Αρθρογράφος: Κατερίνα Διδασκάλου

Αναγνώσεις άρθρου: 16239

Ντροπή.. ένα συναίσθημα βαθιά υπαρξιακό και γνώριμο. Εκδηλώνεται μέσα από ένα ευρύ φάσμα, από την ελαφριά αμηχανία που όλοι μας πολλές φορές έχουμε βιώσει μέχρι την κατάσταση πανικού και την παράλυση. 
Συχνά συνοδεύεται με την ενοχή, ωστόσο είναι σημαντικό να τη διαχωρίσουμε  από την ντροπή καθώς η δεύτερη είναι το συναίσθημα που συνδέεται με το “being”, δηλαδή ότι δεν είμαι επαρκής , δεν είμαι αρκετός, ενώ η ενοχή με το“ doing”, κάνω κάποιο κακό ή πληγώνω κάποιον κ.α.

Αρθρογράφος: Νίκος Μεταξάς

Αναγνώσεις άρθρου: 22271

Ένα απόσπασμα από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου Ο δρόμος των δακρύων του Χόρχε Μπουκάι (εκδόσεις Όπερα) για τη δύναμη των πεποιθήσεων.

"Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που λένε ότι είναι αληθινή. Προφανώς, συνέβη κάπου στην Αφρική. Έξι μεταλλωρύχοι εργάζονται σε μια πολύ βαθιά σήραγγα και βγάζουν ορυκτά από τα έγκατα της γης. Ξαφνικά, μια κατολίσθηση φράζει την έξοδο της σήραγγας και τους απομονώνει από τον έξω κόσμο.

Αρθρογράφος: Χριστίνα Ελένη Μπάμπαλου

Αναγνώσεις άρθρου: 9020

’Ήμουν σίγουρος ότι είχα φτάσει στην μονάδα με ένα κίτρινο τρένο και ότι ένα τέρας ήθελε να με καταβροχθίσει..” (Colville, 2012)

Αναφορικά με τις ψυχολογικές επιπτώσεις στα ίδια τα παιδιά που νοσηλεύονται σε ΜΕΘ, ο σωματικός πόνος και το άγχος που βιώνει το παιδί κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στη ΜΕΘ αυξάνει την ανάγκη για την παρουσία της μητρικής φιγούρας αλλά η αδυναμία του να επικοινωνήσει, να εκφράσει σκέψεις και συναισθήματα ή η γνωστική του ανικανότητα να κατανοήσει τις εξηγήσεις που του δίνονται εντείνει το αίσθημα μοναξιάς του παιδιού.

Αρθρογράφος: Χριστίνα Ελένη Μπάμπαλου

Αναγνώσεις άρθρου: 7714

“Αισθάνομαι εντελώς άχρηστη γιατί συνέχεια κλαίω μέσα στην μονάδα. Δεν βλέπω κανέναν να κλαίει εδώ μέσα. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για τον γιο μου. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αφήνω τους γιατρούς να κάνουν την δουλειά τους. Είμαι μια μάνα που δεν μπορεί να φροντίσει το ίδιο της το παιδί..” (Lee, & Weiss, 2009)

Αρθρογράφος: Τζίνα Χονδρού

Αναγνώσεις άρθρου: 16380

Αν έχει κατάθλιψη κάποιος δικός σας άνθρωπος…

Δείξτε κατανόηση στο πώς αισθάνεται, δεν υπάρχουν "σωστά" και "λάθος" συναισθήματα.
Μην κριτικάρετε, προσβάλλετε, ενοχοποιείτε.
Συζητήστε με σοβαρότητα, ήπιο και γλυκό τρόπο για το πώς νιώθει.

Αρθρογράφος: Ελένη Σολταρίδου

Αναγνώσεις άρθρου: 13877

Το άρθρο αυτό ξεκίνησε σαν μία εργασία που δουλεύαμε με μία θεραπευόμενή μου. Κατέληξε ένα γράμμα προς τον εαυτό της επτά μήνες μετά το χωρισμό της, θέλοντας να υπενθυμίσει στον εαυτό της ότι εξακολουθεί να φοβάται. Τι όμως.. ? Και πως μπορεί αυτό το γράμμα να κινητοποιήσει γυναίκες σαν την θεραπευόμενή μου; Τι κρύβεται τελικά πίσω από έναν χωρισμό και από την δυσκολία μας να τον αποδεχτούμε;

Αρθρογράφος: Αλεξάνδρα Παπαγιάννη

Αναγνώσεις άρθρου: 44298

Οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές μπλοκάρονται από τις περιοριστικές πεποιθήσεις τους και αδυνατούν να σκεφτούν με πιο σύνθετο τρόπο. Από ένα μεμονωμένο γεγονός οδηγούνται πολλές φορές σε λάθος συμπεράσματα και αυτό έχει αρνητικές συνέπειες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. 

Αρθρογράφος: Μαρία Σκαμπαρδώνη

Αναγνώσεις άρθρου: 25757

Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα συνηθισμένο λυπηρό φαινόμενο που συναντάται πίσω από τις κλειστές πόρτες πολλών σπιτιών, ακόμα και οικογενειών που στα μάτια των πολλών φαντάζουν ευτυχισμένες. Η βία σε κάθε μορφή της ( σωματική, συναισθηματική, λεκτική), έχει μόνο ένα σκοπό: να υποβαθμίσει την οντότητα του ατόμου που τη δέχεται και να επιβάλλει την ανωτερότητα του ατόμου που την ασκεί. Σκοπός της είναι να πληγώσει εσκεμμένα με κάθε τρόπο τον άνθρωπο που την εισπράττει.

Αρθρογράφος: Μαρία Σκαμπαρδώνη

Αναγνώσεις άρθρου: 5404

Χριστούγεννα… αναμφίβολα, μία υπέροχη εποχή που δίνει έναυσμα σε όλους μας να σκεφτούμε πιο θετικά, πιο αισιόδοξα και να αποτινάξουμε –έστω και για λίγο- τη μιζέρια της καθημερινότητας. Είναι μία περίοδος που γεμίζει τον καθένα από εμάς με ανάμεικτα συναισθήματα, από τη χαρά και τη λαχτάρα μέχρι τη μελαγχολία και τη στεναχώρια. Η μελαγχολία απορρέει τις περισσότερες φορές από τον αναλογισμό που κάνουμε στο τέλος της χρονιάς, σκεπτόμενοι τις προσωπικές μας επιτυχίες και αποτυχίες, τις παραλείψεις και τα λάθη μας. 

Αρθρογράφος: Δέσποινα Βαρβαρούση

Αναγνώσεις άρθρου: 13616

''Μια μέρα έπιασε ένα κοράκι και του έβαψε κόκκινα τα φτερά, πράσινο το στήθος και μπλε την ουρά. Όταν φάνηκε πάνω απ' το καλύβι μας ένα κοπάδι από κοράκια, ο Lekh άφησε ελεύθερο το χρωματισμένο πουλί. Μόλις όμως αυτό ενώθηκε με το κοπάδι, άρχισε μια απελπισμένη μάχη. Το κοράκι που ξεχώριζε, δέχθηκε επίθεση απ' όλες τις πλευρές.