Διαβάζοντας ένα βιβλίο τις τελευταίες μέρες στους γιους μου σκεφτόμουν πολύ την έννοια της αυτό εκτίμησης, της αυτοπεποίθησης, του άγχους, της θλίψης, των δύσκολων στιγμών που συχνά βιώνουμε, αλλά και των συμμάχων που έχουμε δίπλα μας σε αυτές τις στιγμές.

Σχέση: Ο τρόπος με τον οποίο δύο στοιχεία συνδέονται μεταξύ τους. Οι δεσμοί μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων ή κοινωνικών ομάδων. Ο ερωτικός δεσμός, το ειδύλλιο. Η επαφή, η επικοινωνία.

Η αλήθεια είναι ότι όταν δύο άνθρωποι ξεκινούν μία σχέση, ο καθένας έχει ήδη συγκεκριμένες προσδοκίες από τον άλλον.

Ο πόνος είναι παρών σε όλες τις ηλικίες, σε κάθε ανθρώπινη πράξη από τη γέννηση έως το θάνατο, και μπορεί να προσβάλλει οποιοδήποτε μέρος του σώματος. Είναι ένα φύσει αντιφατικό φαινόμενο. Από τη μια, λειτουργεί σαν ένας σημαντικός αμυντικός μηχανισμός που μας προειδοποιεί για μια πραγματική ή επικείμενη ιστική βλάβη και μας υποχρεώνει να αντιδράσουμε ώστε να την θεραπεύσουμε, από την άλλη μπορεί το προειδοποιητικό σήμα του να είναι περιορισμένο και να έχει εξαιρετικά σημαντικές αρνητικές συνέπειες όπως συμβαίνει σε ασθενείς που πάσχουν από σωματόμορφες διαταραχές, οι οποίοι βιώνουν τον πόνο εν απουσία παθο-φυσιολογικών διεργασιών.

Η οριακή οργάνωση της προσωπικότητας καταλαμβάνει έναν ευρύ χώρο ανάμεσα στη νεύρωση και τη ψύχωση, που δεν είναι ούτε τυπικά νευρωτική, αλλά ούτε τυπικά ψυχωτική.

Σε κάποιον βαθμό όλοι κάνουμε συζητήσεις με τον εαυτό μας, κάτι σαν εσωτερικούς μονολόγους, και τις ονομάζουμε σκέψεις. Για τους περισσότερους ανθρώπους, αυτή η ροή λέξεων μέσα στο κεφάλι τους κατέχει κεντρική θέση στην επίγνωση του εαυτού τους ως όντα με συναισθήματα.

Οι διακοπές είναι απαραίτητες και για τους δύο, θεραπευτή και θεραπευόμενο, και όχι μόνο για να φορτίσουν τις μπαταρίες τους. Τα εκλυόμενα από τη διακοπή της θεραπείας συναισθήματα είναι ένα πολύτιμο υλικό προς διερεύνηση και αξιοποίηση. Κάθε αντίδραση είναι διαφορετική και αλληλένδετη με τη θεραπευτική σχέση.

«Όταν σας ζητάνε αγκαλιά, μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ να απαντάτε… Κική Δημουλά»

Για σένα που έμαθες να προσφέρεις απλόχερα όλα τα συναισθήματά σου...

Για σένα που έχεις ξεχάσει τι σημαίνει υγιής εγωισμός...

Για σένα που θυμάσαι μόνο την σκληρή αυτοκριτική, τα αρνητικά σχόλια, τα μειονεκτήματά σου και τα λάθη σου...

Ένας από τις πιο σημαντικούς μηχανισμούς άμυνας κατά το Φρόυντ είναι η προβολή.
Τι είναι όμως η προβολή;
Θεωρώ σε αυτό το σημείο σκόπιμο να δώσουμε έναν ορισμό, ώστε να γίνει πιο εύκολα αντιληπτή από κάθε αναγνώστη.

Ένα από τα παλαιότερα προβολικά τεστ είναι το τεστ κηλίδων του Rorschach, το οποίο εκδόθηκε το 1921 από τον Ελβετό ψυχίατρο Hermann Rorschach. Μια καθορισμένη ομάδα συμμετρικών μελανοκηλίδων χρησιμεύει ως ερέθισμα.

«Μετά τον κορονοϊό ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ίδιος». Έχει ακουστεί από πολλά χείλη και τόσο πολύ που έχει γίνει κοινός τόπος. Ο κόσμος δεν θα είναι ίδιος. Πώς όμως θα είναι; Ποιες θα είναι οι επιδράσεις στον άνθρωπο και την κοινωνία, πέρα από την οικονομία και την πολιτική, αυτού του "αόρατου πανίσχυρου" ιού; Αυτό είναι ακόμη άγνωστο και ως τέτοιο προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα.

Ο Νάρκισσος προέρχεται από την ελληνική μυθολογία. Σύμφωνα με τον μύθο ο Νάρκισσος ερωτεύτηκε τον εαυτό του, όταν είδε την εικόνα του στο καθρέφτισμα των νερών μίας πηγής. 

Η γοητεία που άσκησε πάνω του η αντανάκλαση του ειδώλου του ήταν τόσο μεγάλη, που του δημιούργησε ανικανοποίητο πάθος για τον ίδιο του τον εαυτό και τελικά τον οδήγησε στο θάνατο.

Από την εποχή του Καρτέσιου, ελάχιστα ζητήματα έχουν απασχολήσει τους φιλοσόφους τόσο έντονα όσο ο γρίφος της συνείδησης. Το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» που ο Καρτέσιος χρησιμοποίησε ως θεμέλιο της φιλοσοφίας του, αποτελούσε άμεση αναγνώριση του κεντρικού ρόλου της συνείδησης που αφορά τόσο την οντολογία (αυτό που υπάρχει) όσο και την επιστημολογία (τι γνωρίζουμε και πώς το γνωρίζουμε).

Η δυσλειτουργία στις οικογένειες μπορεί να έχει πολλές μορφές και να ποικίλει σε ένταση και συχνότητα.

Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι μια σπάνια και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συμπεριφορά που συναντάται σε έναν αριθμό ανθρώπων που έχουν υπάρξει θύματα κακοποίησης. Πιο συγκεκριμένα, τα θύματα εμφανίζουν μια συμπάθεια προς τον άνθρωπο που τους έχει κακοποιήσει δίνοντας έμφαση στην ανθρώπινη πλευρά του κακοποιού και συχνά δημιουργείται μια σχέση στοργής μεταξύ των δυο.

Τι είναι η Σωματική Ψυχοθεραπεία
Η σωματική ψυχοθεραπεία είναι ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία που αναπτύχθηκε από τον μαθητή και συνεργάτη του Φρόιντ, Βίλχελμ Ράιχ, το 1935. Αυτό που την κάνει μοναδική σε σχέση με τις άλλες ψυχαναλυτικές ψυχοθεραπείες είναι ότι προσθέτει στη φαρέτρα της ένα επιπλέον εργαλείο για τη διάγνωση και τη θεραπευτική παρέμβαση, το σώμα.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια αναζητούν ψυχοθεραπευτική διαδικασία η οποία να εμπλέκει και το σώμα. Ιδιαίτερα άνθρωποι που έχουν δοκιμάσει για κάποιο διάστημα ψυχοθεραπείες γνωσιακού και αναλυτικού ύφους, νιώθουν ότι κάτι λείπει, ότι κάτι δεν λειτουργεί ή ότι η διαδικασία από ένα σημείο και μετά δεν προχωράει.

Το τυχερό φουλάρι που θα φορέσουμε στη συνέντευξη για δουλειά. Η φωτογραφία των παιδιών στο πορτοφόλι μας. Το μενταγιόν που δεν αποχωριζόμαστε. Η γαμήλια πρόσκληση στο έπιπλο της κρεβατοκάμαρας. Τα παραπάνω αποτελούν παραδείγματα μεταβατικών αντικειμένων των ενηλίκων-τα αντίστοιχα λούτρινα αρκουδάκια της παιδικής ηλικίας- και λειτουργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Πολλές φορές στη ζωή μας παλεύουμε με στεναχώριες και προβλήματα αλλά καταφέρνουμε να προχωράμε παρακάτω και στην καλύτερη περίπτωση να μαθαίνουμε από τον πόνο. Πολλοί άνθρωποι, όμως, παραμένουν εγκλωβισμένοι σε έναν κύκλο συνεχούς δυστυχίας επί χρόνια, ίσως και για όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Το μεγαλύτερο μέρος της δυστυχίας τους πηγάζει από δικές τους πεποιθήσεις και συμπεριφορές τις οποίες αρνούνται να εντοπίσουν και να παραδεχθούν.

Τα μέλη διακατέχονται από ανησυχία, φόβους και πολλά ερωτηματικά στις πρώτες συναντήσεις. Οι συμμετέχοντες προσπαθούν να εντοπίσουν κοινές εμπειρίες και ενδιαφέροντα, τρόπους επικοινωνίας με διαφορετικούς ανθρώπους και έναν ρόλο για τον εαυτό τους που να συμβαδίζει με το πρόβλημα ή τον λόγο της συμμετοχής τους.

Το φαινόμενο της αποσύνδεσης, στη φυσιολογική του μορφή, είναι σε όλους μας γνωστό: ενδεχομένως και ο αναγνώστης αυτού του άρθρου, καθώς ολοκληρώνει την ανάγνωσή του, να συνειδητοποιήσει πως δεν έχει καμία επίγνωση αυτού που διάβασε!