Περίπου 2,5 εκατομμύρια άτομα στη χώρα μας έχουν κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Υγείας. Ξεκινούν άμεσα τη λειτουργία τους 4 ειδικές μονάδες ειδικά για την αντιμετώπιση του εργασιακού στρες, από τις 106 νέες δομές, συνολικού προϋπολογισμού 55 εκατ. ευρώ.

Η εν τω βάθει διέγερση του εγκεφάλου μέσω ηλεκτροδίων (deep brain stimulation) μπορεί να μειώσει κατά το ήμισυ τα συμπτώματα σε ανθρώπους με σοβαρή ψυχαναγκαστική διαταραχή (obsessive-compulsive disorder-OCD), δείχνει μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Η Νευρική Ορθορεξία είναι μια υποτιθέμενη διατροφική διαταραχή στην οποία το άτομο είναι υπερβολικά απασχολημένο με την υγιεινή διατροφή. Ο όρος σημαίνει εμμονή με την υγιεινή διατροφή και τη σωστή θρέψη.

Οι φόβοι, οι ανησυχίες για την υγεία, το φαγητό και την ποιότητα του φαγητού είναι αξιοσημείωτα.

Οι άνθρωποι με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (ΙΨΔ-OCD) έχουν υπετριπλάσια πιθανότητα να πάθουν εγκεφαλικό ισχαιμικού τύπου αργότερα στη ζωή τους, σε σχέση με όσους δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα, σύμφωνα με μια νέα ταϊβανέζικη επιστημονική έρευνα.

Έφτασε επιτέλους η περίοδος των καλοκαιρινών διακοπών. Πολλοί από εμάς, είμαστε γεμάτοι ενθουσιασμό και προσμονή. Κάποιοι ίσως έχουν προγραμματίσει ένα ταξίδι, ίσως  επισκεφθούν φίλους, είτε δεχθούν επισκέψεις από αγαπημένα πρόσωπα.

Οι διαταραχές προσωπικότητας οι οποίες περιλαμβάνονται στον διαγνωστικό οδηγό DSMV (APADSMV, 2013), αποτελούν ένα ξεχωριστό κομμάτι των ψυχικών διαταραχών. Σύμφωνα με τον διαγνωστικό οδηγό, μια διαταραχή προσωπικότητας είναι ένα μοτίβο της «εσωτερικής ψυχικής εμπειρίας» και της συμπεριφοράς που αποκλίνει σημαντικά από τις προσδοκίες του ατόμου ως κουλτούρα, είναι διάχυτη και άκαμπτη, και εμφανίζεται στην εφηβεία ή στην πρώιμη ενήλικη ζωή.

Τα τελευταία χρόνια η διαταραχή εξάρτησης από τον τζόγο φαίνεται να πλήττει το 0,4-1,6% του παγκόσμιου πληθυσμού (Hodgings, Stea & Grant, 2011). Σύμφωνα με το American Psychological Association (2013) «η διαταραχή εξάρτησης από τον τζόγο χαρακτηρίζεται από ένα επίμονο, δυσπροσαρμοστικό μοτίβο συμπεριφορών ως προς τα τυχερά παιχνίδια, που προκαλεί κλινικά σημαντική βλάβη ή δυσφορία».

Όταν η εξωτερική εμφάνιση προκαλεί δυσφορία.
Συχνά, όλοι μας παρατηρούμε σημεία στο σώμα μας, που θεωρούμε ότι δεν είναι ακριβώς όπως θα τα θέλαμε, δεν μας αρέσουν πολύ ή πιστεύουμε ότι θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα. Σίγουρα, όλοι μας δεν είμαστε με όλα ευχαριστημένοι σε σχέση την εξωτερική μας εμφάνιση.

Η Διαταραχή της Αποθησαύρισης αναφέρεται στην υπερβολική συγκέντρωση αντικειμένων, χωρίς όμως να υφίσταται μία ιδιαίτερη συναισθηματική ή πρακτική αξία.

Έναν χρόνο μετά την εμφάνιση του κορωνοϊού στη χώρα μας και εύκολα κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι έχουν έρθει τα πάνω κάτω και στην ψυχική μας κατάσταση. Σε όλους; Σε ποιους; Η μόνη σίγουρη απάντηση που μπορούν να δώσουν οι ειδικοί είναι πως η πανδημία άλλαξε τα πάντα.

Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (ΙΨΔ) αποτελεί μια χρόνια ψυχική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την παρουσία ιδεοληψιών και/ή ψυχαναγκασμών, οι οποίοι επηρεάζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής του ατόμου (Stein et al., 2019).

«Εάν δεν ξέρεις πώς να αποκαλύψεις τον πόνο σου, πώς θα τον αποκαλύψουν οι άλλοι;»

Η κατάθλιψη ίσως αποτελεί την σοβαρότερη συναισθηματική διαταραχή του αιώνα που διανύουμε. Αυτή η βαθιά εμπειρία δυστυχίας όχι μόνο παγώνει τον άνθρωπο στον τρόπο σκέψης και σωματικής υγείας αλλά συμβολίζει ότι κάπου το νόημα της ζωής χωλαίνει.

Παρακάτω παρουσιάζονται μια σειρά από νευροχημικές έρευνες οι οποίες υποδεικνύουν ότι οι ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις έχουν συγκεκριμένα βιολογικά αποτελέσματα. Η ψυχοθεραπεία πέραν της θεωρητικής προσέγγισης και της στατιστικής βασίζεται σε βιολογικές μετρήσεις και εγκεφαλικές αναπαραστάσεις διαφόρων νευροψυχικών λειτουργιών.

Μία από τις σοβαρότερες  χρόνιες διαταραχές που ανήκουν στην ευρύτερη κατηγορία των αγχωδών διαταραχών  και θα πρέπει να διαχωρίζεται από την  Ιδεο-Ψυχαναγκαστική Διαταραχή Προσωπικότητας , διακρίνεται από εμμονές / ιδεοληψίες (σκέψεις, παρορμήσεις, εικόνες) ή/και καταναγκαστικές κινήσεις  / ψυχαναγκασμούς.

Τι είναι ο Ιδεοψυχαναγκασμός;
Ο Ιδεοψυχαναγκασμος, ανήκει στις αγχώδεις διαταραχές και είναι μια κατάσταση που μερικές φορές μπορεί να είναι αρκετά σοβαρή και να επιμένει για χρόνια. Το άτομο που πάσχει από ιδεοψυχαναγκασμό παγιδεύεται από μια σειρά επαναληπτικών σκέψεων(ιδεοληψίες ή επιστημονικά «ψυχαναγκασμοί») που αν και δίχως νόημα ακόμη και για τον ίδιο τον πάσχοντα, προκαλούν μεγάλη δυσφορία και είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν.

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή είναι, κατά τη γνώμη μου, μια από τις πιο σύνθετες και ταυτόχρονα ενδιαφέρουσες παθήσεις στο σύνολο της κλινικής ψυχοπαθολογίας. Το ενδιαφέρον με αυτή τη διαταραχή είναι τόσο ο τρόπος οργάνωσής της όσο και οι δυνατότητες μετατροπής κι εξέλιξης της κατά τη πορεία της νόσου, αλλά και η πιθανότητα να ομοιάσει στον παραλληρητικό λόγο, χωρίς να έχει απολύτως καμία σχέση με οποιαδήποτε μορφή ψυχωσικής συνδρομής.

«Χτύπα ξύλο». Ίσως πρόκειται για την πιο διαδεδομένη πράξη ψυχαναγκαστικού χαρακτήρα, η οποία καλείται να «ξορκίσει» το κακό μίας σκέψης που έγινε αυτόματα ή μίας φράσης που ειπώθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη. Τι συμβαίνει όμως όταν οι δυσάρεστες σκέψεις επαναλαμβάνονται διαρκώς και μάλιστα με ιδιαίτερα πιεστικό χαρακτήρα και όταν οι εξισορροπιστικές πράξεις πληθαίνουν ή μας δυσχεραίνουν τη ζωή;

Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχήανήκει στην μεγάλη ενότητα που ονομάζουμε διαταραχές προσωπικότητας. Ψυχαναγκασμούς και καταναγκασμούς σε λειτουργικό βαθμό συναντούμε σε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Υπάρχει επίσης και η ψυχαναγκαστική διαταραχή που ανήκει στην κατηγορία των αγχωδών διαταραχών. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τα παραπάνω και πως γίνεται η διαφοροδιάγνωση τους; 

Τι είναι οι ιδεοληψίες και οι ψυχαναγκασμοί;
Τα δύο χαρακτηριστικά συμπτώματα που συναντώνται στην Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή είναι οι ιδεοληψίες και οι ψυχαναγκασμοί.

Η ιδεοψυχαναγκαστική δομή χαρακτήρα είναι γνωστή από πολύ παλιά και θεωρείται μία «κλασική» οργάνωση χαρακτήρα  νευρωτικού επιπέδου. Σύμφωνα με το Freud διακρίνεται από την τάξη, το  πείσμα και τη φιλαργυρία. Άλλοι, αναφέρουν την ισχυρογνωμοσύνη, την τελειοθηρία, την ακρίβεια σε χρονικά ζητήματα, τη σχολαστικότητα, τη λιτότητα και τάσεις προς τη διανοητικοποίηση και την εξονυχιστική συζήτηση.