Οι απαντήσεις μας στους άλλους κατά τη διάρκεια της μεταξύ μας επικοινωνίας, δημιουργούν μερικές φορές εμπόδια ή φραγμούς στην επικοινωνία, αντί να τη διευκολύνουν.Έτσι ο συνομιλητής αισθάνεται μπλοκαρισμένος σαν να συναντά ένα εμπόδιο στο δρόμο του και να μην υπάρχει άλλη διέξοδος.

Η έννοια της ταχύτητας έχει αναχθεί σε προσόν της προσωπικότητας στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα. Προσόν που συγκεντρώνει υψηλή βαθμολογία από τους απανταχού «ειδικούς» και «σοφούς» του κόσμου μας. Οποιοσδήποτε άλλος ρυθμός εκτός από το «τάχιστα» λογίζεται από ιδιαιτερότητα εως πρόβλημα. Αυτή η αντίληψη έχει απλωθεί σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και προσωπικής ζωής.

«Η μελέτη του πώς ξοδεύουν οι άνθρωποι το χρόνο τους στο ίντερνετ μπορεί να έχει την ποιότητα ενός προβολικού τεστ κηλίδων μελάνης (Ρόρσαχ)», υποστηρίζει η Σέρρυ Τάρκλ και μάλλον όχι άδικα.

Βασικό χαρακτηριστικό όλων των διπολικών διαταραχών είναι τα μανιακά συμπτώματα. Η κάθε μορφή της διπολικής διαταραχής διαφοροποιείται από τις υπόλοιπες με βάση τη σοβαρότητα και τη διάρκεια των μανιακών συμπτωμάτων.

Η οριακή οργάνωση της προσωπικότητας καταλαμβάνει έναν ευρύ χώρο ανάμεσα στη νεύρωση και τη ψύχωση, που δεν είναι ούτε τυπικά νευρωτική, αλλά ούτε τυπικά ψυχωτική.

Πολλές φορές στην κλινική μας πράξη συναντούμε διάφορα αιτήματα από ζευγάρια με τα οποία έρχονται στη θεραπεία. Τα ζευγάρια που πηγαίνουν για θεραπεία για κάποιο σεξουαλικό θέμα συνήθως έρχονται με το αίτημα ενός προβλήματος για το οποίο χρειάζεται να βρουν κάποια λύση.

Όταν η πίεση στο χώρο εργασίας φτάνει σε υπερβολικά επίπεδα και διαρκεί για πολύ χρόνο, οι άνθρωποι διαπιστώνουν την ύπαρξη μιας απειλής για την ευημερία ή τα συμφέροντά τους και στη συνέχεια, βιώνουν συναισθήματα όπως φόβο, θυμό ή άγχος.  

Γενικά, κάθε φορά που ένα άτομο αντιμετωπίζει μία κρίση υπάρχει ένα εύρος αντιδράσεων. Μια κρίση μπορεί να επιφέρει διαφορετικές αντιδράσεις ακόμη και στο ίδιο το άτομο. Αλλιώς αντιδράει ένα άτομο την πρώτη φορά που αντιμετωπίζει ένα κρίσιμο γεγονός και διαφορετικά τις επόμενες αν συμβεί το ίδιο αρνητικό γεγονός.

Συχνά, στο δημόσιο λόγο σε συζητήσεις σχετικές με την ομοφυλοφιλία απαντάται το επιχείρημα «ο καθένας στο κρεβάτι του μπορεί να κάνει ό, τι θέλει». Η απόπειρα να γραφτεί αυτό το κείμενο δεν είναι για να ηθικολογήσω ούτε να επιχειρηματολογήσω για το γιατί αυτή η πρόταση και όμοιες με αυτή, είναι βαθιά ομοφοβικές

Ήμουν 29 χρονών μόλις είχα παντρευτεί τον αγαπημένο μου και επιτέλους είχα και μία σταθερή εργασία. Τα όνειρά μου για το μέλλον ήταν τόσο μεγάλα, τόσο ωραία...θέλαμε δύο παιδιά με τον σύντροφό μου,  ένα αγοράκι τώρα και μετά από δύο χρόνια και ένα κοριτσάκι, θέλαμε να φτιάξουμε κι ένα σπίτι με δύο παιδικά δωμάτια και ένα σαλόνι με τζάκι…μπορούσαμε να τα κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρά μας...τα βλέπαμε να γίνονται μπροστά μας…

Πολύ συχνά όταν αναφερόμαστε στον όρο ενδοοικογενειακή βία προκαλούμε ένα συνειρμό ή μια εικόνα στο μυαλό μας που δείχνει τη σωματική βία που ασκείται σε ένα ζευγάρι συνήθως από τον άνδρα στη γυναίκα. Αυτό που συχνά ξεχνάμε κι είναι απαραίτητο να θυμόμαστε είναι η διάσταση της συναισθηματικής ή αλλιώς ψυχολογικής βίας που δέχεται ένα μέλος ή και τα δύο μέσα σε μια σχέση και είναι πολύ συχνά ένα προειδοποιητικό μήνυμα για μια δυσλειτουργική σχέση. 

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα