Σύμφωνα με τα κριτήρια του DSM-IV-TR, η διάγνωση της διαταραχής μετά από τραυματικό στρες δίνεται όταν το άτομο συμμετείχε ή ήταν μάρτυρας σε ένα γεγονός στο οποίο υπήρχε πραγματικός ή επαπειλούμενος θάνατος, σοβαρός τραυματισμός ή απειλή της σωματικής ακεραιότητας του εαυτού ή άλλων ατόμων, και η άμεση αντίδραση ήταν έντονος φόβος, αίσθημα αβοηθητότητας ή τρόμος.

Τι είναι η Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες; Η Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (PTSD) είναι ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από επίμονα συμπτώματα που σχετίζονται με το άγχος που προκαλείται από ένα τραυματικό γεγονός.

Η διαταραχή μετατραυματικού στρες προκύπτει ως αντίδραση σε κάποιο εξαιρετικά στρεσογόνο ή τραυματικό γεγονός. Ως τραυματικό γεγονός ορίζεται μία κατάσταση κατά την οποία το άτομο ένιωσε να απειλείται η ζωή ή η σωματική του ακεραιότητα. Τραυματική εμπειρία μπορεί να αποτελέσει και η θέαση κάποιου βίαιου επεισοδίου ή σκηνής που περιλαμβάνει θάνατο ή τραυματισμό άλλων προσώπων.

Η κατάθλιψη θεωρείται η νόσος του αιώνα μας, μέχρι στιγμής,  αφού καθημερινά διαβάζουμε άρθρα και συμβουλές για την διάγνωση, την αντιμετώπιση και την θεραπεία της. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με αυτήν. Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους που ζουν δίπλα στα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη; Καλούνται να συμβιώσουν και εκείνοι μαζί της, να την κατανοήσουν, να φροντίσουν τον άνθρωπό τους και ταυτόχρονα τον εαυτό τους.

Τι γίνεται αν συνειδητοποιήσω μια μέρα ότι μέσα μου τρέφω πολύ αρνητικά συναισθήματα για την οικογένειά μου; Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται έτσι και αυτό είναι σίγουρα αρκετά τοξικό γι’ αυτούς.

ΜΕΡΟΣ Α: Μύθοι σχετικά με το Βιασμό.
Είναι γεγονός ότι τα σεξουαλικά εγκλήματα είναι μεταξύ αυτών που δεν αναφέρονται συχνά στις αρμόδιες αρχές και ιδιαίτερα η εγκληματική πράξη του βιασμού. 

Ο ερχομός ενός παιδιού στη ζωή, είναι κάτι ευχάριστο και μοναδικό. Κανείς δε θα πίστευε, ότι ταυτόχρονα είναι και τόσο τραυματικό για το ίδιο αλλά και για τη μητέρα του.

Η αγάπη λένε κάνει θαύματα, αλλάζει τον άνθρωπο, τον μεταμορφώνει! Είναι όμως έτσι; Και αν ναι, ποια αγάπη έχει τη δύναμη αυτή; Μπορεί μια ανώριμη αγάπη, μια αγάπη ναρκισσιστική, εγωιστική να κάνει θαύματα; H μήπως, ακόμη και η γονεική αγάπη, όταν δεν είναι ώριμη δεν επιτελεί το ρόλο της;

Νέος κύκλος ομιλιών του ψυχολόγου – ψυχοθεραπευτή Γρηγόρη Βασιλειάδη στο Βιβλιοπωλείο Εν Πλω.

Τα παιδιά που έχουν βιώσει τραυματικά γεγονότα, όπως κακοποίηση, παραμέληση, οικονομικές αντιξοότητες ή διαζύγιο των γονιών τους, μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν πονοκεφάλους ως ενήλικες, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας «Neurology».

Η Μαίρη Σπαθάρη, οργανωσιακή ψυχολόγος, παραχώρησε στο Psychology.gr αποκλειστική συνέντευξη σχετικά με ζητήματα καριέρας. Στη συνέντευξη συζητήθηκαν ζητήματα επαγγελματικού επαναπροσδιορισμού, επίτευξης στόχων. Μιλήσαμε για τα ματαιωμένα όνειρα και πώς μπορούμε να αντλούμε ικανοποίηση από την εργασία μας.

Έχω ασχοληθεί με πολλούς ναρκισσιστές. Φαίνεται πως υπάρχουν αρκετοί από αυτούς στον κόσμο. Με έχουν κάνει να αμφισβητήσω τη λογική μου και γενικά μου έχουν συμπεριφερθεί σαν να ήμουν παρακατιανός. Πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει συμπεριφορές όπως αυτή.

«Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλά ηθοποιοί. Έχουν τις εισόδους τους και τις εξόδους τους. Και ο κάθε άνθρωπος στον καιρό του παίζει πολλούς ρόλους, καθώς οι πράξεις όπου εμφανίζεται είναι οι εφτά ηλικίες» έγραφε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ περίπου το 1599 στην κωμωδία του «Όπως σας αρέσει», αντικατοπτρίζοντας ολόκληρη την εποχή του –όπου πράγματι οι άνθρωποι θεωρούνταν πως έπαιζαν στη μεγάλη θεατρική κοσμική σκηνή.

Ενίοτε συλλογίζομαι πώς θα ήταν τα πράγματα εάν ζούσα σε κάποια άλλη χώρα ή ακόμα καλύτερα σε κάποια άλλη εποχή.

Η εμπειρία του να «ακούει κάποιος φωνές» δεν μπορεί να οριστεί εύκολα. Πολλοί άνθρωποι ακούνε φωνές, οι οποίες δεν αποτελούν μέρος της σκέψης τους που εκφράζεται δυνατά και δεν προέρχονται από τους ανθρώπους γύρω τους. Παρόλα αυτά, οι «φωνές» αυτές ή αλλιώς ακουστικές ψευδαισθήσεις είναι αληθινές εμπειρίες των ατόμων και δεν είναι κομμάτι της φαντασίας τους, παρά το γεγονός ότι δεν γίνονται αντιληπτές από άλλους.

Οι άνθρωποι λαχταρούν βαθύτατα να καταφέρουν να ζήσουν μια ζωή πλημμυρισμένη από πολλά, ζωηρά και πλούσια συναισθήματα που δεν θα τους κατακλύζουν, παρά μόνο θα τους οδηγούν σε μια αίσθηση νοήματος και πληρότητας. Συνήθως τα ενήλικα άτομα εντυπωσιάζονται από την ανοιχτή στάση, την περιέργεια και το εύρος των συναισθημάτων που εκφράζουν τα πολύ μικρά παιδιά. Συχνά αναρωτιούνται για την δική τους παιδικότητα και πόσο θα ήθελαν και οι ίδιοι να μπορούν να χαρούν με αυτά τα απλά πράγματα που διεγείρουν τις αισθήσεις των παιδιών.

Η σεξουαλική κακοποίηση είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο, το οποίο πλήττει τόσο ενήλικες όσο και παιδιά, τόσο γυναίκες όσο και άνδρες. Παρόλα αυτά, οι περισσότερες θυματολογικές μελέτες με θέμα τις επιδράσεις της τραυματικής εμπειρίας της σεξουαλικής κακοποίησης επικεντρώνονται ως επί το πλείστον στις γυναίκες και παιδιά θύματα.

Η τηλεθέαση εξαρτάται κατά κύριο λόγο από την ιδιαιτερότητα ενός χαρακτήρα. Οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες με τις περίπλοκες και φανταστικές ιστορίες κρύβουν πολλές φορές κάποιες ψυχολογικές ασθένειες ήπιας ή όχι μορφής. Το κοινό που χρειάζεται περισσότερο να προσελκυσθούν με τέτοιου είδους χαρακτήρες είναι τα παιδιά.

«Μαμά, δεν θέλω να πεθάνω», φώναξε ο εξάχρονος γιος της Χίμπα, βλέποντας αίμα να κυλάει πάνω στα πόδια του. Για το αγόρι, όπως και για τη μεγάλη πλειονότητα των παιδιών της Βηρυτού, η φονική και καταστροφική έκρηξη στο λιμάνι είχε σημαντικές ψυχολογικές συνέπειες.

Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία είναι μια επιλογή που παίρνουν οι άνθρωποι, όταν βρίσκονται με μία συγκεκριμένη πορεία της ζωής τους, ανάλογα το σημείο της ετοιμότητάς τους. Μοιάζει σαν ένα εσωτερικό προσωπικό ταξίδι αυτογνωσίας και προσωπικής ανάπτυξης.