Το άγχος ως μια φυσική διεργασία του ανθρώπινου ψυχισμού ενεργοποιείται κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι καινούργιο, άγνωστο, μπροστά σε μια ενδεχόμενη αλλαγή ή σε ένα γεγονός που έρχεται απροσδόκητα και αιφνιδιαστικά να διαταράξει τους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας. Τι το κάνει όμως, από μια φυσική και ίσως δημιουργική διεργασία, να μας «αρρωσταίνει»;

Η κούραση είναι σύνηθες φαινόμενο στους ανθρώπους που έρχονται στο γραφείο του ψυχολόγου ζητώντας στήριξη ή ψυχοθεραπευτική παρέμβαση για κάποιο θέμα που τους ταλαιπωρεί. Πολύ συχνά αυτή η κατάσταση συνδυάζεται και με διάφορους πόνους στο σώμα.

Αυτό το άρθρο αφηγείται την αληθινή ιστορία μιας ειδικού ψυχικής υγείας!

Πέρυσι μετά από την έντονη παρότρυνση του διαιτολόγου κύριου Ευάγγελου Ζουμπανέα παρακολούθησα την εκπαίδευση Master Ptactitioner on Eating Disorders του Κέντρου Εκπαίδευσης & Αντιμετώπισης Διατροφικών Διαταραχών, με θέμα τις Διατροφικές Διαταραχές (ΔΔ) και την θεραπεία αυτών (ο κύριος Ζουμπανέας επέμενε, και φυσικά είχε δίκιο, ότι χρειαζόμουν να γνωρίζω εις βάθος το τι ακριβώς είναι οι ΔΔ, και ότι θα με βοηθούσε και εμένα προσωπικά καθώς έπασχα από υπερφαγία).

Οι αλλαγές είναι σημαντικό κομμάτι της ανθρώπινης κατάστασης. Όποια κατεύθυνση κι αν έχουν, προς τα μπρος ή προς τα πίσω, είναι αναπόφευκτες και καθορίζονται τόσο από εξωτερικούς όσο και από εσωτερικούς παράγοντες. Άλλοτε έρχονται απ’ έξω και με επηρεάζουν και άλλοτε οφείλονται σε δική μου σκόπιμη δράση.

Διάλεξη του Παιδοψυχίατρου-Ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα Δρ. Δημήτρη Καραγιάννη στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο.

Με πρωτοβουλία του Τμήματος Ψυχολογίας της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών του Μητροπολιτικού Κολλεγίου, την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου και ώρες 17:00-20:00, διοργανώνεται διάλεξη με θέμα «Αλλάζει ο άνθρωπος;» στο αμφιθέατρο του Downtown Campus [Ακαδημίας 42].

Μια συνηθισμένη πρακτική κατά την ψυχοθεραπεία είναι η καταβολή αμοιβής στον ψυχολόγο για συνεδρία που έχει ακυρωθεί από τον θεραπευόμενο και ιδίως σε περιπτώσεις όπου ο θεραπευόμενος, δεν έχει έγκαιρα ενημερώσει για την πρόθεση ακύρωσης του ραντεβού.

Όλοι αναρωτιόμαστε γιατί αμέσως η σκέψη μας πάει στο αρνητικό. Όταν περιμένουμε κάτι με αγωνία, όταν αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη κατάσταση -στη δουλειά, στην οικογένεια, στην προσωπική μας υγεία-, όλοι αναπόφευκτα σκεφτόμαστε και την αρνητική πλευρά των πραγμάτων.

Η ψυχοθεραπεία, όπως οι περισσότεροι τομείς της φροντίδας υγείας, αποτελούν σύνθεση της επιστημονικής τεχνικής και της καλλιτεχνικής έκφρασης» (Hofmann & Weinberger, 2007)

Εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από αϋπνία κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η ύπνωση μπορεί να αποτελέσει μια αποτελεσματική θεραπεία για αυτό. Το να μπορεί κάποιος να κοιμηθεί ευχάριστα και ήρεμα το βράδυ είναι απαραίτητο για αυτόν έτσι ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά ολόκληρη τη μέρα.

Η αιτία που παχαίνουμε είναι ότι καταναλώνουμε μεγαλύτερες ποσότητες τροφής από αυτές που χρειάζεται το σώμα μας με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να τις αφομοιώσει. Πολλές φορές αναρωτιόμαστε πώς ορισμένοι άνθρωποι καταναλώνουν υπέρογκες ποσότητες φαγητού και δεν παχαίνουν; Η απάντηση βρίσκεται στη λειτουργία του υποσυνειδήτου!

Στον σημερινό ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο, η αβεβαιότητα είναι σύνηθες φαινόμενο που έχει γίνει μέρος της ζωής μας. Μπορεί να είναι ιδιαίτερα αγχωτική όταν πρόκειται για σημαντικά γεγονότα ή αλλαγές, όπως μια πανδημία, η απώλεια εργασίας ή μια σημαντική μετάβαση στη ζωή.

Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας, ως γνωστόν, συνιστά την πορεία εκείνου του ατόμου, το οποίο αποφασίζει να αλλάξει την παθητική στάση που έχει προς τον εαυτό του σε κριτική, με σκοπό να βελτιώσει ή να αλλάξει εξ ολοκλήρου τον τρόπο ζωής του. Βεβαίως μια τέτοια τακτική συνεπάγεται και το να πάρει ο θεραπευόμενος την ευθύνη που έχει για τη ζωή, την οποία επιθυμεί να αλλάξει, και να κινητοποιηθεί.

Το ζήτημα του φόβου είναι από εκείνα που σε όποιο πλαίσιο κι αν αναδυθεί –ακόμα και στο θεραπευτικό- το προσεγγίζουμε με περισσή επιφυλακτικότητα και δισταγμό. Μιλώντας για το φόβο είναι σημαντικό να τον διαχωρίσουμε από τις φοβίες ή λοιπές νευρώσεις, καθώς οι δεύτερες είναι αντιμετωπίσιμες και συχνά αποτελούν εκφράσεις βαθύτερων φόβων, υπαρξιστικής χροιάς, η ρίζα των οποίων δεν έχει να κάνει απλά με παθολογία σε ψυχολογικές διεργασίες αλλά με την ίδια την ανθρώπινη φύση και νομοτέλεια.

Προέλευση της φοβίας για τη δημόσια ομιλία

Μια από τις πιο ιδιαίτερες φοβίες που δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε είναι η φοβία για τη δημόσια ομιλία. Η φοβία για τη δημόσια ομιλία προέρχεται από πολλούς παράγοντες στη ζωή κάποιου. Μπορείτε να φοβάστε τη θέση, το ακροατήριο ή μόνο τον εαυτό σας. Εάν έχετε μιλήσει σε μεγάλο κοινό πριν και έχετε κάνει αρκετά λάθη στην ομιλία σας, θα είστε πιο επιρρεπείς στο φόβο.

Ο τρόπος δόμησης της αυτοεκτίμησης (self-esteem) με το πέρασμα του χρόνου, είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ανάπτυξη του εαυτού (self) και με την ωρίμανση της προσωπικότητας του ατόμου μέσα στον χρόνο. Η δόμηση του εαυτού ξεκινά ήδη με τη γέννηση και φαίνεται να μην αποκτά σταθερή μορφή μέχρι μετά το τέλος της εφηβικής περιόδου. Το πώς εξελίσσεται ο εαυτός έχει εγείρει πολλές διαφορετικές απόψεις.

Οι διαταραχές αποπροσωποποίησης και αποπραγματοποίησης ανήκουν σε μια μεγάλη κατηγορία διαταραχών που ονομάζονται Διασχιστικές διαταραχές. Βασικό χαρακτηριστικό των διασχιστικών διαταραχών είναι κάποια μεταβολή στις λειτουργίες της ταυτότητας, της μνήμης ή της συνείδησης.

To Psychology.gr παρουσιάζει τα αποτελέσματα από την έρευνα Covid-19 Mental Health που διεξήγαγε η Sentio Solutions στις 14-21 Απριλίου 2020. Παρακάτω θα βρείτε αναλυτικά τα ευρήματα της ερευνας για την επιρροή του κορωνοϊού στην ψυχική υγεία των πολιτών, την επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τις μεγαλύτερες ανησυχίες σχετικά με τον ιό και το μέλλον, καθώς και τα θετικά που έχουν υπάρξει μέσα σ'αυτές τις συνθήκες.

Αρκεί μόνο ο έρωτας ή η αγάπη;

Πολλά τραγούδια έχουν γραφτεί για τον έρωτα και ένα από αυτά των Beatles έχει τίτλο “All you need is love”. Είναι έτσι όμως; Ή μήπως το να είσαι ερωτευμένος και να αγαπάς κάποιον, δεν αρκεί;

Μπορείς να φέρεις στον νου σου μια κατάσταση όπου στάθηκες ανήμπορος να εκτεθείς μπροστά σε άλλους; Πόσες φορές έχεις ευχηθεί να «ανοίξει η γη να σε καταπιεί»; Έχεις βρεθεί ποτέ στην θέση όπου απέφυγες ένα άτομο μόνο και μόνο επειδή ένιωσες ότι το βλέμμα του σε διαπερνά; Αν κατάφερες να τοποθετήσεις τον εαυτό σου σε κάποιες από αυτές τις καταστάσεις τότε σίγουρα θα ένιωσες ένα συναίσθημα αρκετά γνώριμο : Αυτό της ντροπής.

Ακούω συνεχώς στην ψυχοθεραπεία και σ’ όλες τις εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής ανθρώπους να μου λένε με περισσή ευκολία τις φράσεις: «Μα τον/ την αγαπώ τόσο πολύ!...», «Ποτέ δεν αγάπησα κάποιον περισσότερο…!», «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου!», «Ποτέ δεν κατάλαβε πόσο την αγαπούσα…», «… Φταίει που αγάπησα πολύ…», «η αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράμμα στην ζωή!», κλπ.