Σοβαρές συνέπειες στη συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών έχει η πανδημία και το lockdown και, μάλιστα, αυτές οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρότερες από αυτές των ενηλίκων. Σε αυτό συντελούν τα μέγιστα η διακοπή της κανονικότητας της εκπαίδευσης, των σωματικών δραστηριοτήτων και των ευκαιριών κοινωνικοποίησης, παράγοντες που είναι σημαντικοί για τη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών.

Η συστημική θεραπεία αποτελεί μορφή ψυχοθεραπείας και βασίζεται στη θεωρία των συστημάτων.

Τον τελευταίο καιρό γίνεται εκτενής λόγος για τον ρόλο του πατέρα στην οικογένεια και στην ανατροφή των παιδιών. Ο πατέρας και η μητέρα, το ζευγάρι δηλαδή αποτελούν μία ενότητα των οποίων η αγάπη, η τρυφερότητα, οι αξίες, οι αρχές αλλά και ο τρόπος ζωής επηρεάζουν καθοριστικά τον άγραφο χαρτί της ψυχής του παιδιού.

Η οικειότητα δημιουργείται όταν δύο άνθρωποι επιλέγουν με ωριμότητα να μοιραστούν αυτό που είναι ο καθένας τους. Terence Real
Η σχέση μας με τους άλλους είναι σίγουρα αυτό που μας βοηθά να ωριμάσουμε και να εξελιχθούμε περισσότερο. Κάθε άτομο που βρίσκεται απέναντί μας λειτουργεί ως καθρέφτης που αντανακλά μια εικόνα του εαυτού μας, βοηθώντας μας να ανακαλύπτουμε μια διαφορετική μας πτυχή.

Σε κάθε οικογένεια που υπάρχουν περισσότερο του ενός παιδιά χρειάζεται να συνειδητοποιούμε ότι το κάθε παιδί διαμορφώνει τον δικό του χαρακτήρα μέσα από τις εμπειρίες και τα βιώματά της οικογενειακής εστίας.

«Η μοναξιά για την ψυχή είναι ότι η πείνα για το σώμα» Μια λέξη, πόσο μάλλον συναισθηματική, ποτέ δεν έρχεται μόνη της. Ακόμα και η λέξη «μοναξιά» χρειάζεται κάποιον που να υποφέρει από αυτήν. Η μοναξιά συνιστά μια υποκειμενική αίσθηση, μοναδική για τον καθένα.

Όσον αφορά στα ζευγάρια είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η συμβίωση μοιάζει με ένα υπέροχο λουλούδι, το οποίο χρειάζεται φροντίδα αλλά και αγάπη, στοργή για να μπορέσει να αναπτυχθεί, να ευωδιάσει και να αποδώσει καρπούς.

Σημαντικό ρόλο για την κατανόηση της έννοιας της φιλίας διαδραματίζει η ικανότητα για κατανόηση των σκέψεων, συναισθημάτων, προσδοκιών και προθέσεων των άλλων ανθρώπων.

Τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς κάνουμε στις σημαντικές σχέσεις μας. Γλιστράμε αργά στο κενό και σιγά σιγά βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε ολέθριες καταστάσεις από τις οποίες είναι δύσκολο να ξεφύγουμε.

Τέσσερις γυναίκες συγγραφείς δίνουν την απάντηση στο ΑΠΕ - ΜΠΕ για το τι είναι Αγάπη, με αφορμή την ημέρα των ερωτευμένων:

Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο η καθημερινότητα, όσο και η κοινωνικοποίηση των παιδιών, γίνεται όλο και πιο συνδεδεμένη με την τεχνολογία. Αυτό ενδέχεται να δημιουργήσει μία τελείως διαφορετική πραγματικότητα, ως προς τις νόρμες και τα πρότυπα αλληλεπίδρασης και δημιουργίας διαπροσωπικών σχέσεων στο μέλλον.

Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί ποιος είναι ο ουσιαστικός ρόλος του έρωτα στη ζωή μας. Ο καθένας από μας, σύμφωνα με τα βιώματά του, έχει αναπτύξει συγκεκριμένες απόψεις όσον αφορά το μεγάλο αυτό φιλοσοφικό ερώτημα. Πώς ορίζεται όμως τελικά ο έρωτας και πώς μας επηρεάζει;

H oμάδα του Psychology.gr έχει συγκεντρώσει μια λίστα βιβλιών που δίνουν απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα και μας βοηθούν να κατανοήσουμε τις εκφάνσεις του έρωτα σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Η θεραπευτική παρουσία ορίζεται εν μέρει ως η διαδικασία πρόσκλησης ολόκληρου του εαυτού στη συνάντηση με έναν πελάτη, να είμαστε ολοκληρωτικά στη στιγμή σε πολλαπλά επίπεδα, σωματικά, συναισθηματικά, γνωστικά, πνευματικά και σχεσιακά.

Σε ποιόν να πω τον πόνο μου, αφού κανείς δεν με ακούει; Γιατί κανείς δεν με καταλαβαίνει;
Και κάπως μας τα φέρνει η ζωή και έρχονται στιγμές που αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι, διχασμένοι μεταξύ επιλογών, πονεμένοι, αγχωμένοι, αποστασιοποιημένοι ή δυστυχισμένοι και κατακλυζόμαστε από αυτήν την έντονη ανάγκη να εκφράσουμε σε κάποιον άνθρωπο τη θέση μας, τα συναισθήματά μας.

Θέλω να κάνω το καλύτερο για το παιδί μου. Θέλω να είναι ευτυχισμένο, δυνατό, ανεξάρτητο, ισορροπημένο. Θέλω να έχει αυτοπεποίθηση, να θέτει στόχους και να τους κατακτά, να είναι κοινωνικά καλλιεργημένο, να αγαπά τον εαυτό του, να δρα με ελευθερία και σεβασμό προς το ίδιο και τους συνανθρώπους του. Θέλω, θέλω, θέλω…

Burn out, λοιπόν, και κάνουμε μία προσπάθεια σε αυτό το άρθρο να το σκεφτούμε λίγο διαφορετικά, να το συσχετίσουμε με την πανδημία και να σκεφτούμε όχι μόνο πώς μας επηρεάζει αλλά και τον τρόπο που μπορεί να επηρεάσει το μέλλον μας.

Υπάρχουν φορές στη ζωή μας που αντιμετωπίζουμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση και θέλουμε έναν άνθρωπο να μιλήσουμε. Σε τέτοιες στιγμές, τι είδους άνθρωπο επιλέγετε; Έναν φίλο που είναι ευφυέστερος και πιο εύγλωττος; Ή κάποιον που θα σας συμπαρασταθεί και θα σας ακούσει ειλικρινά; Προσωπικά θα επέλεγα το δεύτερο.

Ένα τέρας μοιάζει ο θυμός. Ένα θηρίο που απειλεί να κατασπαράξει σε ανυποψίαστο χρόνο κι εμάς και τoυς αγαπημένους μας και από το οποίο συχνά μοιάζει αδύνατον να απαλλαγούμε. «Η αιτία του θυμού είναι η προσκόλληση στις επιθυμίες μας» λένε οι μύστες της Ανατολής και η οπτική τους δεν είναι πολύ μακριά από την σύγχρονη ψυχολογία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Το βασικό συστατικό των συντροφικών σχέσεων είναι η αγάπη που έχει τις ρίζες της στην επικοινωνία. Την ονομάζω «ουσιαστική αγάπη». Αφορά σε μια αλληλεπίδραση και ανταλλαγή σαφών μηνυμάτων, στην κατανόηση, την αποδοχή, την υπευθυνότητα, τη συνειδητή επιλογή, την ενσυναίσθηση.

Πόσες φορές δεν έχει ειπωθεί σε μια συντροφική σχέση η φράση «Δεν υπάρχει επικοινωνία» και πόσες φορές έχει γίνει ουσιαστική κίνηση προς μια τέτοια κατεύθυνση;

Η ψυχοθεραπεία ως μια διαλεκτική διεργασία θα πρέπει να είναι συνυφασμένη με τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα του καιρού της και να κινητοποιεί όχι μόνο το συναίσθημα αλλά και την διανόηση του θεραπευόμενου.