Τι γίνεται μετά από έναν χωρισμό; Μπορώ να επαναπροσδιορίσω τον εαυτό μου, ενώ βιώνω την απώλεια; Έχω επίγνωση του τι ακριβώς έχω χάσει και τι χρειάζεται να ξαναβρώ;
Ίσως έχει φτάσει στη ζωή κάποιου ανθρώπου η στιγμή που μια στενή διαπροσωπική ερωτική του σχέση τελειώνει.

«Μοιάζουμε με ημικύκλιο. Έχουμε μια έντονη τάση να συνδεθούμε μ’ ένα άλλο ημικύκλιο που έρχεται και ενώνεται μαζί μας - συμπληρώνοντας έτσι τον κύκλο -  και μας προσφέρει ένα κύμα ευφορίας και ενέργειας που μοιάζει με την ολοκλήρωση που παρέχει η πλήρης σύνδεση με το σύμπαν.

Ζούμε σύμφωνα με το παρελθόν. Οι ζωές μας είναι ριζωμένες στο παρελθόν, έχουμε εκπαιδευτεί από αυτό. Το παρελθόν είναι πολύ ισχυρό, γι' αυτό ζείτε ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο πρότυπο. Ακόμα και αν αυτό είναι κακό, θα το επαναλαμβάνετε συνέχεια. Δεν ξέρετε τι άλλο να κάνετε, έχετε εκπαιδευτεί σε αυτό. Είναι ένα μηχανικό φαινόμενο.

Οι αναποδιές, τα προβλήματα και οι κρίσεις είναι καθημερινά ζητήματα για όλους μας. Πάντα θα πέφτετε σε κάποιον τοίχο. Πώς αντιδρά ο καθένας μας σε αυτές τις αναποδιές;

Τρέξιμο, πίεση και όσο τρέχεις να τα προλάβεις όλα, να σβήσεις πράγματα από τη λίστα σου, τόσο περισσότερο κούραση νιώθεις. Λες «δεν πειράζει, θα ξεκουραστώ όταν τελειώσω αυτό που έχω να κάνω, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή»… μα η στιγμή δεν έρχεται ποτέ.

Την άνοιξη του 1944 ήμουν δεκαέξι ετών και ζούσα με τους γονείς μου και τις δύο μεγαλύτερες αδερφές μου στην Κάσα της Ουγγαρίας. Παντού γύρω μας κυριαρχούσαν τα σημάδια του πολέμου και της προκατάληψης: Τα κίτρινα αστέρια που φορούσαμε στα παλτά μας.

Για να αποφύγετε να γίνεται το θύμα στη σχέση σας χρειάζονται υγιείς ισορροπίες αλλάζοντας τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα. Είναι γνωστή η φράση «Χρειάζονται δύο για να χορέψουν Τάνγκο».

Αν δεν εκτιμούμε τον εαυτό μας, τότε είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε τη θέση μας ανάμεσα στους άλλους έτσι ώτε να μας υπολογίζουν και να μας ακούν. Αυτοεκτίμηση ονομάζεται η κρίση ή η αξιολόγηση που κάνουμε για τον εαυτό μας και την προσωπική μας αξία. Δείχνει σε ποιο βαθμό θεωρούμε τον εαυτό μας ικανό, αξιόλογο και σημαντικό με βάση τους προσωπικούς μας κανόνες.

Τι νομίζετε ότι σας φρενάρει στη ζωή; Η έλλειψη δεξιοτήτων, ικανοτήτων ή η χαμηλή σας αυτοπεποίθηση; Σας πληροφορώ ότι, τις περισσότερες φορές, είναι μια περιοριστική πεποίθηση.

Το να έχετε ακεραιότητα σημαίνει να φέρνετε τον εσωτερικό σας εαυτό στον εξωτερικό σας κόσμο. Παρομοίως με το διάσημο σχόλιο του Justice Stewart σχετικά με την πορνογραφία – «ίσως να μην μπορώ να την ορίσω, αλλά την αναγνωρίζω όταν τη βλέπω» - έτσι και η ακεραιότητα είναι κάτι που δεν μπορούμε εύκολα να ορίσουμε, αλλά που αναγνωρίζουμε όταν τη βλέπουμε.

Προκειμένου να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, θα ήταν σκόπιμο να εξετάσουμε τις αντιδράσεις των γονέων στις πράξεις των μικρών παιδιών, ούτως ώστε να δούμε αν αυτές οι αντιδράσεις αποτελούν ένα είδος οδηγού κατευθυντήριων αρχών αναφορικά με τις αποδεκτές και μη αποδεκτές πράξεις. Για παράδειγμα, τα παιδιά επιπλήττονται για πράξεις που δεν είναι ηθικά σωστές, και αντίθετα δεν επιπλήττονται για πράξεις που είναι κοινωνικά αποδεκτές.

Η λήψη επαγγελματικών αποφάσεων θεωρείται παραδοσιακά, μια λογική διεργασία η οποία περιγράφεται συνήθως μέσα από μια αλληλουχία ορισμένων σταδίων: γνώση, αξιολόγηση στόχου, εξερεύνηση, δέσμευση, εφαρμογή και επαναξιολόγηση. 

Τα βέλη του έρωτα χτυπούν αδιακρίτως κάθε ψυχή που αναζητά την αληθινή της αγάπη. Η λογική σωπαίνει και η καρδιά παίρνει τα ηνία. Όλα χρωματίζονται μοναδικά, όλα μοιάζουν καινούρια και οι χτύποι της καρδιάς πάλλονται στο ρυθμό αυτής της ακαταμάχητης έλξης.

Από την εποχή του Καρτέσιου, ελάχιστα ζητήματα έχουν απασχολήσει τους φιλοσόφους τόσο έντονα όσο ο γρίφος της συνείδησης. Το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» που ο Καρτέσιος χρησιμοποίησε ως θεμέλιο της φιλοσοφίας του, αποτελούσε άμεση αναγνώριση του κεντρικού ρόλου της συνείδησης που αφορά τόσο την οντολογία (αυτό που υπάρχει) όσο και την επιστημολογία (τι γνωρίζουμε και πώς το γνωρίζουμε).

Ο Σίγκμουντ Φρόυντ παίρνει μέρος σε μια φανταστική συζήτηση στην οποία απαντά αυθόρμητα σε διάφορες ερωτήσεις.

Η αντανάκλαση ή αλλιώς το καθρέφτισμα των συναισθημάτων αντιπροσωπεύει πιθανώς τη βασική δεξιότητα της ενεργητικής ακρόασης.

Η ικανότητα επίγνωσης των συναισθημάτων των άλλων μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη δημιουργία καλύτερων σχέσεων. Το να είσαι σε θέση να συνδεθείς συναισθηματικά με ένα άλλο άτομο αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της οικοδόμησης πραγματικής οικειότητας και επαφής. Όσο καλύτερα μπορείτε να καταλάβετε τη συναισθηματική κατάσταση κάποιου ανθρώπου, τόσο καλύτερα θα μπορείτε στη συνέχεια να κατανοήσετε και να βοηθήσετε τους άλλους.

Η επικέντρωση στην απόκτηση γνώσεων έχει ως απόρροια την παραμέληση της καλλιέργειας ικανοτήτων και δεξιοτήτων σε κοινωνικούς και συναισθηματικούς τομείς από νεαρή ηλικία. Αυτό συνεπάγεται με την παγιωμένη εκπαιδευτική κοινωνική πολιτική που στηρίζεται αποκλειστικά στη γνωστική νοημοσύνη (IQ).

Νιώθεις πως κάτι δεν πάει καλά και παραμένεις σε μια κατάσταση που σε κάνει να αμφιβάλλεις για τον ίδιο σου τον εαυτό. Αναρωτιέσαι για το κατά πόσο βλέπεις ορθά τα πράγματα, αμφισβητείς τη λογική σκέψη σου, προβληματίζεσαι και κινείσαι με ανασφάλεια σε ένα ομιχλώδες τοπίο φόβου, αμφιβολίας και σύγχυσης που μόνο εντάσεις και θλίψη σού προκαλεί. 

Πολύ συχνά οι επαγγελματικοί σύμβουλοι έρχονται αντιμέτωποι με διαφόρων ειδών προκλήσεις. Συχνά χρειάζεται να παλεύουν με τις πεποιθήσεις τους, τους δικούς τους απαιτητικούς κανόνες και πιστεύω και φυσικά με τις προκαταλήψεις τους. Το φάσμα όλων αυτών είναι τεράστιο και εύκολα ενεργοποιήσιμο με έναν απλό συνειρμό. Βοηθός στο προαναφερθέν, εκτός τις προσωπικής επίγνωσης και εποπτείας είναι και η γνώση.