Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς γίνεται πολύ όμορφες κοπέλες να νιώθουν άσχημες, άτομα περιστοιχισμένα από φίλους και οικογένεια να θεωρούν ότι κανείς δεν τους νοιάζεται ή άνθρωποι που προσφέρουν συνεχώς στους γύρω τους να αισθάνονται ανίκανοι; Η απάντηση είναι: χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Τα συναισθήματα και οι φόβοι μας χρειάζονται ερμηνεία και κατανόηση με ποιοτικές μεθόδους αιώνες δουλεμένες, όχι αριθμούς και στατιστικά κουτάκια. Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι δικής μου ανακαλύψεως αλλά του καθηγητή Κλινικής Ανθρωπολογίας John A. Rush. Όμως, μέρος του μηχανισμού και των αρχών του έχω χρησιμοποιήσει στην δική μου μελέτη που θα ανακοινωθεί στο επικείμενο Ετήσιο Συνέδριο του Αμερικανικού Ανθρωπολογικού Συλλόγου στο Μόντρεαλ, και φαίνεται να επαληθεύεται.

Πολλές φορές ο σχηματισμός εικόνων στην φαντασία μας, μπορεί να κάνει πολύ πιο κατανοητό το νόημα των λέξεων.
Είναι επομένως σημαντικό να αναφέρουμε  ένα ιστορικό πείραμα της ψυχολογίας, το οποίο μπορεί να «γενικευτεί» σχετικα με το πώς αντιδρούν  οι άνθρωποι απέναντι σε εξωτερικά γεγονότα - ερεθίσματα.

Το μεγαλύτερο κενό στη χώρα μας γύρω από την ψυχική υγεία είναι εκείνο της πρόληψης και της κοινωνικής αποκατάστασης. Αυτά τα δύο συνδέονται καθώς αποτελούν την αποστολή μιας σύγχρονης ψυχοκοινωνικής υπηρεσίας η οποία δεν υπάρχει. Δεν είναι όμως μόνο θέμα του κράτους καθώς αρκετά ιδιωτικά κέντρα ήδη εμφανίζονται.

Παλιότερα –για κάποιο λόγο μάλλον! - είχα αναρωτηθεί, αν υπάρχει άνθρωπος που σε κάποια στιγμή της ζωής του, ή καλύτερα σε πολλές στιγμές  έχει σκεφτεί αρνητικά, έχει «πέσει» η διάθεση του, απογοητευτεί και όλα όσα συμπληρώνουν τον καμβά των δύσκολων σκέψεων και συναισθημάτων!

«I shop therefore I am» φώναζε μέσα από τα έργα της η ανατρεπτική αμερικανίδα καλλιτέχνις Barbara Kruger ήδη από τα μέσα του ’80, συνοψίζοντας με το πιο εύγλωτο τρόπο την «ουσία» του Δυτικού κόσμου.
Το ότι ζούμε σε μια καταναλωτική κοινωνία είναι δεδομένο. Σε περιόδους ευημερίας αυτό εγείρει φιλοσοφικού κύριως τύπου ερωτήματα: Κατά πόσο η κατανάλωση υποκαθιστά τις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις που τείνουν να εκλείψουν.

Ο όρος ψυχρότητα αν και μη επιστημονικός χρησιμοποιείται  σχετικά συχνά από τους άνδρες για να χαρακτηρίσουν  μία γυναίκα που φαίνεται απόμακρη και αυστηρή, μη σεξουαλική. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά όταν μία γυναίκα είναι ψυχρή σεξουαλικά?

Πολλοί απο μας αφήνουν τα χρόνια να περνάνε, περιμένοντας τον τέλειο σύντροφο που θα αποτελέσει το ιδανικό μας ταίρι. Αποδίδουμε την μοναξιά μας στο γεγονός ότι η τύχη δεν μας έφερε τον μεγάλο έρωτα ή εγκλωβιζόμαστε σε μια μονογαμική σχέση δίχως να πάρουμε την απόφαση γάμου. Πολλές φορές αποδίδουμε τη δυσφορία που ενδέχεται να βιώνουμε στη σχέση μας διότι είμαστε με τον λάθος άνθρωπο και όχι με τον ιδανικό σύντροφο.

Η ζωή με πάει ή την πάω; Είναι κάτι που συχνά αναρωτιέμαι όταν δεν αντλώ ικανοποίηση από το πώς βαίνουν τα πράγματα στη ζωή μου. Παίρνω λοιπόν την απόφαση να κάνω μία καινούργια αρχή.
Ή από την άλλη, εγώ μια χαρά ήμουν με την ζωή μου, αλλά κάτι συνέβη που με ταρακούνησε και χρειάζομαι να προσαρμοστώ σε καινούργια δεδομένα.

Σύμφωνα με την Cass (1979), η διαδικασία γνωστοποίησης στον περίγυρο της σεξουαλικής ταυτότητας κάποιου ανθρώπου χαρακτηρίζεται από κάποια συγκεκριμένα στάδια τα οποία βέβαια δεν ακολουθούν πάντα την ίδια σειρά:

Πολλά ζευγάρια, κατά την πορεία της συμβίωσης ή του γάμου, δηλώνουν μείωση της ερωτικής τους επιθυμίας αλλά και μείωση της συχνότητας με την οποία έχουν ερωτική επαφή με το/ τη σύντροφό τους.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα