Θέλω να ξεχάσετε ο,τιδήποτε έχετε μάθει σε όλη σας τη ζωή. Αυτή είναι η αρχή μιας καινούριας κατανόησης του κόσμου, ενός νέου ονείρου. Το όνειρο που ζούμε είναι δικό μας δημιούργημα. Είναι ο τρόπος που εσείς αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα κι άρα μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή.

Στη μελέτη των Dunn και συνεργατών (1981), οι ερευνητές πήραν πληροφορίες από τις μητέρες για τη συμπεριφορά του μεγαλύτερου παιδιού τους απέναντι στο μικρότερό του αδελφάκι, αγόρι ή κορίτσι. Οι ηλικίες των μεγαλύτερων παιδιών κυμαίνονταν μεταξύ 2 με 4 ετών, ενώ η ηλικία των μικρότερων τους ήταν από 8 έως 14 εβδομάδων.

Οι συντροφικές σχέσεις στη ζωή μας έχουν πολύ έντονη δυναμική και μπορούν να μας πυροδοτήσουν έντονα συναισθήματα και συμπεριφορές, τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Γι’ αυτό είναι ένα θέμα που μας απασχολεί πολλές φορές σε όποια ηλικία ή φάση της ζωής μας και αν βρισκόμαστε.

Μήπως συχνά αισθάνεσαι πως περιβάλλεσαι από ένα ακατανόητο κενό μέσα σου; Η εργασία, η σχέση, η ζωή σου ολοκλήρωρη μοιάζει να μην σου αρέσει. Νιώθεις πως δεν μπορείς να απολαύσεις τις μικρές καθημερινές χαρές, νιώθεις να απέχεις συναισθηματικά από όσα συμβαίνουν γύρω σου;

Προκειμένου να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, θα ήταν σκόπιμο να εξετάσουμε τις αντιδράσεις των γονέων στις πράξεις των μικρών παιδιών, ούτως ώστε να δούμε αν αυτές οι αντιδράσεις αποτελούν ένα είδος οδηγού κατευθυντήριων αρχών αναφορικά με τις αποδεκτές και μη αποδεκτές πράξεις. Για παράδειγμα, τα παιδιά επιπλήττονται για πράξεις που δεν είναι ηθικά σωστές, και αντίθετα δεν επιπλήττονται για πράξεις που είναι κοινωνικά αποδεκτές.

Ο όρος resilience (ελληνικά: ανθεκτικότητα) προέρχεται από τη λατινική λέξη resilio που σημαίνει αναπηδώ ή ανακάμπτω. Με τον όρο ψυχική ανθεκτικότητα εννοούμε την ικανότητα ενός ατόμου να ανακάμπτει μετά από μια τραυματική εμπειρία ή/και δυσάρεστη πρόκληση που έχει βιώσει στη ζωή του.

Παρατηρώντας την εξέλιξη της ελληνικής -και όχι μόνο- κοινωνίας παρατηρούμε ότι πλέον οι πλούσιοι άνθρωποι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί, φτωχότεροι με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Η κατακόρυφη άνοδος της φτώχιας και της απουσίας σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και των βασικών αγαθών διαβίωσης έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους στο περιθώριο.

Κανένα ίσως χαρακτηριστικό προσωπικότητας με αρνητική βάση δεν έχει αγαπηθεί και προβληθεί θετικά όσο η τελειοθηρία ή αλλιώς τελειομανία. Ως τελειομανία χαρακτηρίζεται η ακατανίκητη επιθυμία του ατόμου να θέτει υψηλούς και συχνά μη ρεαλιστικούς στόχους και να αποτιμά την προσωπική του αξία με βάση την επίτευξη τους.

Η καρδιά πάλλεται, χτυπά συνεχώς όχι μονάχα για να μας κρατά στη ζωή μα κυρίως για να μας θυμίζει πως κάθε χτύπος της είναι μια υπενθύμιση να ερωτευτούμε, να αγαπήσουμε, να ζήσουμε αληθινά. Ο αληθινός έρωτας γεννιέται πρώτα στην καρδιά, χτυπάει στο κέντρο της ύπαρξής μας.

Όλοι θέλουμε να είμαστε αρεστοί. Να μιλάει ο περίγυρος μας πάντα με καλά λόγια για μας και να μας επαινεί. Πολλές φορές για να το επιτύχουμε αυτό είμαστε διατεθειμένοι να υιοθετήσουμε συμπεριφορές, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα το κάναμε και καταλήγουμε να πιεζόμαστε, να καταπιεζόμαστε ή και να ασφυκτιούμε.

Όλοι έχουμε ένα αγαπημένο χρώμα που μας αρέσει να φοράμε, ένα αγαπημένο χρώμα αυτοκινήτου, ένα χρώμα που θέλουμε να επικρατεί στον χώρο όπου περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα