Ζούμε σε μια κοινωνία, όπου όλα αλλάζουν κι όλα μετακινούνται.. Η καθημερινότητα είναι πιο απαιτητική, οι ρυθμοί γρήγοροι και οι απαιτήσεις αυξάνονται.. Τι γίνεται με τους ρόλους όμως των φύλων; Αλλάζουν ή επικρατούν ακόμα στερεοτυπικές αντιλήψεις;

Μπαίνοντας οι γυναίκες πιο ενεργά στον επαγγελματικό χώρο με αποτέλεσμα να αφήνουν κάπως στην άκρη και να περιορίζουν την προοπτική δημιουργίας οικογένειας, οι άντρες διαπραγματεύονται το ρόλο τους.

Ο φόβος της αλλαγής είναι ριζωμένος σε όλους. Είναι αόρατος. Πίσω από κάθε υπερβολική προσδοκία κρύβεται η επιθυμία να ελέγχουμε τα πάντα, ο φόβος της αλλαγής. Μερικές φορές επώδυνες αλλαγές που επιβάλλονται στη ζωή μας τροφοδοτούν ακόμη περισσότερο τον φόβο της αλλαγής.

Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα συνυφασμένο με την ανθρώπινη ύπαρξη και προκύπτει έπειτα από συνειδητοποίηση της έκθεσης του ατόμου σε κάποιο κίνδυνο (σωματικό ή ψυχολογικό, βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο).

Το οικογενειακό σχήμα αποτελείται από αντιλήψεις που αφορούν: α. Κανονισμούς και λειτουργίες που διέπουν την οικογένεια.
β. Προσδοκίες γύρω από τις συζυγικές και οικογενειακές σχέσεις. γ. Ρόλους γονέων και παιδιών.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση έχει πολλές εκφάνσεις ή συμπεριφορές στις οποίες εθιζόμαστε. Αυτές μπορούν να περιγραφούν ως τα μέσα και οι συνήθειες που αναπτύσσουμε για να αποδράσουμε από τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής. Αποτελούν απλώς ένα άλλοθι που μας επιτρέπει να αποφύγουμε προσωρινά να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα.

Η δυναμική της ελπίδας για να μπορέσει να βοηθήσει τον άνθρωπο που την κατέχει, χρειάζεται να στηρίζεται σε τρεις προϋποθέσεις ή πυλώνες.

Σύμφωνα με τον Arlo Wally Minto, υπάρχουν αντίθετα ζευγάρια ιδιοσυγκρασιών τα οποία παρατηρούμε - σε διαφορετική ένταση- τόσο εντός του εαυτού μας όσο και στους άλλους.

«Πολλές φορές ένιωθα να πέφτω και να νιώθω ότι δεν μπορώ να το κάνω όλο αυτό. Είναι η ίδια αρνητική συμπεριφορά που έχω και στο γήπεδο ορισμένες φορές. Μάλλον αυτή είμαι εγώ... Κανείς δεν μιλάει για τις δυσκολίες  της μητρότητας, την πίεση που αισθάνεσαι, την απίστευτη απογοήτευση που νιώθεις κάθε φορά που ακούς το μωρό να κλαίει.

Σχέση: Ο τρόπος με τον οποίο δύο στοιχεία συνδέονται μεταξύ τους. Οι δεσμοί μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων ή κοινωνικών ομάδων. Ο ερωτικός δεσμός, το ειδύλλιο. Η επαφή, η επικοινωνία.

Η αλήθεια είναι ότι όταν δύο άνθρωποι ξεκινούν μία σχέση, ο καθένας έχει ήδη συγκεκριμένες προσδοκίες από τον άλλον.

Ας αναφερθούμε στις στρατηγικές εκείνες χάρη στις οποίες, σύμφωνα με το Γάλλο γιατρό Gustav Le Bon και αυτοδίδακτο θεράποντα της συλλογικής συμπεριφοράς, οι ηγέτες χειραγωγούν τις μάζες και οι αρχηγοί καθοδηγούν τα πλήθη.

Να ανέχεσαι; Να αντέχεις; Να συμβιβάζεσαι; Να συμμορφώνεσαι; Και αν δεν ανέχεσαι και δεν αντέχεις; Και αν δεν συμβιβάζεσαι και δεν συμμορφώνεσαι;
Υπάρχει τίμημα που πληρώνεις;

Κάθε χρόνο, την εποχή των Πανελληνίων, ασυναίσθητα, έχω ένα κόμπο στο στομάχι. Το μυαλό μου άτσαλα δραπετεύει και επιστρέφει πέντε χρόνια πριν , όταν εγώ καθόμουν σε ένα από τα σχολικά θρανία με τις παλάμες μου ιδρωμένες, με την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά που να νομίζω ότι θα σκίσει το στήθος μου και θα βγει έξω , με ένα μυαλό μπερδεμένο, τρέμοντας από το άγχος μην ξεχάσει ονόματα , ημερομηνίες, την πρόταση εκείνης της σελίδας του βιβλίου της Ιστορίας.

Εφόσον οι ερευνητές συμφώνησαν στο ότι γενικά η ψυχοθεραπεία φαίνεται να είναι και ασφαλής και αποτελεσματική για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών, επικεντρώθηκαν σε επιμέρους ερωτηματικά.

Να είσαι ευγνώμων γι’ αυτό που έχεις. Θα καταλήξεις να έχεις περισσότερα. Αν επικεντρώνεσαι σε ό,τι δεν έχεις, ποτέ δεν θα έχεις αρκετά. - OprahWinfrey.
Η ευγνωμοσύνη είναι το κλειδί της αφθονίας. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και πολλοί δεν έχουν αυτά που εμείς μπορούμε να απολαύσουμε καθημερινά.

"Φοβάμαι μην παχύνω κι άλλο". "Το φαγητό". “Τους κουραμπιέδες!!! Με κυνηγάνε όλη μέρα ως αργά το βράδυ και αντί να με πιάσουν αυτοί, τους τσακώνω εγώ και τους εκδικούμαι"! "Ότι θα τελειώσουν τα μελομακάρονα"! "Τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα!

Μια συνήθης αιτία που μας κάνει να μην είμαστε ευτυχισμένοι αλλά και να απογοητευόμαστε είναι ότι, δεν είμαστε απόλυτα ειλικρινείς ακόμη και με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ποιος στα αλήθεια είσαι;
Γιατί φοβάσαι να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου ή να αφιερώσεις λίγο από τον χρόνο σου για να δεις ποιος είσαι; Αν δε σε γνωρίζεις πώς περιμένεις να ζήσεις ευτυχισμένος;

Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού και για πολλούς από μας οι διακοπές έχουν ήδη ξεκινήσει. Για κάποιους άλλους όμως οι διακοπές θεωρούνται περιττή πολυτέλεια είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε λόγω οικονομικών προβλημάτων, είτε απλά νοοτροπίας. Είναι όμως πολυτέλεια ή αναγκαιότητα;

«Άγχος» μια λέξη που σίγουρα ανήκει στις τάσεις τις εποχής. Ακούμε συνέχεια γύρω μας για το πώς το άγχος επηρεάζει τη ζωή και την υγεία μας, για τους γρήγορους ρυθμούς ζωής, τη χαοτική καθημερινότητα… Σας έχει συμβεί ποτέ να νιώσετε εξάντληση πριν καν ξεκινήσετε τη μέρα σας;

Εσύ ο απογοητευμένος, ο θλιμμένος, ο θυμωμένος με εμένα, είσαι άραγε έτοιμος να αναλάβεις το κομμάτι της ευθύνης που σου αναλογεί; Γιατί, ξέρεις, δεν είναι δικό μου το φταίξιμο όπως διατυμπανίζεις στα μέσα και τα έξω σου. Δεν είμαι εγώ που σε απογοήτευσα, που σε στεναχώρησα, που σε εξόργισα. Δεν έχω τέτοια γιγάντια δύναμη -αν και πολύ θα το ήθελα.

Η παραπάνω φράση σε αρκετά άτομα αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση, καθώς θυμίζει στόχους που επετεύχθησαν με πολύ κόπο, ενώ σε άλλα φέρνει στο νου ανεκπλήρωτα όνειρα και δυσάρεστα συναισθήματα.