πρέπει να μετονομαστούν σε εξαρτησιογόνα «μέσα κοινωνικής απομάκρυνσης», επισημαίνει ο ψυχίατρος- αναπληρωτής καθηγητής Φαρμακολογίας στο ΑΠΘ Γιώργος Παπαζήσης.

Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι ο κόσμος που επιλέγουμε, συνειδητά ή ασυνείδητα. Αν επιλέξουμε την ευτυχία, αυτό εισπράττουμε. Αν επιλέξουμε τη δυστυχία, αυτό θα βιώσουμε.

Η ευτυχία μπορεί να μην είναι ουρανοκατέβατη, είναι όμως εφικτή – και αυτό είναι το καλό νέο της ημέρας! Δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο ή μία ουτοπία, αλλά το αποτέλεσμα δραστηριοτήτων και δεξιοτήτων, οι οποίες καλλιεργούνται και μαθαίνονται, έχοντας ως αποτέλεσμα συναισθηματική ισορροπία και ευεξία αλλά και την πολυπόθητη ευτυχία.

Έχετε μείνει ποτέ κάπου περισσότερο από όσο θα έπρεπε; Έχετε φιμώσει ποτέ τις φωνές μέσα στο κεφάλι σας που σας έλεγαν να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας;

Ίσως αμφιβάλλετε -έστω και λίγο- για τον σύντροφό σας. Ή ίσως η βεβαιότητα ότι σας απατά εμφανίζεται κατά διαστήματα. Αλλά η εμπιστοσύνη, η πρωταρχικής σημασίας για την καλή λειτουργία ενός ζευγαριού, δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο αν εγκαταλείψετε τις πεποιθήσεις σας και δεχτείτε να αμφιβάλλετε για τον άλλο με τον σωστό τρόπο. '' Νομίζω με απατά...αλλά θα της/του δώσω το πλεονέκτημα της αμφιβολίας.''

O Κλάδος Κλινικής Ψυχολογίας και Ψυχολογίας της Υγείας της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας, έχοντας μελετήσει τα σχετικά επιστημονικά δεδομένα παρουσιάζει το ζήτημα της ανατροφής των παιδιών από έναν ή και τους δύο γονείς σε περίπτωση διαζυγίου των τελευταίων με αφορμή την επικείμενη αλλαγή της νομοθεσίας.