Σκληρες, ναρκισσιστικές, απαιτητικές μητέρες: Πώς μπορεί κάποιος να τις διαχειριστεί;

Ακρόαση άρθρου......

Δυστυχώς, υπάρχουν και οι μητέρες εκείνες που πληγώνουν τα παιδιά τους με τον ναρκισσισμό και τις υπερβολικές τους απαιτήσεις. Μητέρες που κατακρίνουν πάντοτε τα παιδιά τους, που τα συγκρίνουν διαρκώς με τα άλλα παιδιά και που τους ασκούν πάντοτε αυστηρή κριτική. Και όμως, υπάρχουν πάρα πολλές.

Είναι γεγονός, πως προβλήματα αυτοεκτίμησης στην ενήλικη ζωή συνδέονται με την τραυματική σχέση που είχε ένα παιδί με τη μητέρα του. Ο μύθος της μητέρας που αγαπάει το παιδί της και θυσιάζεται για αυτό, δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.  Η μητέρα που προσβάλλει το παιδί της, επιθυμεί μέσα από αυτή τη συναισθηματική πληγή που προξενεί, να αισθανθεί εκείνη ανώτερη και δυνατότερη από το παιδί της. Η μητέρα, συνήθως, συμπεριφέρεται με τέτοιο σκληρό τρόπο στην κόρη επειδή είναι ένας άνθρωπος που ανήκει στο ίδιο φύλο με αυτή. Μάλιστα, είναι συχνό φαινόμενο σκληρές και επικριτικές μητέρες να δυσκολεύονται ευρύτερα στις σχέσεις με το γυναικείο φύλο.

Γιατί μία μητέρα αντί να δείχνει αγάπη και στοργή στο παιδί της, του φέρεται με τόση σκληρότητα;

Πώς είναι δυνατόν η σκληρότητα και η αστοργία να ξεπερνούν το μητρικό ένστικτο και την αγάπη της μάνας προς το παιδί της; Συνήθως μία μητέρα σκληρή και επικριτική προέρχεται και η ίδια από ένα οικογενειακό περιβάλλον σκληρό και επικριτικό . Έτσι, στην ενήλικη ζωής της και ούσα η ίδια τώρα μητέρα, ανταποδίδει την ίδια συμπεριφορά στο δικό της παιδί.

Η ίδια μπορούμε, πάντως, να πούμε πως διακατατέχεται από πολλά κόμπλεξ, αλλά και από αισθήματα ζήλειας απέναντι στο παιδί της. Επιθυμεί μέσα από εκείνο –όσο παράλογο και αν ακούγεται- να εξυψώσει τον δικό της εαυτό και χρησιμοποιεί το παιδί σαν όχημα, για να εκπληρώσει τις δικές της ανεκπλήρωτες επιθυμίες που θάφτηκαν μέσα της.

Ας αποδεχτούμε ότι ο χαρακτήρας μίας τέτοιας μητέρας δεν πρόκειται να αλλάξει.
Το ζήτημα είναι πώς ένα παιδί θα προστατεύσει την αυτοεκτίμηση και την ψυχική του υγεία ζώντας με μία μητέρα που ουσιαστικά δεν το αγαπάει.

Το παιδί δεν έχει αναπτύξει ακόμα σε ικανοποιητικό βαθμό τη συναισθηματική και εγκεφαλική του νοημοσύνη, και έτσι αποκωδικοποιεί λανθασμένα τη συμπεριφορά της μητέρας ως μία απόδειξη της δικής αναξιότητας. Θεωρεί πως η μητέρα του φέρεται έτσι, επειδή αυτό είναι ‘’λίγο’’ και ‘’κακό’’ και αυτό είναι το προπύργιο, για να αναπτυχθούν αισθήματα μειονεξίας. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, προσπαθεί διαρκώς να κερδίσει την αγάπη της μητέρας του, προσπαθεί εξωφρενικά να ανταποκριθεί σε όλες τις προσδοκίες της.

Ένας τρόπος να απεξαρτηθεί το παιδί από μία καταπιεστική μητέρα, είναι να προσπαθήσει με την ενηλικίωσή του να σταθεί οικονομικά στα δικά του πόδια. Η μητέρα που έχει οικονομική δύναμη, θα εκβιάζει διαρκώς το παιδί για να το φέρνει με τα νερά της και θα του υπενθυμίζει πάντοτε πως εκείνη το συντηρεί οικονομικά. Επειδή το οικονομικό είναι και αυτό σημαντικό στις ημέρες και αυτός που έχει χρήματα έχει εξουσία, καλό είναι κάποιος να μη δίνει πολλά περιθώρια σε μία τοξική μητέρα να επεμβαίνει διαρκώς στη ζωή του.

Η τοξική μητέρα μπορεί να δράσει καταστροφικά στην ψυχική υγεία ενός παιδιού.

Είναι καλό το παιδί να προσπαθήσει να έρθει κοντά σε άλλα άτομα και μέλη της οικογένειάς του και να δεχτεί αγάπη η οποία θα ισοσταθμίσει τον ψυχικό πόνο που επιφέρει η έλλειψη της μητρικής.

Δεν είναι το μόνο παιδί, δεν είσαι ο μόνος. Πολλοί μεγάλωσαν με τοξικές μητέρες και όμως στο τέλος κατάφεραν να κοιτάξουν μπροστά.