Ποιοι λόγοι οδηγούν έναν ικανό υπάλληλο σε παραίτηση;

Η υγειονομική κρίση, την οποία βιώνουμε από τις αρχές του 2020, συνοδεύτηκε και από μία αξιακή κρίση. Οι περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να αναθεωρούν για το, τι θέλουν και πως επιθυμούν να ζήσουν την ζωή τους.

Σε εργασιακό επίπεδο, όλο και περισσότερα άτομα επιδιώκουν να ακολουθήσουν μια σταδιοδρομία, η οποία θα τους προσφέρει ικανοποίηση, ευελιξία και ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και την επαγγελματική τους ζωή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στην «Μεγάλη Παραίτηση».

Η Μεγάλη Παραίτηση είναι η οικονομική τάση, που οι εργαζόμενοι/ες μαζικά αποφασίζουν να παραιτηθούν οικειοθελώς από την εργασία τους.

Σύμφωνα με έρευνα, που διεξήγαγε η συμβουλευτική εταιρεία McKinsey, από τον Απρίλιο του 2021 μέχρι σήμερα έχουν παραιτηθεί 40 εκατομμύρια πολίτες των Η.Π.Α., ενώ το 40% των εργαζομένων από τις Η.Π.Α., Καναδά, Αυστραλία, Βρετανία και Σιγκαπούρη σκοπεύουν να αφήσουν την δουλειά τους το επόμενο εξάμηνο ανεξάρτητα, εάν έχουν βρει εργασία ή όχι.

Στην εποχή μας, συμβαίνει το εξής παράδοξο: από την μία πλευρά, οι εταιρείες αδυνατούν να βρουν το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό για να στελεχώσουν τις επιχειρήσεις τους και από την άλλη μεριά, όταν το βρίσκουν ή το έχουν, δεν μπορούν να το διατηρήσουν. Ωστόσο, αυτό δεν οφείλεται στην Μεγάλη Παραίτηση. Ήταν κάτι, που συνέβαινε και πριν την πανδημία. Απλά, τώρα το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο.

Για ποιους λόγους, όμως, ένας ικανός και εργατικός υπάλληλος οδηγείται στην παραίτηση;

Δυστυχώς, οι λόγοι είναι αρκετοί και είναι οι εξής:

1) Χαμηλό Εισόδημα

Για πολλούς ανθρώπους ένας υψηλός μισθός δεν είναι το βασικό τους κίνητρο για να εργαστούν ή για να έχουν υψηλή απόδοση. Ωστόσο, ο κύριος λόγος, που όλοι οι άνθρωποι εργάζονται είναι για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες (ενοίκιο, ρεύμα, νερό κ.λ.π.).

Όταν το εισόδημα ενός ατόμου είναι χαμηλό και με αυτό αδυνατεί να είναι συνεπής στις βασικές του υποχρεώσεις ή να έχει ένα καλό και αξιοπρεπές τρόπο ζωής, τότε σίγουρα θα αναζητήσει μία εργασία με έναν καλύτερο μισθό, που θα του το προσφέρει.

2) Υπερφόρτωση Αρμοδιοτήτων

Οι προϊστάμενοι/ες είθισται να αναθέτουν τις πιο σημαντικές και τις πιο δύσκολες αρμοδιότητες στους ικανούς εργαζομένους. Εφόσον, διαπιστώσουν ότι μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές γρήγορα και αποτελεσματικά, στη συνέχεια τους αναθέτουν όλο και περισσότερα καθήκοντα, διότι τους εμπιστεύονται και νιώθουν ασφάλεια, ότι θα τα φέρουν εις πέρας.

Ωστόσο, αυτό, που δεν αντιλαμβάνονται, είναι ότι με την συμπεριφορά τους περισσότερο τιμωρούν παρά επιβραβεύουν την ικανότητα των υπαλλήλων τους.

3) Εργασιακή Εξάντληση – Burn Out

Ένας ικανός υπάλληλος είναι συνήθως και ένας εργατικός υπάλληλος. Επιθυμεί να είναι παραγωγικός και αποδοτικός. Να συνεισφέρει στον οργανισμό, που εργάζεται.

Ωστόσο, οι πολλές ώρες εργασίας, τα υπερβολικά καθήκοντα, η πίεση και το άγχος, που τα συνοδεύουν, έχουν ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι/ες να παθαίνουν επαγγελματική εξουθένωση και να επιδιώκουν μια εργασία, που θα έχει πιο ανθρώπινους ρυθμούς για να μην οδηγούνται σε αυτήν την κατάσταση.

4) Έλλειψη Αναγνώρισης

Όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν την αναγνώριση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ένας υπάλληλος δεν αποτελεί εξαίρεση. Όταν ένας/μία εργαζόμενος/η δίνει τον καλύτερο του εαυτό για την εταιρεία του, επιθυμεί αυτό να εκτιμηθεί, π.χ. με ένα «Μπράβο για το μηνιαίο ποσοστό πωλήσεων σου» ή δίνοντας του το εργασιακό ωράριο, που θέλει, εφόσον είναι σε μια εργασία με κυλιόμενο ωράριο.

Όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε τα άτομα αρχίζουν να απογοητεύονται και να θεωρούν, ότι είναι σε μια επιχείρηση, που δεν τον/ην εκτιμούν.

5) Έλλειψη Ανθρωπιάς

Χρειάζεται να θυμόμαστε, ότι οι εργαζόμενοι/ες είναι πάνω από όλα άνθρωποι. Δεν είναι μηχανήματα, δεν είναι αριθμοί, δεν είναι ρομπότ και δεν είναι δούλοι/ες. Για αυτόν τον λόγο, χρειάζεται να λαμβάνουν και την αντίστοιχη συμπεριφορά.

Να λαμβάνεται υπόψιν η προσωπικότητα τους, οι απόψεις τους, οι επιθυμίες τους, οι φοβίες ή οι ανασφάλειες τους και τα προβλήματά τους τόσο σε εργασιακό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

6) Μη Τήρηση Υποσχέσεων

Όπως οι προϊστάμενοι/ες νιώθουν εμπιστοσύνη κι ασφάλεια με τους ικανούς και καλούς υπαλλήλους, ότι θα διεκπεραιώσουν τις αρμοδιότητες τους, με τον ίδιο τρόπο θέλουν και οι τελευταίοι να νιώθουν για τους πρώτους/ες.

Πώς μπορεί ένας υπάλληλος να είναι μεθοδικός και αποδοτικός, όταν ο/η ανώτερος/η του αναιρεί συνεχώς τις αποφάσεις και τις επιλογές του; Αυτή η κατάσταση τον/ην κουράζει και καταλήγει να αναζητήσει ένα εργασιακό περιβάλλον με μεγαλύτερη σταθερότητα.

7) Πρόσληψη και Προαγωγή Ανεπαρκών Υπαλλήλων

Ένας/Μία ικανός/η, εργατικός/η και αποτελεσματικός/η εργαζόμενος/η επιθυμεί να εργάζεται με άτομα σαν και εκείνον/η. Για αυτά τα άτομα είναι ανυπόφορο να συνυπάρχουν επαγγελματικά με ανεπαρκείς και ράθυμους ανθρώπους. Πόσο μάλλον, όταν αυτά τα άτομα προάγονται εργασιακά και χρειάζεται να δουλέψουν υπό τις οδηγίες τους. Για αυτό, θα επιδιώξουν να βρεθούν σε εργασιακά περιβάλλοντα με όμοιους τους.

8) Έλλειψη Κινήτρων και Προκλήσεων

Οι ικανοί υπάλληλοι συνήθως είναι άτομα, που επιθυμούν να αξιοποιούν τις γνώσεις και τις δεξιότητές τους στην εργασία τους, να μαθαίνουν νέα πράγματα και να εξελίσσονται. Να έχουν επαγγελματική ανάπτυξη και να μην είναι στάσιμοι. Όταν, όμως, βρεθούν σε έναν εργασιακό χώρο, που οι προϊστάμενοι/ες τους θέλουν μόνο να διεκπεραιώνουν συγκεκριμένα και επαναλαμβανόμενα καθήκοντα, τότε χάνεται το ενδιαφέρον τους και θα επιδιώξουν να βρουν μια δουλειά, που θα τους εξελίξει εργασιακά.

9) Τοξικό Εργασιακό Περιβάλλον

Οι καλοί υπάλληλοι θέλουν και αποδίδουν σε φιλικά εργασιακά περιβάλλοντα. Ένα εργασιακό περιβάλλον, που κυριαρχεί ο παραλογισμός, η ανευθυνότητα, το ψέμα, η συκοφαντία, η ανεπάρκεια, η άδικη επίκριση και επίπληξη και η ψυχολογική κακοποίηση, δεν συμβάλλει στην διατήρηση καλών υπαλλήλων. Αντιθέτως, η παραίτηση των ικανών εργαζομένων είναι απλώς θέμα χρόνου.

10) Μη Ταύτιση Εταιρικής Κουλτούρας

Η κάθε επιχείρηση έχει το δικό της όραμα, τις δικές της αξίες και την δική της εργασιακή κουλτούρα. Το ίδιο ισχύει και με τους ανθρώπους. Το ζητούμενο είναι η κουλτούρα της εταιρείας να ταιριάξει με την κουλτούρα του ατόμου. Αν δεν συμβεί αυτό, ο/η υπάλληλος θα καταπιέζεται να λειτουργεί με έναν τρόπο, που δεν τον/ην εκφράζει και τότε θα αναζητήσει έναν οργανισμό, που θα μπορεί να το επιτύχει αυτό. 

Για κάθε εργαζόμενο/η, που υποβάλλει την παραίτηση του/ης, μπορεί να ισχύει ένας, κάποιοι ή όλοι οι παραπάνω λόγοι. Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ωστόσο, δεν είναι μια κατάσταση μη αναστρέψιμη.

Οι εταιρείες χρειάζεται να εκτιμούν και να σέβονται τους άξιους υπαλλήλους τους. Να τους προσφέρουν ένα υγιές και φιλικό εργασιακό περιβάλλον, που θα μπορούν να είναι παραγωγικοί και αποδοτικοί με τον τρόπο που θέλουν και μπορούν, να απολαμβάνουν την εργασία τους και να εξελίσσονται μέσα από αυτήν. Και τότε δεν θα ανησυχούν μην χάσουν τους ικανούς υπαλλήλους τους, διότι οι τελευταίοι απλά δεν θα θέλουν να φύγουν.