Παρατηρώ πως η πλειοψηφία αυτών που παρακολουθούν σεμινάρια ψυχολογίας, διαβάζουν εκλαϊκευμένα βιβλία για την ψυχοθεραπεία, και διάκεινται ευνοϊκά προς τα σύγχρονα ρεύματα της ψυχοπνευματικής αναζήτησης, υποσυνείδητα ψάχνουν να ακούσουν:

Στην αρχή της καριέρας μου ως ψυχοθεραπευτής, κάθε φορά που συνέβαινε να νιώθω έντονα αρνητικά συναισθήματα (π.χ. οργή, εχθρότητα, απέχθεια, απαξίωση, κλπ.) για έναν θεραπευόμενο μου, έτεινα να σκεφθώ πως είμαι κακός κι ανάξιος ψυχοθεραπευτής.
Εξάλλου, σύμφωνα με τον Freud, οι ισχυρές συναισθηματικές αντιδράσεις ενός ψυχοθεραπευτή προς τους ασθενείς του συνιστούσαν ένδειξη της ατελούς του αυτογνωσίας και της ανικανότητας του να διατηρήσει μια συναισθηματικά ατάραχη, ιατρική στάση απέναντι στο άλλο άτομο.

Ο υπναγωγικοί σπασμοί βιώνονται από πολλούς ανθρώπους όταν κοιμούνται κουρασμένοι ή όταν κάνουν ανήσυχο ύπνο. Είναι σπασμοί, που μπορεί να κάνουν τον άνθρωπο να νιώθει σαν να “πέφτει από ψηλά”, ή σαν να τον ξυπνούν ξαφνικά μέσα σε κατάσταση σοκ. Είναι πραγματικά ανακουφιστικό όταν ξυπνάει ο άνθρωπος ενώ αισθάνεται ότι πέφτει και αυτό δε σταματάει ποτέ.

Ο ανθρώπινος πόνος είναι αναπόφευκτα δεμένος με την διαδικασία του ζην. Η λέξη άλλωστε που έχουμε στην ελληνική μας γλώσσα γενέθλια (γενέθλια = η γένεση, η εκκίνηση του άθλου) υποδηλώνει ότι ο πόνος, η δυσκολία είναι άμεσα συνυφασμένα με τη φύση του ανθρώπου.

Ως ενήλικοι και μάλιστα πιεσμένοι από το σύγχρονο τρόπο ζωής, αναπολούμε την παιδική μας ηλικία σαν μια περίοδο ανεμελιάς και ελεύθερης έκφρασης. Συχνά λοιπόν πιστεύουμε ότι τα παιδιά δεν μπορεί να υποφέρουν από στρες, άγχος, κατάθλιψη και τα θεωρούμε ευτυχισμένα και ξένοιαστα. Στο κάτω-κάτω, δεν έχουν εργασιακά προβλήματα, δάνεια και λογαριασμούς που τρέχουν, τη φροντίδα της οικογένειας ή δύσκολες συζυγικές σχέσεις. 

Η άνοια είναι μία νευροεκφυλιστική πάθηση που σταδιακά στερεί από το άτομο την αυτονομία του. Αυτό σημαίνει ότι από τα πρώτα στάδια της νόσου ήδη και όλο και περισσότερο στην πορεία, το άτομο έχει ανάγκη τόσο από φροντίδα όσο και από προσοχή για λόγους ασφαλείας.

Το στοιχείο της επιβίωσης έχει κάνει αισθητή την παρουσία του τα τελευταία χρόνια σε διάφορα τηλεοπτικά παιχνίδια. Οι συμμετέχοντες σε αυτά τα παιχνίδια μπαίνουν καλά στο ρόλο του Ροβινσώνα, κάτι που εντείνει το ένστικτο της επιβίωσής τους, καθώς εφοδιάζονται με τις απολύτως απαραίτητες πρώτες ύλες και καλούνται να δημιουργήσουν αντικείμενα ή να μονομαχήσουν για την τροφή τους ώστε να κρατηθούν ζωντανοί.

Facebook, Instagram, Viber και πολλοί άλλοι λόγοι για να μας δημιουργήσουν ανησυχία, άγχος, παρανοϊκούς ιδεασμούς, έλεγχο, ανασφάλεια και φυσικά να διαλύσουν τη προσωπική μας ζωή.

Από την θέση του θεραπευόμενου, πριν πολλά χρόνια, περιέγραφα στον ψυχοθεραπευτή μου αυτό που τότε βίωνα ως βαθιά πληγή μου. Την πληγή που εκείνη η γυναίκα είχε αναζωπυρώσει μέσα μου αθετώντας την υπόσχεσή της απέναντί μου. Πως δηλαδή θα ναι το ίδιο ερωτευμένη όπως ήταν και στην αρχή της σχέσης μας.

Τα άτομα που έχουν κατάθλιψη τείνουν να έχουν περιορισμένα κοινωνικά δίκτυα και να έχουν την πεποίθηση ότι τα άτομα του κοινωνικού τους δικτύου δεν τους παρέχουν επαρκή υποστήριξη. Η χαμηλή κοινωνική υποστήριξη μπορεί να μειώσει την ικανότητα του ανθρώπου να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τα στρεσογόνα γεγονότα της ζωής του και τον κάνει πιο ευάλωτο στην κατάθλιψη.

Στις μέρες μας υπάρχει η έξαρση της βίας η οποία είναι διάχυτη παντού. Έτσι έχει καθήκον η κοινωνία των ανθρώπων αλλά και ο καθένας ατομικά, να αναζητήσει τα αίτια που αυτή καλλιεργείται. Η Alice Miller μας φωτίζει τον σκοτεινό αυτόν δρόμο. Με την θεωρία της συσχέτισε τις επιπτώσεις ενός τραύματος στα πρώιμα χρόνια της ζωής,  με την ψυχοπαθολογία της ενήλικης ζωής.

Οι ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Εγγραφή στο Newsletter

Ενημερωθείτε για τα άρθρα της εβδομάδας, για σεμινάρια και άλλες δράσεις που αφορούν αποκλειστικά την Ψυχολογία και την Ψυχική Υγεία.

Ενδιαφέροντα