Η κακοφωνία της σύγχρονης ζωής μπορεί να είναι εκκωφαντική και εξαντλητική μας λέει ο Πρεμ Ράβατ. Σε αυτό το σοφό βιβλίο, απόσταγμα μελέτης μιας ολόκληρης ζωής και γεμάτο με ισχυρές ιδέες και συναρπαστικές ιστορίες, μας δείχνει τον τρόπο να ελαττώσουμε τον θόρυβο για να «ακούσουμε τον εαυτό μας» - και να μάθουμε να ακούμε και τους άλλους.

Η χειρότερη μοναξιά είναι να μην νιώθεις άνετα με τον εαυτό σου, Mark Twain

O ευτυχισμένος άνθρωπος δεν είναι ένας άνθρωπος χωρίς προβλήματα, αλλά κάποιος που ζει και εκτιμά το «εδώ και τώρα» του και καθημερινά βρίσκει την ευκαιρία να ευγνωμονεί, να χαίρεται, να δημιουργεί και να απολαμβάνει τα μικρά και μεγάλα δώρα που η ζωή φέρνει στο δρόμο του.

Η γονική αποξένωση είναι πολλές φορές δύσκολο να κατανοηθεί από κάποιον που δεν την βιώνει προσωπικά ή μέσω του κοντινού περιβάλλοντός του.  Στην αρχή μοιάζει με μια δυσδιάκριτη απειλή. Ο στοχευμένος γονέας βρίσκεται να παλεύει ενάντια σε μια ισχυρή δύναμη που τον απομακρύνει όλο και περισσότερο από  το παιδί του.

Λένε πως η γονεική αγάπη είναι το υψηλότερο και αγνότερο είδος αγάπης, καθώς προορίζεται για να δίνει, χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Μπορεί ο εραστής να αγαπά και να περιμένει ανταπόδοση από τον αγαπημένο, το ίδιο και ο φίλος, ένας γονέας, όμως, αγαπά το παιδί του και του προσφέρει χωρίς περιορισμούς, μετέχοντας έτσι στο πιο αλτρουιστικό και ανιδιοτελές είδος της αγάπης.

Από όλα τα ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο κανένα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από την αγάπη. Η ανάγκη μας να αγαπάμε και να αγαπηθούμε είναι ζωτικής σημασίας. Είναι σαν το νερό, τον αέρα, τον ύπνο και την τροφή που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε.

Η Εύα παραβίασε την Εντολή, προκάλεσε τη φθορά, διέβαλε το άφυλο και ως έκπτωτη γέννησε τους γιούς της, αποκτώντας έτσι αυτό που της απαγόρευε ο Νόμος του Πατρός της, τη ναρκισσιστική και ερωτική ταυτότητα της.

Τι να είναι αυτό που κάνει περισσότερους μόνους ανθρώπους να αυτοκτονούν κοντά στις γιορτές; Το ερώτημα έχει τεθεί και απαντηθεί πολλές φορές, όμως το έχουμε κατανοήσει καλά; Οπως το βλέπω, τα λαμπιόνια και τα περιτυλίγματα προκαλούν στον άνθρωπο που βιώνει μια σοβαρή κατάθλιψη ακόμα μεγαλύτερο πόνο, συνήθως (αλλά όχι πάντα) για έναν λόγο. Νοιώθει ανεπιθύμητος.

Αγαπητέ μου,
Ήρθε η στιγμή να σου μιλήσω για τους ανθρώπους που σπάνε τα ταμπού, για τους ανθρώπους που “βγαίνουν” μπροστά και τολμούν όλα όσα εμείς δειλιάζουμε ή αν θέλεις φοβόμαστε να πούμε και να κάνουμε. Όσα εμείς κρυφά ονειρευόμαστε ή φαντασιωνόμαστε για τον εαυτό μας.

Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα το οποίο μπορεί να ανεβάσει τον άνθρωπο από τη γη στον ουρανό. Έχει την μοναδική ικανότητα να γεμίζει την καρδιά του ανθρώπου, να την κάνει ανίκητη και αήττητη απέναντι σε οποιαδήποτε μάχη.

Tο μεγαλείο της ύπαρξής μας κρύβεται στο απρόσμενο, στην εναλλαγή της χαράς και της λύπης, στις δοκιμασίες που όλοι μας καθημερινά περνάμε. Μοιάζει με κινηματογράφο η ζωή.

Εναλλάσσονται πρόσωπα, σκηνές, καταστάσεις με πρωταγωνιστές εμάς. Αν εμείς είμαστε φωτεινοί το έργο είναι λαμπρό αρκεί να θυμόμαστε πως τέλος δεν υπάρχει.

Η παιδική γκρίνια είναι μία κατάσταση που οδηγεί σε εκνευρισμό των γονέων και σε έντονες ενδοοικογενειακές φασαρίες. Η μαμά καταλήγει να γίνεται υστερική και ο μπαμπάς στην προσπάθειά του να λύσει μία κατάσταση τελικά την αποφεύγει φεύγοντας από αυτήν. 

Το είδος της αγάπης που θα δώσει ο καθένας στη σχέση του, εξαρτάται από την αγάπη που έχει δεχτεί στη βρεφική του ηλικία. Και αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό, για τον καθένα από εμάς. 

Και ξάφνου νιώθεις τα πόδια σου να τρέμουν, η ανάσα σου να κόβεται, οι άμυνες σου να σε εγκαταλείπουν και η ψυχή σου ξαφνικά να γεμίζει από τα πιο αντιφατικά και έντονα συναισθήματα από ποτέ.

Οι Εκδόσεις Psychology.gr και ο Ιανός, διοργανώνουν ομιλία - συζήτηση με θέμα το πώς ενίοτε συμβαίνει στον έρωτα, η προσκόλληση στον Άλλον να γίνεται τοξική εξάρτηση.

Το σκοτάδι της μοναξιάς δεν μπορεί να καταπολεμηθεί άμεσα. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό από όλους ότι υπάρχουν μερικά θεμελιώδη πράγματα που δεν μπορούν να αλλάξουν. Αυτό είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της αλήθειας: δεν μπορείτε να πολεμήσετε άμεσα το σκοτάδι, τη μοναξιά, το φόβο της απομόνωσης. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχουν όλα αυτά τα πράγματα, είναι απλώς απουσίες ενός άλλου πράγματος, ακριβώς όπως το σκοτάδι είναι η απουσία του φωτός.

Αρκεί μόνο ο έρωτας ή η αγάπη;

Πολλά τραγούδια έχουν γραφτεί για τον έρωτα και ένα από αυτά των Beatles έχει τίτλο “All you need is love”. Είναι έτσι όμως; Ή μήπως το να είσαι ερωτευμένος και να αγαπάς κάποιον, δεν αρκεί;

Φέτος, τα Χριστούγεννα και η περίοδος των γιορτών θα είναι διαφορετικές από κάθε άλλη χρονιά. Παιδικές φωνούλες με κάλαντα δεν θα ακουστούν, δρόμοι γεμάτοι κόσμο στους κεντρικούς δρόμους κάθε πόλης και χωριού, αγκαλιές, φιλιά και μεγάλα οικογενειακά τραπέζια δεν θα πραγματοποιηθούν υπό το πρίσμα των επιδημιολογικών αριθμών και των στατιστικών δεδομένων σχετιζόμενων με τον νέο κορονοϊό.

Συμβαίνει συχνά στις μέρες μας να θεωρείται από πολλούς η αυτοθυσία και η διάθεση του εαυτού μας προς τον «άλλον» ως ένα γενικό προτέρημα, με την έννοια εκείνης της μόνιμης προθυμίας για βοήθεια στον απέναντι άνθρωπο.

Κάθε άνθρωπος έχει την δική του κοσμοθεωρία, το δικό του σύστημα αξιών και προσδοκιών για τον εαυτό του, τις σχέσεις του, το μέλλον κλπ. Ενα σύστημα αξιών εμπεριέχει βαθιές πεποιθήσεις και αξίες ζωής που παράγουν τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς με τέτοιον τρόπο που κάνει τα άτομα να αισθάνονται μοναδικά.