Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που όλοι έχουμε βιώσει κάποια στιγμή στην ζωή μας. Μπορούμε να την συναντήσουμε μέσα σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις –φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές αλλά κι επαγγελματικές. Συνοδεύεται συνήθως από συναισθήματα οργής, θυμού, θλίψης, ανεπάρκειας, απόγνωσης, καχυποψίας κι έλλειψη εμπιστοσύνης.

Η ενασχόληση με τα τυχερά παιχνίδια κρύβει από μόνη της ένα παράδοξο: ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι διατείνονται ότι παίζουν για να κερδίσουν, επενδύουν τα χρήματά τους σε μια δραστηριότητα η οποία εγγυάται ότι, αργά ή γρήγορα, θα χάσουν.

Κάθε μαθητής που έχει επενδύσει πολύ χρόνο και κόπο για να επιτύχει στις εξετάσεις του, δύσκολα θα πιστέψει πως αυτή η περίοδος στη ζωή του, τελικά, δεν είναι τόσο κομβική όσο φαντάζεται. Είναι σχεδόν φυσικοποιημένη μια συγκεκριμένη ροή στη ζωή μας – σχολείο, εργασία, οικογένεια – χωρίς να μας δίνεται περιθώριο για καθυστερήσεις, αποτυχίες, εναλλακτικές διαδρομές. 

Ιστορικά η έννοια του τραύματος αναδεικνύεται αρχικά στη ψυχαναλυτική θεωρία, όταν ο Freud τοποθετούσε το τραύμα στη βάση των νευρώσεων. Αυτό που διακρίνει το τραύμα είναι η ύπαρξη μιας καθηλωτικής εμπειρίας, η επίδραση της οποίας εντοπίζεται κυρίως εκ των υστέρων.

Ο κύκνος που νόμιζε ότι ήταν ασχημόπαπο

Μια φορά και έναν καιρό, στη λίμνη των κύκνων ζούσε ένας πολύ διαφορετικός κύκνος. Μα θα μου πείτε, όλοι οι κύκνοι λίγο πολλοί ίδιοι είναι. Όχι!! Αυτός ο κύκνος ήταν διαφορετικός, μα τελείως διαφορετικός, τόσο που κάποιος μπορεί να μην πίστευε ότι ήταν κύκνος αλλά ένα ασχημόπαπο. 

Η επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές πολλές φορές δεν είναι κάτι ευχάριστο. Από τη μια χαλαρώνατε στο γαλάζιο της θάλασσας χωρίς καμία έγνοια και την επομένη ηλιοκαμένοι βρίσκεστε στο γκρίζο της πόλης. Ωστόσο, η μετάβαση στην εργασία και στη ρουτίνα δε χρειάζεται να γίνει εφιάλτης.  

Η θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας αναπτύχθηκε από τον Leon Festinger (1919-1989), έναν Αμερικανό εκπαιδευτικό και κοινωνικό ψυχολόγο, και εδράζεται στην ανακολουθία στάσεων-συμπεριφοράς, δηλαδή, σε αυτό που συμβαίνει όταν βιώνουμε ασυμφωνία ανάμεσα σ' αυτό που πιστεύουμε και σ’ αυτό που κάνουμε.

Οι ευχές για χαρά και ευτυχία είναι από τις πιο συνηθισμένες που δεχόμαστε ή κάνουμε σε γιορτές, επετείους ή σε στιγμές της ζωής μας που βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα και στενόχωρες καταστάσεις. Φράσεις όπως «πόσο θα θελα να ήμουν ευτυχισμένος», «δεν αντέχω άλλο τη στενοχώρια μου», «η δυστυχία είναι ανυπόφορη» είναι φράσεις οικείες, γνωστές που είτε τις έχουμε ξεστομίσει είτε τις έχουμε ακούσει και τις αφουγκραζόμαστε καθημερινά από τον περίγυρό μας.

H ψυχολογία του αθλητισμού μελετά και αναλύει τη συμπεριφορά των ατόμων που ασχολούνται με αυτόν. Έχει παρατηρηθεί από έρευνες πως οι αθλητές/τριες τον περισσότερο χρόνο τους τον αφιερώνουν στην προπόνηση.  

Πολλές φορές συναντάμε άτομα να επιτυγχάνουν όσα επιθυμούν και να είναι ευτυχισμένα. Αυτό που πολλοί μπορεί να πιστεύουν είναι ότι αυτά τα άτομα δεν έχουν συναντήσει κάποια δυσκολία στην πορεία τους προς την επίτευξη των στόχων τους, ότι ο δικός τους δρόμος ήταν εύκολος.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα όργανο με τεράστιες δυνατότητες. Χάρη σε αυτόν πραγματοποιείται όλη η πνευματική μας δραστηριότητα. Μας δίνει τη δυνατότητα να επεξεργαζόμαστε ερεθίσματα, ώστε, για παράδειγμα, να διαβάζουμε το παρόν κείμενο, να κατανοούμε και να εφαρμόζουμε τα μαθηματικά, να κατασκευάζουμε κτλ.   

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα