Εγκληματολογική ψυχολογία: Ο Ted Bundy φονέας γυναικών

Ένας γνωστός κλάδος της Ψυχολογίας, που συχνά προσελκύει την προσοχή, είναι η εγκληματολογική ψυχολογία. Ένα θέμα που εξετάζει η εγκληματολογία είναι οι κατά συρροή δολοφόνοι.

Τα πιο ειδεχθή εγκλήματα είναι εκείνα των ανθρωποκτονιών, των βιασμών και όλων εκείνων που αντιτίθενται στην πιο σημαντική λέξη: τη Ζωή. Αυτό το άρθρο σκοπεύει να αναπτύξει θέματα που σχετίζονται με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, τον Ted Bundy.

Όπως και στις περιπτώσεις παιδεραστίας, έτσι και σε άλλα κακουργήματα, η ψυχολογία έχει αρχίσει να δίνει φως και στις ιστορίες των θυτών. Όχι για να δικαιολογήσει τις πράξεις του, ούτε να τις δει με ενσυναίσθηση.

Παρατηρούμε το παρελθόν και αναλύουμε τα προφίλ των δραστών ώστε να προλαμβάνουμε αυτές τις ακραίες καταστάσεις. Όσο περισσότερα γνωρίζουμε για αυτό, τόσο πιο λειτουργική θα γίνει σταδιακά και βήμα-βήμα η κοινωνία μας. Το άρθρο αυτό, έχει σκοπό να τονίσει τη σοβαρότητα των εγκλημάτων και την ανάγκη για πρόληψη, μελετώντας τη ζωή του Ted Bundy.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του Ted Bundy

Ο Theodore Robert Cowell ή Ted Bundy, γεννήθηκε το 1946. Ο Ted, δε γνώρισε ποτέ τον βιολογικό του πατέρα, αφού ήταν κάποιος άγνωστος βετεράνος του πολέμου. Έτσι, η μητέρα του ως ανύπαντρη, αναγκάστηκε να επιστρέψει στους γονείς της στην Φιλαδέλφεια.

Για να μην κατακριθεί κοινωνικά, η μητέρα του Ted συμφωνεί με τους γονείς της ότι θα προσποιηθεί τη μεγαλύτερη αδερφή του Ted, ενώ εκείνοι θα έχουν γονικό ρόλο απέναντί του.

Συνεπώς, ο Ted μεγαλώνει νομίζοντας πως οι παππούδες του ήταν οι γονείς του και πως η μητέρα του είναι η αδερφή του.

Ο παππούς του ήταν κακοποιητικός, αλλά ο Ted εξέφραζε σεβασμό και θαυμασμό στο πρόσωπό του, εξάλλου δεν είχε άλλη πατρική φιγούρα διαθέσιμη. Η γιαγιά – γυναίκα που προσποιούνταν τη μητέρα του είναι μια φιγούρα καταθλιπτική.

Ο Ted, κατά τη παιδική του ηλικία είναι ντροπαλός, κοινωνικά απόμακρος και ανασφαλής. Δεν έβρισκε το νόημα στο να συνάψει φιλίες, θεωρούσε ότι δεν έχουν αξία. Για αυτό απομονώνονταν και ένιωθε διαφορετικός από τους άλλους. Σε μικρή ήδη ηλικία ενθουσιάζεται με τη βία και το σεξ. Κάποιες φορές, καθώς η θεία του κοιμόταν, τοποθετούσε μαχαίρια προσεχτικά κοντά της επειδή του άρεσε να παρακολουθεί τον τρόμο της.

Η μητέρα του παντρεύεται αργότερα τον Johnny Bundy, έναν μάγειρα σε νοσοκομείο. Χρησιμοποιεί το επίθετό του για εκείνη και τον γιο της. Ο Johnny προσπαθεί ανέλπιστα να αναπτύξει καλές σχέσεις με τον Ted, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ο Ted δεν ενδιαφέρεται καθόλου να συνάψει σχέσεις μαζί του. Οι επίσημοι πλέον γονείς του Ted, απέκτησαν μαζί άλλα 4 παιδιά, για τα οποία ο Ted δεν αποκάλυπτε πολλές πληροφορίες, παρόλο που τα πρόσεχε.

Παραμένει κοινωνικά αποστασιοποιημένος, όμως η εξωτερική του εμφάνιση βελτιώνονταν και μαζί της τόσο η αυτοπεποίθησή του, όσο και το πόσο δημοφιλής ήταν.

Ο Ted είχε την εικόνα ενός πολίτη προς παραδειγματισμό και είχε την ικανότητα να γοητεύει τους γύρω του τόσο από την εξωτερική του εμφάνιση, όσο και από τον λόγο του. Βοηθούσε εθελοντικά, ήταν ενεργός πολίτης και είχε γενικότερα μια εικόνα του «καλού παιδιού» σε κοινωνικό επίπεδο.

Η προσωπική ζωή του Ted Bundy

Στο πανεπιστήμιο, σπουδάζει ψυχολογία και ενδιαφέρεται για την πολιτική. Γίνεται ενεργός και εκεί γνωρίζει την κοπέλα που σημαδεύει τη ζωή του, την Stephanie Brooks. Οι δυο τους είχαν αρχικά πολύ καλές σχέσεις, μέχρι που κάποια στιγμή εκείνη τον άφησε λέγοντάς του ότι τον θεωρεί ανώριμο και χωρίς φιλοδοξίες. Παράλληλα, του αποκαλύπτεται η μπερδεμένη οικογενειακή του κατάσταση. Η αδερφή του ήταν η μητέρα του και η μητέρα του η γιαγιά του.

Δέχεται μια μορφή προδοσίας, από όλες τις σημαντικές γυναίκες που γνωρίζει.

Λίγο αργότερα συνάπτει σχέση με την Elisabeth Kloepfer για 6 χρόνια, ενώ τα τελευταία χρόνια, συντηρούσε παράλληλη σχέση για κάποιο καιρό και με την προηγούμενη κοπέλα του, την Brooks. Η Stephanie Brooks βλέποντας τη θεαματική αλλαγή του, δέχεται να είναι πάλι μαζί του. Εκείνος είχε πλέον τελειώσει τη σχολή του και ατένιζε το μέλλον με μεγαλύτερη σιγουριά. Δημιουργεί την αίσθηση στην Stephanie ότι θα την παντρευτεί και την παρουσιάζει σε φίλους και γνωστούς ως αρραβωνιαστικιά του.

Ώσπου μια μέρα, εξαφανίζεται εντελώς από το πεδίο της, αφήνοντάς την με τον τρόπο που έκανε και εκείνη, ξαφνικά. Ήταν πιθανότατα μια μορφή εκδίκησης προς εκείνη.

Το μοτίβο των θυμάτων του Ted και η εκδίκησή του

Αξιοσημείωτο είναι ότι και οι δυο γυναίκες είχαν ίσια μαλλιά με χωρίστρα στο κέντρο, μοτίβο που θα έχουν αργότερα και τα θύματά του.

Το μοτίβο αυτό θα μπορούσε να εκπροσωπεί τον θυμό που συγκρατούσε για αυτή τη γυναίκα σε μορφή ψυχοπαθολογικής συμπεριφοράς. Αλλά, αν το σκεφτούμε λίγο πιο προσεκτικά, ο Ted έχει νιώσει προδοσία από όλες τις σημαντικές γυναίκες της ζωής του. Μητέρα, αδερφή και σύντροφος.

Έτσι, ο θυμός που τελικά εκφράζεται μέσα στα εγκλήματά του, ίσως να είναι αρκετά μεγαλύτερος από τον φαινομενικό. Μοιάζει, σαν εκείνη η κοπέλα απλώς να πυροδότησε -χωρίζοντάς τον- όλη τη ματαίωση και απόρριψη που είχε πιθανότατα βιώσει. Το πρόσωπό της, πήρε τη μορφή των εγκλημάτων του.

Η μέθοδος δολοφονίας του Ted Bundy

Ο Ted πλησίαζε νέες γυναίκες ηλικίας περίπου 15-25 ετών. Ήταν όλες μεσαίας τάξης, με μακριά ίσια μαλλιά που είχαν χωρίστρα στη μέση. Τις πλησίαζε σε δημόσια μέρη και λόγω της ευφυίας του, ήταν εύκολο για εκείνον να τις προσεγγίσει. Χρησιμοποιούσε ένα μοτίβο – τελετουργικό για να το κάνει αυτό.

Προσποιούνταν ότι είχε σπασμένο χέρι ή πόδι ώστε να φαίνεται αδύναμος, ζητούσε βοήθεια για να μεταφέρει κάποια βιβλία στο αμάξι του και άφηνε την κοπέλα αναίσθητη με έναν λοστό.

Φυσικά δεν τελείωνε εκεί η ιστορία.

Ο Ted βίαζε και κακοποιούσε σεξουαλικά με άσχημο τρόπο της κοπέλες. Τελικά, τις σκότωνε με πνιγμό. O Ted δεν σταματούσε εκεί. Η συνέχεια ήταν νεκροφιλία και έπειτα ακρωτηριασμός, όπου τελικά έθαβε το πτώμα.

Ενέργησε σε τρεις περιοχές της Αμερικής με τα θύματά του να φτάνουν τα 30, εκ των οποίων 10 παραμένουν μη αναγνωρισμένα. Πιστεύεται ότι 30 ήταν μόνο εκείνα που ο ίδιος ομολόγησε, αλλά στην πραγματικότητα ο αριθμός ίσως ξεπερνάει τα 100.

Γνωρίζουμε ότι ο Ted Bundy είχε διαγνωσθεί με μανιοκατάθλιψη, η οποία πιθανότατα ποτέ δεν φροντίστηκε με κάποια αγωγή. Οι φόνοι αυτοί πραγματοποιούνται στην καταθλιπτική φάση της ασθένειάς του.

Τα κύματα δολοφονιών του Ted Bundy και οι δίκες

Ο Ted, πέρα από ψυχικά διαταραγμένος, με βαρύτατο ιστορικό ήταν και αρκετά ευφυής και χαρισματικός, όπως ήδη αναφέρθηκε. Όλα αυτά, όταν το άτομο έχει προθέσεις να δολοφονήσει είναι ένας κακός συνδυασμός. Μάλιστα, ήταν τόσο χαρισματικός που -αρχικά- κατάφερε να αποφύγει την σύλληψή του. Οι επιθέσεις του μπορούν να χωριστούν σε 3 κύματα. 1974, 1976 και 1978.

Το 1974 πραγματοποιεί 12 δολοφονίες. Τον επόμενο χρόνο, ακολουθώντας το γνωστό μοτίβο του, δολοφονεί την Caryn Campel και η αστυνομία αναγνωρίζει το αυτοκίνητό του, ένα χαρακτηριστικό Volkswagen Beetle, όπου τον σταματούν και συλλαμβάνεται για κατοχή αντικειμένων διαρρήξεων όπως: λοστός, μάσκα του σκι και χειροπέδες. Από αυτό το γεγονός, συνδέεται με κατηγορίες για την απαγωγή και τον φόνο της Caryn.

Η ευφυία τού επέτρεψε να σκεφτεί τρόπο διαφυγής. Αδυνατίζει αρκετά, ώστε να χωράει από ένα συγκεκριμένο παράθυρο. Πριν την προδικαστική ακρόαση, αποδρά από εκεί.

Τον Ιανουάριο του 1978, έχει ήδη νοικιάσει ένα διαμέρισμα κοντά στο Florida State University. Κάνει διάρρηξη σε μία από τις αδελφότητες της σχολής, όπου κακοποιεί τα κορίτσια που βρίσκονταν εκεί. Σκοτώνει δύο γυναίκες δια πνιγμού, ενώ χτυπά δύο ακόμη. Σε μια, δαγκώνει τη θηλή και σχεδόν την αφαιρεί, ενώ δαγκώνει και στην περιοχή των γλουτών. Ένα επιζών θύμα από εκεί είναι η Nita Neary, η οποία αργότερα παραβρέθηκε στο δικαστήριο για να καταθέσει κατά του.

Αργότερα μέσα στον ίδιο χρόνο σκοτώνει την 12χρονη Kimberly Leach, η οποία είναι το μικρότερο και το τελευταίο θύμα του. Τον ίδιο μήνα, συλλαμβάνεται για οδήγηση κλεμμένου αμαξιού. Από εκεί οι αρχές μπόρεσαν και τον συνέδεσαν με τους φόνους στην αδελφότητα και τη 12χρονη κοπέλα.

Το τέλος της υπόθεσης Ted Bundy

Στα στοιχεία για την σύλληψή του υπήρχαν μάρτυρες σε δυο περιπτώσεις, ενώ παράλληλα συγκρίθηκαν τα δόντια του και το αποτύπωμά τους γύρω από την θηλή και τον πισινό κάποιου ακόμη θύματος της αδελφότητας. Ο ίδιος αντιπροσώπευσε τον εαυτό του στη δεύτερη δίκη και τελικά κρίθηκε ένοχος.

Στην Τρίτη δίκη, που κρινόταν για τη δολοφονία της δωδεκάχρονης, ο ίδιος υποστήριξε τον εαυτό του και επικαλέστηκε ψυχική ασθένεια. Τελικά με τους μάρτυρες και άλλα στοιχεία, κρίθηκε ένοχος ξανά. Ο Ted ήταν έξυπνος και χρησιμοποιούσε κόλπα από τη νομική σχολή που άφησε στη μέση.

Επίσης, είχε ένα χάρισμα στο να πείθει ανθρώπους, κάτι που του χάρισε κολακευτικά λόγια ακόμη και από τον δικαστή Cowart, ο οποίος αποφάσισε και την ποινή της θανατικής καταδίκης σε ηλεκτρική καρέκλα το 1989.

Ο Ted και ο κάθε Ted, δε γεννήθηκε δολοφόνος ή βιαστής. Μεγάλωσε όμως σε ένα δυσλειτουργικό περιβάλλον συνοδευόμενο από ένα βαρύτατο ιστορικό και κάποιες βιολογικές προδιαθέσεις.

Αν φροντίζαμε τόσο ως κοινωνία, όσο και ο καθένας ξεχωριστά, να προσφέρουμε όλα εκείνα που χρειάζεται ένα παιδί για την υγιή συναισθηματική και βιολογική του ανάπτυξη, ίσως, λέω ίσως, να καταλήγαμε και σε πιο υγιείς ενήλικες, αλλά και μια πιο υγιή κοινωνία συνολικά.