Όταν κρίνεις έναν άνθρωπο, αρνείσαι να γνωρίσεις τον άνθρωπο αυτόν όπως είναι. Όταν κρίνεις κάποιον, δημιουργείς μια διαστρεβλωμένη εικόνα τού ποιος είναι πραγματικά (και μπορεί να γίνει), και η εικόνα αυτή, με τον καιρό, θα φανερωθεί έτσι στη ζωή σου.

Το να έχετε ακεραιότητα σημαίνει να φέρνετε τον εσωτερικό σας εαυτό στον εξωτερικό σας κόσμο. Παρομοίως με το διάσημο σχόλιο του Justice Stewart σχετικά με την πορνογραφία – «ίσως να μην μπορώ να την ορίσω, αλλά την αναγνωρίζω όταν τη βλέπω» - έτσι και η ακεραιότητα είναι κάτι που δεν μπορούμε εύκολα να ορίσουμε, αλλά που αναγνωρίζουμε όταν τη βλέπουμε.

Η εμπειρία μου με το άγχος ήταν μακρόχρονη και καθοριστική. Ήξερα ότι ήμουν ντροπαλή από νεαρή ηλικία - κρυβόμουν πίσω από τον μπαμπά μου όταν βρισκόμασταν μπροστά σε κόσμο, έκλαιγα στη γωνία στην τάξη του μπαλέτου και δεν μιλούσα σε κανέναν άλλο παρά μόνο στην καλύτερή μου φίλη.

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ιδιαίτερα περίπλοκες και σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολες, ούτε ως προς τη δημιουργία τους, αλλά ούτε ως προς τη διατήρησή τους.

Τα ψυχολογικά προβλήματα δεν είναι απαραίτητα προϊόν μυστηρίων και αδιαπέραστων δυνάμεων, αλλά μπορούν να προκύψουν από απλές διαδικασίες όπως η εσφαλμένη γνώση, η εξαγωγή λανθασμένων συμπερασμάτων - Aaron Beck.

Ξεκινώντας, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε πως η έντονη φοβία για την φαινομενικά ατελή εξωτερική εμφάνιση, έχει όνομα και αποκαλείται δυσμορφοφοβία. Πίσω από αυτήν, κρύβεται μια γενικευμένη αρνητική εικόνα εαυτού η οποία αποτυπώνεται στις συνεχείς επισκέψεις σε πλαστικούς χειρουργούς για διόρθωση εξωτερικών ελαττωμάτων για καθαρά αισθητικούς λόγους.

Ο ρατσισμός, το δόγμα που υποστηρίζει την εγγενή ανωτερότητα μιας φυλής και αποβλέπει στη διατήρηση της «καθαρότητάς» της και της κυριαρχίας της πάνω στις άλλες, είναι ένα φαινόμενο που αναβιώνει μέχρι και σήμερα. Σύμφωνα με έρευνες μάλιστα, το φύλο, η φυλή και η ηλικία είναι ευρέως οι πιο διαδεδομένες μορφές εδραίωσης του ρατσισμού (Mackie, Hamilton, Susskind & Rosselli, 1996). Είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την προκατάληψη, τις στάσεις και τα στερεότυπα.

Η νέα χρονιά αρχίζει πάντα με ευχές, δίνεις και παίρνεις πολλές ευχές, ευχές για υγεία, ευτυχία, προκοπή και πολλά άλλα. Συνήθως οι ευχές έχουν ένα γενικό περιεχόμενο, δεν είναι πολύ συγκεκριμένες, δε δίνουν πληροφορίες για τον τρόπο και τις ενέργειες που πρέπει να κάνεις για να πετύχεις κάτι.

Ενδεχομένως κανένα Γνωστικό Σφάλμα δεν απαντάται τόσο κοινά όσο η καταστροφολογία. Η καταστροφολογία, ως μοτίβο σκέψης, είναι η διαρκής αναμονή του χειρότερου δυνατού σεναρίου. Όταν καταστροφολογούμε, περιμένουμε στην ουσία την πιο αρνητική εξέλιξη να μας χτυπήσει την πόρτα.

Οι στάσεις είναι αξιολογήσεις. Υποδεικνύουν τον προσανατολισμό ενός ατόμου ως προς κάποιο αντικείμενο ή στοιχείο στο οποίο αναφέρεται η στάση. Το στοιχείο στο οποίο αναφέρεται η στάση μπορεί να είναι σαφές και συγκεκριμένο, όπως «Τζορτζ Μπους Τζούνιορ», «Μάρτιν Λούθερ Κινγκ», «μετανάστες», «κυνήγι αλεπούς», «κρέας». 

Αλλά μπορεί και να είναι αφηρημένο, όπως «κοινωνική ψυχολογία» ή «Ιράκ».

Παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις, η πλειονότητα των κοινωνικών ψυχολόγων αντιλαμβάνεται τα στερεότυπα ως πεποιθήσεις που αφορούν ομάδες. Στην καθημερινή γλώσσα, αλλά πολλές φορές και στις κοινωνικές επιστήμες, τα στερεότυπα, οι προκαταλήψεις και οι διακρίσεις χρησιμοποιούνται εναλλακτικά με την ίδια σημασία.

Ο έρωτας είναι συναίσθημα που πραγματικά συνεπαίρνει την ψυχή του ανθρώπου. Ταυτόχρονα όμως δίνει στον καθένα μας τη δυνατότητα να ανακαλύψει πτυχές του εαυτού του που ίσως μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζε καν ότι υπάρχουν.

Από την εποχή του Καρτέσιου, ελάχιστα ζητήματα έχουν απασχολήσει τους φιλοσόφους τόσο έντονα όσο ο γρίφος της συνείδησης. Το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» που ο Καρτέσιος χρησιμοποίησε ως θεμέλιο της φιλοσοφίας του, αποτελούσε άμεση αναγνώριση του κεντρικού ρόλου της συνείδησης που αφορά τόσο την οντολογία (αυτό που υπάρχει) όσο και την επιστημολογία (τι γνωρίζουμε και πώς το γνωρίζουμε).

Αυτό το σύμπλεγμα, δεν έχει καμία σχέση με τη γνωστή τραγουδίστρια!… Έχει σχέση με τη σεξουαλικότητα και την ερωτική επιθυμία, ιδίως σε μακροχρόνιες ή «σοβαρές» σχέσεις. Όταν λοιπόν οι άνθρωποι (ιδίως οι άνδρες) έχουν ένα τέτοιο σύμπλεγμα στο μυαλό τους, βλέπουν τη σταθερή τους σύντροφο σαν «Μαντόνα» και χάνουν την ερωτική τους επιθυμία για αυτή.

Διαβάστε τη συνέντευξη που έδωσε στο psychology.gr η Αναστασία Κλαδευτήρα, Ψυχολόγος, Οικογενειακή Θεραπεύτρια και συγγραφέας του βιβλίου " Τα δύσκολα να τα κοιτάς στα μάτια" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Η κ.Κλαδευτήρα, απαντά σε επίκαιρα ερωτήματα, για τη διαμόρφωση των πεποιθήσεων, το ρόλο της φιλίας στη ζωή μας, την κρίση, το τι μπορούμε να κάνουμε σε συλλογικό επίπεδο ώστε να αλλάξουμε τις συνθήκες που βιώνουμε.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο PSYCHOLOGY.GR ο διαιτολόγος Ευάγγελος Ζουμπανέας, συγγραφέας των Best Sellers «Thin Possitive» και «Διατροφική Νοημοσύνη» με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου του «Αναζητώντας το Μαγικό Βάρος των Ονείρων σου», μιλήσαμε για το ιδανικό και ρεαλιστικό σωματικό βάρος! Απολαύστε την ίσως πιο αποκαλυπτική συνέντευξη του διάσημου διαιτολόγου-διατροφολόγου και συγγραφέα Ευάγγελου Ζουμπανέα!

Σε κάθε συμβουλευτική διαδικασία κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ συμβούλου και πελάτη. Αυτή καθορίζει και την έκβαση των συνεδριών. Αυτό το είδος σχέσης αφορά το συναίσθημα, τις στάσεις και τις πεποιθήσεις όποιον εμπλέκονται στη συμβουλευτική διαδικασία.

Η συμπεριφορά του Συμβούλου θα πρέπει να ενδυναμώνει τον τρόπο με τον οποίο ο πελάτης αντιλαμβάνεται τον σύμβουλο.

Πολλοί άνθρωποι αναζητούν τον/την σύντροφο που θα τους συντροφεύσει στην πορεία πραγμάτωσης της αυτοεκπληρούμενης προφητείας τους κι ως εκ τούτου ο σημαντικός άλλος μετατρέπεται σε πεδίο άσκησης της επαναβίωσης των τραυματικών εμπειριών ή/και επώδυνων συναισθημάτων. Ο άλλος δηλαδή γίνεται το τραύμα και συνάμα η ευκαιρία να ξαναβιωθεί, μέσα από τη συντροφική σχέση, επιχειρώντας μια τραγική λύση στο αδιέξοδο του βιωμένου πόνου.

Ένα φαινόμενο που μπορεί εύκολα να παρατηρήσει κανείς στις μέρες μας, είναι όταν στις ανθρώπινες σχέσεις- τις ερωτικές, τις φιλικές, τις οικογενειακές και ούτω καθεξής- παρουσιάζεται μια σύνδεση εξάρτησης ή προσκόλλησης μεταξύ κάποιων ατόμων.

Αναρωτιέσαι γιατί συνεχίζεις να συμπεριφέρεσαι με αυτό τον δυσλειτουργικό τρόπο. Ίσως χρησιμοποίησες το πρώτο σχήμα που ήταν διαθέσιμο στο μυαλό σου, αντί για κάποιο άλλο πιο ωφέλιμο.