Συνέντευξη για το 3ο Συνέδριο Δραματοθεραπείας και Παιγνιοθεραπείας | Tο σώμα ως πεδίο εκδραμάτισης - από το Αcting out στο Αcting in

Ακρόαση άρθρου......

Συναντηθήκαμε διαδικτυακά με την Αριστέα Κοντραφούρη, Δραματοθεραπεύτρια - Παιγνιοθεραπεύτρια - Κοινωνική Θεολόγο - Ηθοποιό και Πρόεδρο της ΠΕΕΔΠ  καθώς και με την Ελπίδα Μαρίνου,  Δραματοθεραπεύτρια - Ψυχολόγο - Ειδική Παιδαγωγό και αντιπρόεδρο της ΠΕΕΔΠ.

Μιλήσαμε μαζί τους, για το επερχόμενο Συνέδριο Δραματοθεραπείας και Παιγνιοθεραπείας με τίτλο: "Tο σώμα ως πεδίο εκδραμάτισης" από το Αcting out στο Αcting in. Συζητήσαμε για τις ανάγκες της εποχής που "συναντά" η θεματολογία του συνεδρίου, για την εκδραμάτιση στην πράξη, για τα οφέλη συμμετοχής των επαγγελματιών ψυχικής υγείας στο συνέδριο.

Ακολουθούν οι απαντήσεις που έδωσαν στα ερωτήματα μας: 

ΕΡ .Ποια ανάγκη της εποχής πιστεύετε ότι «συναντά» το φετινό θέμα του Συνεδρίου;

ΑΠ. Αριστέα Κοντραφούρη: Η εποχή μας είναι κρίσιμη, γιατί βιώνει μια βαθιά πνευματική ρήξη, μια διάρρηξη της σχέσης του ανθρώπου με τον εαυτό του, τον άλλον και τον κόσμο. Η ανθρώπινη ύπαρξη μοιάζει να έχει απωλέσει την αίσθηση της ολότητας, αισθάνεται ελλειμματική, αποσπασμένη. Μοιάζει εγκλωβισμένη ανάμεσα στην υπερπληροφόρηση και την εσωτερική της σιωπή. Μέσα σε αυτή την αποσύνδεση, ο άνθρωπος στρέφεται όλο και περισσότερο στο σώμα του, άλλοτε ως πεδίο ελέγχου, άλλοτε ως έσχατο τόπο εμπειρίας και ταυτότητας. Το σώμα γίνεται έτσι το νέο «όριο» και ταυτόχρονα ο καθρέφτης της υπαρξιακής του αναζήτησης. Γίνεται ο τόπος όπου δοκιμάζεται η ανάγκη να ξαναβρεθεί νόημα, ενότητα και παρουσία.

ΑΠ. Ελπίδα Μαρίνου: Ζούμε σε μια εποχή υπερδιέγερσης, ταχύτητας και υπερπληροφόρησης. Το σώμα όμως δεν ξεγελιέται. Φέρει την αλήθεια, κουβαλά το τραύμα, αντιδρά, φωνάζει όταν δεν το ακούμε. Το φετινό θέμα του συνεδρίου «Το σώμα ως πεδίο εκδραμάτισης» γεννήθηκε ακριβώς από την ανάγκη να επιστρέψουμε στη σοφία του σώματος. Να το δούμε όχι μόνο ως «μέσο», αλλά ως πεδίο αναγνώρισης, βίωσης και θεραπείας.

ΕΡ. Τι σημαίνει «εκδραμάτιση» στην πράξη; Πώς τη συναντάτε στη θεραπευτική διαδικασία;

ΑΠ. Αριστέα Κοντραφούρη: Η εκδραμάτιση είναι η έκφραση ενός ασυνείδητου βιώματος μέσω πράξης αντί λόγου. Αυτό συμβαίνει όταν το άτομο δεν μπορεί ακόμη να το σκεφτεί ή να το συμβολίσει. Στη θεραπεία, εμφανίζεται όταν το συναίσθημα «παίζεται» μέσα στη σχέση, ως συμπεριφορά, ένταση ή σιωπή, αντί να ειπωθεί.
Ο ρόλος του θεραπευτή είναι να μετασχηματίσει την πράξη σε νόημα, βοηθώντας τον θεραπευόμενο να περάσει από την εκδραμάτιση στη νοηματοδότηση.

ΑΠ. Ελπίδα Μαρίνου: Εκδραμάτιση δεν είναι απλώς η αναπαράσταση ενός βιώματος. Είναι η ακούσια ή συνειδητή έκφραση συναισθημάτων, αναγκών ή τραυμάτων που δεν βρίσκουν χώρο να ειπωθούν. Στη θεραπευτική πρακτική, το σώμα συχνά «μιλά» πριν από τον λόγο με εντάσεις, σωματοποιήσεις, αποσύρσεις. Μέσα από τη Δραματοθεραπεία ή την Παιγνιοθεραπεία, το σώμα παύει να είναι πεδίο σιωπής ή ντροπής και γίνεται σκηνή μεταμόρφωσης. Το βίωμα «παίζεται», αναγνωρίζεται και, σταδιακά, επεξεργάζεται.

ΕΡ. Ποιο είναι το όφελος για έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας ή εκπαίδευσης που θα συμμετάσχει στο Συνέδριο;

ΑΠ. Αριστέα Κοντραφούρη: Το συνέδριο μας θα αποτελέσει τόπο συνάντησης επαγγελματιών που αναζητούν, μέσα από την εμπειρία και την πράξη τους, νέους τρόπους κατανόησης του ανθρώπου και της εποχής, με επίκεντρο το σώμα.

Με ιδιαίτερη χαρά και τιμή θα φιλοξενήσουμε διακεκριμένους Παιγνιοθεραπευτές και Δραματοθεραπευτές από όλο τον κόσμο, τον Ιταλό Salvo Pitruzzella, την Ισραηλινή Suzana Pendzik και την Ιρλανδή Carol Duffy, οι οποίοι θα μοιραστούν μαζί μας τη δική τους πολύτιμη ματιά πάνω στη δημιουργική και θεραπευτική δύναμη του παιχνιδιού και της δράσης.
Κοντά μας θα βρίσκονται επίσης αξιόλογοι καλλιτέχνες, όπως η Σαββίνα Γιαννάτου, καθώς και επιστήμονες από την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, το Αιγινήτειο Νοσοκομείο και το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του ΕΚΠΑ, από το το τμήμα θεάτρου του πανεπιστημίου Πελοπονήσου.

Το πρόγραμμά μας θα περιλαμβάνει παραστάσεις, δρώμενα και ευρηματικά εργαστήρια, προσφέροντας μια εμπειρία γνώσης, τέχνης και βιώματος. Έχουμε την τιμή το συνέδριο να τελείται υπό την αιγίδα δυο μεγάλων Πανεπιστημίων του Τμήματος Θεατρικών σπουδών του ΕΚΠΑ, του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής αλλά και της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρίας, της Εθνικής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας Ελλάδας, του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εuropean Federation of Dramatherapy

ΑΠ. Ελπίδα Μαρίνου: Το συνέδριο είναι ένας τόπος συνάντησης. Όχι μόνο επιστημονικής, αλλά και ανθρώπινης. Κάθε ομιλία, εργαστήριο ή βιωματική δράση προσφέρει εργαλεία, γνώσεις και εμπειρίες που μπορεί ο καθένας να ενσωματώσει στην πρακτική του. Είναι επίσης ευκαιρία για διάλογο, για ανταλλαγή ιδεών και για επαναπροσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο στεκόμαστε απέναντι στους ανθρώπους που συνοδεύουμε είτε σε θεραπευτικό, είτε σε εκπαιδευτικό, είτε σε κοινωνικό πλαίσιο.

ΕΡ. Τι διαφορετικό φέρνει αυτό το Συνέδριο σε σχέση με τα προηγούμενα;

ΑΠ. Αριστέα Κοντραφούρη: Το θέμα κάθε συνεδρίου διαμορφώνεται αναπόφευκτα σε συνάρτηση με τα ερωτήματα και τις αγωνίες της εποχής του. Το φετινό μας συνέδριο είναι αφιερωμένο στο σώμα, στο σώμα όμως ως πεδίο εκδραμάτισης. Στο σώμα που κινείται, που εκφράζεται, που πονά, που φοβάται, που αγωνιά, που ελπίζει, που θυμώνει.
Στο σώμα που αναζητά απεγνωσμένα ένα στήριγμα σε μια εποχή όπου η αξία του παρελθόντος εξασθενεί και συχνά διώκεται· όπου ο χρόνος συμπιέζεται και η μνήμη χάνει το βάρος της. Στο σώμα που στρέφεται προς τον εαυτό του για να ανακαλύψει, να επαναπροσδιορίσει τα όριά του και να βεβαιωθεί ότι ακόμη ζει. Αυτό το συνέδριο δεν επιχειρεί απλώς να μιλήσει για το σώμα, επιχειρεί να το ξαναφέρει στο κέντρο της εμπειρίας και να το αναδείξει ως υποκείμενο σχέσης.

ΑΠ.Ελπίδα Μαρίνου: Κάθε συνέδριο έχει τη δική του «φωνή». Αυτό όμως έρχεται να αγγίξει κάτι πολύ βαθύ: τη σωματική εγγραφή του τραύματος, αλλά και τη σωματική εμπειρία της ίασης. Ανοίγει χώρο για ερωτήματα που συχνά αποσιωπούνται: πώς νιώθει το σώμα τη βία; Πώς επιβιώνει την απώλεια; Πώς θυμάται, πώς αντιστέκεται, πώς αποκαθίσταται μέσα από την τέχνη και τη σύνδεση; Το πρόγραμμα αγγίζει αυτές τις πτυχές πολυδιάστατα: επιστημονικά, θεραπευτικά και καλλιτεχνικά.

ΕΡ. Τι ελπίζετε να πάρει μαζί του κάθε συμμετέχων φεύγοντας;

ΑΠ. Αριστέα Κοντραφούρη: Τη χαρά της συνάντησης, τον ενθουσιασμό της ανθρώπινης ανταλλαγής και την πίστη αλλά και ελπίδα πως η επιστημονική γνώση μαζί με την τέχνη μπορούν να ξαναδώσουν βάθος και προσανατολισμό σε μια ύπαρξη που σήμερα κλυδωνίζεται. Πρέπει να τονίσουμε ότι το εγχείρημα αυτό είναι αποτέλεσμα μιας συνολικής δουλειάς του ΔΣ της ΠΕΕΔΠ που αποτελείται και από την Ζωή Μαργέλη ( ταμία), την Παναγιώτα Καπράλου ( γραμματέα), την Ελευθερία Τσαμπαρλή ( μέλος) και την Κατερίνα Μάνεση ( μέλος).

ΑΠ. Ελπίδα Μαρίνου: Μια ανάσα. Μια νέα ματιά. Ένα μοίρασμα που δεν περίμενε. Κάτι που θα τον συνδέσει ξανά με την ουσία της δουλειάς του και με τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί η θεραπευτική πράξη, όσο επιστημονικά τεκμηριωμένη κι αν είναι, χρειάζεται πάντα κάτι ακόμη: αυθεντική παρουσία. Κι αυτό ευχόμαστε να καλλιεργήσουμε.

Μεταβείτε στην σελίδα του συνεδρίου, για αναλυτικές πληροφορίες και εγγραφή: 3ο Συνέδριο Δραματοθεραπείας και Παιγνιοθεραπείας | Tο σώμα ως πεδίο εκδραμάτισης - από το Αcting out στο Αcting in